Öz Safa Önal’ın hikâyeleri bin dokuz kırk sonrası yeni hikâye anlayışının bir yansımasıdır. Bu dönemde, kentleşme olgusu ile birlikte bireyin sorunları gündeme gelir. Günlük hayatın akışı ve sıradan insanların yaşamları hikâyenin konusu olur. Önal’ın hikâyelerinde de çevrenin bireye etkisi ve bireyin iç çatışması belirgin olarak öne çıkar. Önal’ın hikâyelerinde vaka yok denecek kadar azdır. Onun hikâyelerinin kurgusal yönü, Memduh Şevket Esendal ve Sait Faik Abasıyanık’ın bir sentezi gibidir. Bu yönüyle durum ve kesit hikâyelerine yönelir. İyi bir gözlemci olan Safa Önal, sosyal değişimin bireye etkisini hikâyelerinde ustalıkla işlemesini bilir. Üslûp sahibi olan yazar, kendi dönemi içinde Türk hikâyeciliğine yeni bir renk katar. Hikâye yazarlığında olgunlaşması, onu senaryo yazarlığına taşır. Bu çalışmada genel olarak Safa Önal’ın hikâyeleri değerlendirilmeye çalışıldı.