Güzel sanatların bir şubesi olan edebiyat; insanoğlunun yaşadığı üzüntü, sevinç, keder gibi duygularının sanatkârın mizaç ve üslubunca sanatına yansımasıdır. İç dünyasında yaşadıklarını, hissettiklerini kelimelere dönüştüren sanatkâr, kendi ruh dünyasının kapısını aralarken aslında tüm insanlığın ortak duyuş ve düşünüşünü de ifade eder. Bu ifade ediş kelimelerin farklı bir bütünlükle bir araya geldiği ve günlük dilde kullanılan dilden farklı olarak üst dile dönüştüğü edebî ve estetik bir yapıya bürünür. Tevfik Fikret için şiir dilin büyük bir titizlikle işlendiği, hissedilenlerin/ duyulanların ya da görülenlerin uyandırdığı hislerle anlatıldığı bir tablo gibidir. Gerek mizaç ve gerek benimsediği sanat anlayışı onun şiirlerinde çok çeşitli kelime ve kelime gruplarıyla ifade edilen bir hüzün karşımıza çıkarır. Bu çalışmada Tevfik Fikret'in duygu dünyasına hüzün açısından bakmayı hedefledik. Rübab-ı Şikeste' de hüzün, elem, keder ve benzeri kelimeleri tespit ederek bu kelimelerin şiir içindeki anlam, imge ve çağrışım durumlarını örnekler üzerinden ortaya çıkarmaya çalıştık. Böylece şairin hüzün çerçevesinde kelime kadrosunu ve anlam dünyasını gözler önüne sermek istedik.