SOKAK ÇOCUĞU TİPİ YARATMADA ARGO TERCİHİ VE ROMANLARA YANSIMASI

İstanbul merkezli doğup gelişen ve yaygınlaşan Türk argosu, bir takım kapalı sosyal gruplar arasında, çeşitli meslek grupları ve suçlular arasında kullanılmakla kalmamış, edebî türlerin birçoğunda da kendini göstermiştir. Argo, algılanışı bakımından yeni bir dil tercihi gibi görülmekle birlikte yeni olmayan; ancak kendini sürekli yenileyen bir dil kategorisidir. Bu kategori, kendi içinde çeşitli gruplara ayrılmaktadır. Yurt içinde ve yurt dışında, özellikle de dilbilimciler tarafından, argo hakkında çeşitli araştırmalar yapılmıştır. Her gün değişerek kendini yenileyen argo, dün olduğu gibi bugün de hem sosyal hayatın çeşitli alanlarında hem de edebî türlerin içinde kendine yer bulmaktadır. Bu çalışma argonun dilbilimi metotlarıyla ele alınmasından çok bu dilin romana yansıyan ve sokak çocuğu tipi yaratma sürecine etki eden boyutuyla ilgilidir

Anahtar Kelimeler:

Argo, Türk Romanı, sokak çocuğu, romanda gerçeklik

Sokak Çocuğu Tipi Yaratmada Argo Tercihi ve Romanlara Yansıması

Keywords:

-,

PDF

___

AKSAN,Doğan: (1977), Her Yönüyle Dil, Ana Çizgileriyle Dilbilim, 1. cilt, TDK Yay., Ankara.
AKTAŞ,Şerif: (1998), Edebiyatta Üslûp ve Problemleri, Akçağ Yay., Ankara.
AKTUNÇ, Hulki: (1998), Büyük Argo Sözlüğü, Yapı Kredi Yay., İstanbul.
AYGEN, R. Enis: (1935) Gece Konuştu, Semih Lütfi Bitik ve Bas., İstanbul.
BAYRI, Mehmet Halit (1934), İstanbul Argosu ve Halk Tabirleri, Burhanettin Mat., İstanbul.
ÇETİŞLİ, İsmail (1998), Batı Edebiyatında Edebî Akımlar, Kardelen Kitabevi, Isparta.
ÇETİN, Nurullah: (2003), Roman Çözümleme Yöntemi, Öncü Bas., Ankara.
ÇOTUKSÖKEN, Yusuf (1987), “Nükteli Bir Özel Dil: Argo”, Milliyet, 12.4., s.8
DEVELLİOĞLU, Ferit (1990), Türk Argosu, Aydın Kitabevi Yay., Ankara.
ERKAN,Gönül: (2001), “Külhanbeyleri”, İnsani Gelişme ve Sosyal Hizmet, Ankara: 009,:132-136.
ERSOYLU,Halil: (2004), Türk Argosu Üzerine İncelemeler, L&M Yay., İstan- bul.
Hayrettin Ziya: (1937), İnsan Artıkları, Yeniyol Basımevi, Trabzon.
HIZLAN,Doğan: (2004), “Türk Argosunun Best of’u”, Hürriyet, 28.08.2004.
İNCİ,Handan: (2002), “Tip Yaratma Tekniği Olarak Hüseyin Rahmi Gürpınar’ın Romanlarında Argo”, Türk Kültüründe Argo, (Ed: Emine Gürsoy- Naskali ve Gülden Sağol), Türkistan ve Azerbaycan Araştırma Merkezi Yayını, Haarlem, Hollanda.
“İstanbul’un Argo Haritası”, Aktüel, 24.09.1992: 90-93.
KARACA,Alaattin: (1993), Ercüment Ekrem Talu’nun Edebiyat ve Basın Dünyasındaki Yeri., (Ankara Üni. Sos. Bil. Enst. Yayımlanmamış Dok- tora Tezi), Ankara:.
KAYGILI, O. Cemal: (1939), Çingeneler, Etiman Kitabevi, İstanbul.
KEFELİ,Emel: (2002), “Edebiyat Argo İlişkisi”, Türk Kültüründe Argo, (Ed: Emine Gürsoy- Naskali ve Gülden Sağol), Türkistan ve Azerbaycan Araş- tırma Merkezi Yayını, Haarlem, Hollanda.
KÖKNEL,Özcan: (2002), “Alkol ve Madde Alt Kültürü Argosu”, Türk Kültü- ründe Argo, (Ed: Emine Gürsoy-Naskali ve Gülden Sağol), Türkistan ve Azerbaycan Araştırma Merkezi Yayını, Haarlem, Hollanda.
ORTAYLI, İlber: (1986), İstanbul’dan Sayfalar, Hil Yay., İstanbul.
PAKALIN, M. Zeki: (1993), Osmanlı Deyimleri ve Terimleri Sözlüğü, İstanbul.
PÜSKÜLLÜOĞLU,Ali: (1996), Türkçe’nin Argo Sözlüğü, Özgür Yay., İstanbul.
Sadri Sema: (2001), Eski İstanbul Hatıraları, (Haz. Ali Şükrü Çoruk), Kitabevi, İstanbul.
SAĞLAM, Musa Yaşar: (1996), “Metin Kaçan’ın Ağır Roman’ı Örnekleminde Argo”, Literra, C. 7, Ankara, 65-75
STALKER, James C..: (1995), “Slang is Not Novel”, 16 s. 5/34/1f.pdf>
TALÛ, Ercüment Ekrem: (1922), Kopuk, Orhaniye Matbaası., İstanbul.
TEKİN, Mehmet: (2003), Roman Sanatı (Romanın Unsurları) 1, Ötüken Yay., İstanbul.
TEPEDELENLİGİL, Nezihe Muhiddin: (1934), Boz Kurt, Sebat Mat., İstanbul.
THORNE, Tony: (1997), The Dictionary of Contemporary Slang , (1990), Bloomsbury Publishing, London. 20Dictionary.doc>
Türk Kültüründe Argo: (2002), (Ed: Enine Gürsoy-Naskali ve Gülden Sağol), Türkistan ve Azerbaycan Araştırma Merkezi Yayını, Haarlem, Hollanda.