nasebetler bitme noktasına gelmiş ve buna bağlı olarak Türkçe de unutulmaya yüz tutmuştur. İstanbul’da yetişen ve Türkçeyi anadilleri gibi kullanan Boşnakla- rın azalarak tükenmesiyle de Türkçe yayın hayatından çekilmiş, Türkçe kitaplar, gazeteler ve dergiler kütüphanelerin tozlu raflarına kaldırılmıştır. Birer hazine değerindeki bu eserlerin yeniden gün ışığına çıkarılması ve daha faydalı olabil- mesi için Boşnakça ile de yayınlama düşüncesi, böyle bir çalışmayı adeta zorun- lu hale getirmiştir. Bu yüzden kitap, Türkçe ve Boşnakça olarak iki dilde hazır- lanmıştır. (s. 8).”