İnsanoğlu var oluşundan bu güne, doğayı kendi amaçları doğrultusunda bilinçsizce kullanmış ve sonuçta doğaya uyumlu olmayan ve genelde çirkin olarak nitelendirilebilecek birçok kültürel peyzajlar ortaya çıkarmıştır. Ancak günümüz insanları, doğadan kopma endişesini taşımaya başlamasıyla birlikte doğayı, öncelikle ekolojik işlemlerine uygun biçimlendirerek, insanların fiziksel ve ruhsal sağlıkları için planlama ve uygulama çabası içine girmiştir. Bu kapsamda, Peyzaj Mimarlığı disiplini de, insan ve fiziksel çevresini, doğal ve kültürel kaynakları, koruma ve yönetme temelinde uzlaştırıcı, sanatı, bilimi, mühendisliği ve teknolojiyi kombine eden çok önemli tasarım ve planlama alanlarından biri haline gelmiştir.

Since Humankind has unconsciously exploited the nature for his aim from begining up to now, bad cultural landscapes have appeared with inharmonious in the nature. But nowadays, people who aware of this anxious denaturalize, have started to plan and put into practice the necessary applications to shape the harmonous with ecological process of the nature for their physical and psychological needs. In this context, Landscape Architecture has been one of the important disciplines, protecting the human together with its environment, cultural and physical sources, combining the science, arts, engineering and technology.