GRUP OYUNLARINDA ÖĞRENCİ ETKİLEŞİMLERİNİN İNCELENMESİ: KİM BİLİYOR? OYUNU ÖRNEĞİ

Bu araştırmada öğrencilerin grup oyunları esnasındaki etkileşim süreçlerine odaklanılmıştır. Bu bağlamda öğrencilerin, grupla oynanan bir oyun olan Kim Biliyor? Oyunu esnasındaki tutum, davranış ve etkileşim süreçlerini incelemek ve hangi sosyal rolleri üstlendiklerini Fichter (2009)’in etkileşim süreçlerine göre tespit etmek amaçlanmıştır. Araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden durum çalışması (case study) kullanılmıştır. Araştırmanın katılımcılarını bir devlet okulunun 6. sınıflarında öğrenim gören 9 erkek ve 7 kız olmak üzere 16 öğrenci ve sınıf rehber öğretmeni oluşturmaktadır. Katılımcıların belirlenmesinde amaçlı örnekleme türlerinden ölçüt örnekleme kullanılmıştır. Sonuç olarak; öğrencilerde her role ilişkin davranışların belli düzeylerde ortaya çıktığı, en az bir öğrencinin rollerden en az birini yüksek oranda üstlendiği, davranışların ağırlıklı olarak ayırıcı ve birliği bozucu süreçlerin içerisinde ve çatışma rolüne ilişkin olduğu, öğrencilerin oyunda iş bölümü yapmamalarından dolayı sorunlar yaşadıkları, zamana dayalı oyunlarda öğrencilerin zaman kullanma ve yönetimi becerilerinin gelişebileceği, Kim Biliyor? Oyunu gibi birden fazla disipline hitap eden oyunların serbest etkinlikler dersinde oynanabileceği ve işlenen konuları pekiştirici olduğu gözlenmiştir. Bu çerçevede grup oyunlarının ilişki, iletişim, etkileşim, işbirliği ve çatışma gibi temellere dayalı olmasından dolayı, öğrencilerin sosyal ve duygusal zekâ ve becerilerini geliştirebileceği söylenebilir. Bu süreçte öğretmenin amaçlı müdahaleleriyle de öğrencilerin olumsuz ve çatışmacı davranışlarının önüne geçilebilir.

Anahtar Kelimeler:

Grup oyunları, oyunla öğretim, sosyal etkileşim ve roller, Fichter, “Kim

PDF

___

Akandere, M. (2013). Eğitici okul oyunları. Ankara: Nobel.
Altan, M. Z. (1999). Çoklu zeka kuramı. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 1, 105 – 117.
Babadoğan, C. (1991). Başarılı Bir Grup Çalışması İçin Toplumsal Beceriler, (çev. “D. W. Johnson, R. T. Johnson, Social Skills for Succesfull Group Work” Education Leadership, December 1989/January 1990, 29-33). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 24 (2), 595-601. Erişim 04.09.2015 URL: http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/40/505/6085.pdf
Başaran, B. I. (2004). Etkili öğrenme ve çoklu zekâ kuramı: Bir inceleme. Ege Eğitim Dergisi, 5, 7-15.
Broom, L., and Selznick, P. (1963). Sociology: A test with adapted readings. Evanston, IL: Row, Peterson.
Çelik, H. (2011). Çocuğun oyun oynama hakkı: Çocuğun yetiştirilmesi sürecinde oyun ve bilgisayar oyunlarının önemi. Yetişkin Bildirileri Kitabı-2, 463-757, Çocuk Vakfı. 1. Türkiye Çocuk Hakları Kongresi, 25-27 Şubat 2011, İstanbul.
Durualp, E. ve Aral, N. (2010). Altı yaşındaki çocukların sosyal becerilerine oyun temelli sosyal beceri eğitiminin etkisinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39, 160-172.
Engür Bircan, H. (2013). Kim Biliyor? Oyunu. Ankara: Ata Yayıncılık.
Fichter, J. (2009). Sosyoloji nedir (çev. N. Çelebi). Ankara: Anı.
Gardner, H. (1983). Frames of Mind: The theory of multiple intelligences. New York: Basic Books.
Girmen, P. (2012). Eskişehir folklorunda çocuk oyunları ve bu oyunların yaşam becerisi kazandırmadaki rolü. Millî Folklor, 24(95), 263-273.
Glesne, C. (2012). Nitel araştırmaya giriş (çev. ed. A. Ersoy ve P. Yalçınoğlu). Ankara: Anı.
Goleman, D. (2007). Duygusal zekâ: Neden IQ’dan daha önemlidir? (çev. B. Seçkin Yüksel). İstanbul: Varlık.
Karip, E. (2013). Çatışma yönetimi. Ankara: Pegem Akademi.
Kirk, J. & Miller, M. L. (1986). Reliability and validity in qualitative research. Beverly Hills, CA: Sage.
Korkut, F. (2000). Etkili iletişim becerileri, çatışma çözme biçimleri ve takım çalışması. Eğitici ve Yönetici Eğitimi Seminer Notları içinde (s. 214-228). Ankara: Eğitim-Sen Yayınları. http://www.egitimsen.org.tr/ekler/54486b18784f0f5_ek.pdf
MEB (2014). Çocuk gelişimi ve eğitimi: “Oyun etkinliği-1” modülü. MEB.
Merriam, S. B. (2013). Nitel araştırma: Desen ve uygulama için bir rehber (çev. ed. S. Turan). Ankara: Nobel.
Şahin. M. (1998). Spor ahlakı ve sorunları. İstanbul: Evrensel Basın Yayın.
Talimciler, A. (2013). Sporda/futbolda şiddet: Gerçekten çözmek istiyor muyuz?. “Tüm Yönleriyle Şiddet” Çalıştayı. 20-21 Nisan 2012, Diyarbakır.
Talu, N. (1999). Çoklu zekâ kuramı ve eğitime yansımaları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15, 164-172.
Tezcan, M. (1999). Eğitim sosyolojisi. Ankara: Şafak Matbaacılık.
Türkiye Milli Komitesi (2015).
http://www.fairplayturkiye.com/haber_detay.aspx?id=8
Wallace, R. A. and Wolf, A. (2012). Çağdaş sosyoloji kuramları, Klasik geleneğin geliştirilmesi (çev. L. Elburuz ve M. R. Ayaz). Ankara: Doğubatı.
Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.