Cemal TUNOĞLU, K. İbrahim ERTEKİN, Nazan YEŞİLYURT

Ostracoda assemblage and environmental interpretation of the Bartonian-Priabonian Seydiler Formation (Kastamonu-Northern Turkey)

Çalışma, yaklaşık 40 $km^ 2$ lik bir alanda ve Kastamonu İli, Seydiler İlçesi kuzeyinde gerçekleşmiştir. Geniş bir yayılıma sahip olan söz konusu birim, ilk kez “Seydiler Formasyonu” olarak isimlendirilmiştir. Seydiler Formasyonu Lütesiyen yaşlı Gürleyikdere Formasyonu üzerine uyumlu olarak gelir. Güncel ve Kuvaterner alüvyon çökellerle de uyumsuz olarak örtülür. Seydiler Formasyonu tabanda ince tabakalı kumtaşı-marn ardalanması ile başlar ve üst seviyelerde orta-kalın tabakalı koyu gri marnlarla temsil edilir. Formasyonun kalınlığı 30-215 metre arasında değişmektedir. Paleontolojik çalışmalar, 7 stratigrafik kesitten derlenen 184 örnek üzerinde yürütülmüştür. Bu çalışmalara bağlı olarak, başlıca Cytherellidae, Bairdiidae ve Krithidae familyaları olmak üzere 9 familyaya ve 11 ostrakod cinsine bağlı toplam 19 tür tanımlanmıştır. Bunlardan biri “Echinocythereis anatolica n.sp.” ilk kez bu çalışmada yeni tür olarak önerilmiştir. Ostrakod faunası içinde Cytherella ve Krithe cinsleri ile bunlara ait türler bol ve baskındır. Tanımlanan ostrakod faunasına göre, bu formasyonun yaşı Bartoniyen-Priaboniyen’dir. Bu yaş bulgusu ayrıca planktonik foraminifer, nannoplankton ve dinoflagellatlar ile de desteklenmiştir. Tüm fauna ve flora topluluğu yaşam ortamının normal tuzluluk koşullarına sahip, neritikden batiyale kadar değişebilen bir derinlikteki depolanma ortamının varlığını işaret etmektedir.

Bartoniyen-Priaboniyen yaşlı Seydiler Formasyonu’nun (Kastamonu-Kuzey Türkiye) ostrakod topluluğu ve ortamsal yorumu

The study area comprises about 40 $km^ 2$ and is located in the north of Seydiler town near Kastamonu city. The unit, that is widely exposed in the region, is named for the first time “Seydiler Formation”. This formation conformably overlies the Lutetian Gürleyikdere Formation at the base while it is overlain by Recent and Quaternary alluvium deposits with an unconformity at the top. Seydiler Formation is represented by thin bedded sandstone-marl alternations at the base and by medium to thick-bedded, dark grey marls in the upper parts. The thickness of the formation varies from 30 to 215 meters. Paleontological examinations were carried out on 184 samples collected from 7 stratigraphic sections. Overall, 19 taxa belonging to 11 ostracod genera in 9 different families were determined. Among the families Cytherellidae, Bairdiidae and Krithidae, were the dominant genera. One species “Echinocythereis anatolica n.sp.” is proposed as a new species. Cytherella and Krithe are very abundant and dominant within the ostracoda assemblage. Based on the ostracod assemblage examined, the age of this unit is assigned as Bartonian-Priabonian. This assignment is also supported by the dating of planktonic foraminifers, nannoplanktons and dinoflagellates. All paleontological data of the study area indicate neritic to bathyal marine depositional conditions with normal salinities.

PDF

___

Apostolescu, V., 1955. Description de quelques Ostracodes du Lutetian du Bassin de Paris. Cahiers Geologiques, 28-29, 241-279.
Apostolescu, V., 1956. Contribution à l’étude des ostracode de l’Eocène inférieur (s.1.) du Bassin de Paris . Rev. Inst. Franç. Pétrole Ann. Combust. Liquides, 11, 1327-1352.
Baird, W., 1838. The Naturel history of the British Entomostraca. Mag. Zool. Bot., 1. 35-41, 514-526.
Baird, W., 1850. Description of several new species of Entomostraca. Proc. Zool. Soc.18, 254- 257.
Bardet, N., Tunoğlu, C., 2002. First Mosasaurid (Squamata) from Late Cretaceous from Turkey. Journal of Vertebrate Paleontology, 22, 3, 712-715.
Bassiouni, M., A., 1962. Ostracoden aus dem Mittelmiozän in NW-Deutschland. Romeriana, 3,1-99, Taf. 1-9 Clausthal- Zellerfeld.
Bilen, C., 1996. Kasaba (Kaş) Neojen Havzası’nın Ostrakod Biyostratigrafisi, H.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Mühendislik Tezi, 116 s.
Blumenthal, M., 1948. Bolu civarı ile Aşağı Kızılırmak mecrası arasındaki Kuzey Anadolu silsilelerinin jeolojisi, M.T.A Enst., B-13.
Bornemann, H., 1855. Die Microkopische Fauna des Septarienhones von Hermsdorf bei Berlin. Z. Detsch. Geol. Ges., Bd. VII. 137.
Bosquet, J., 1852. Description des Entomostraces fossiles des terraines de la France et de la Belgique. Mem. Sav. Etrang., Acad. Roy. Sci. Belgique, 24,10-142, pls. 1-6.
Brady, G. S.,1868. A monograph of the Recent British Ostracoda. Trans. Linnean Soc., 26, 2. 353- 495.
Brady, G. S.,1880. Report on the Ostracoda dregged by HMS Challenger during the years 1876- 76. Chall. Rep., Zool.1.
Brady, G. S., Crosskey, H. W. and Robertson, D., 1874. A monograph of the Post-Tertiary Entomostraca of Scotland including species from England and Ireland, Paleontogr. Soc., Mon., p. I-v, 1-274.
Bragin, N., Bragina, L., Tunoğlu, C. and Tekin, U. K., 2001. The Cenomanian (Late Cretaceous) Radiolarians from the Tomalar Formation, Central Pontides, Northern Turkey. Geol. Carpath., 52, 6, 349-360, Bratislava.
Coryell, H. N., Sample, C. H. and Jennings, P.H., 1935. Bairdopillata, a new genus of Ostracoda, with two new species. Am. Museum Novitates, 777, 1-5.
Deltel, B., 1961. Les Ostracodes du Paleogene moyen et superieur d’Aquitaine meridionale. Univ. de Bordeaux, 3 Cycle no. d’ ordre, 95 p.
Deltel, M. B. 1962-63. Nouveeaux Ostracodes de l’Éocène et de l’Oligocène de l’Aquitaine Méridionale, Extrait des Actes de la Société Linnéenne de Bordeaux, 100, 127- 221.
Dizer, A., 1953. Kastamonu nummulitiğinin paleontolojik etüdü, İ.Ü.F.F. Mecm., B, 18/ 3-4, 207-299.
Donze, P., Colin, J.-P., Damotte, R., Oertli, H.J., Peypouquet, J.-P. and Said, 1982. R.-Les Ostracodes du Campanien terminal a l’Éocene inferieur de la coupe du Kef, Tunisie nord-occidentale. Bull. Centres Rech. Explor.-Prod. Elf-Aquitaine, 6, 2, 273-375.
Ducasse, O., 1959. Les Ostracodes de l’ Éocene du sous-sol Bordelais. Répartition, intérêt stratigraphique et paleogeograpghique. Thèse 3e cycle, Univ. Bordeaux, 40, 28l. 134.
Duru, M., 1984. Polatlı (GB Ankara) Güneyindeki Alt Paleosen istifinin ostrakod biyostratigrafisi, M. sc. Thesis, Hacettepe Üniversitesi, 141 pp.
Duru, M. and Gökçen, N., 1985. Polatlı (GB Ankara) güneyi Alt Paleojen’in beş yeni türü kapsayan ostrakod faunası ve stratigrafik yorumu, Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni, 28, 2, 147-157.
Eager, S. H., 1965. Ostracoda of the London clay (Ypresian ) in the London Basin, 1 Reading district. Rev. Micropal., 8, 1, 2, 71-74.
Ellis and Messina, 1953-1981. Catalogue of Ostracoda and their supplements, American Museum of Naturel History, New York.
Geiss, H.P., 1954. Karadeniz taşkömürü prospeksiyon dahilinde İnebolu-Küre- Abana sahasında yapılan jeolojik löve neticeleri, M.T.A. Rap. No: 2973, Ankara (unpublished).
Gökçen, N., 1970. Londra Havzası batısının İpresiyen Ostrakodları, MTA Derg., 75, 91-107.
Göktunalı, K., 1955. Devrekani-Daday-Küre ilçeleri arasında kalan Ağlıpazarı- Seydiler bölgesi hakkında jeolojik rapor, M.T.A. Enst., Rapor No: 2533, Ankara (unpublished).
Guernet, C., 1985. Ostracodes Paleogenes de Quelques sites “D.S.D.P.” de L’Ocean Indien, Revue de Paleobiologie 4, 2, 279- 295.
Hartmann, G. and Puri, H., 1974. Summary at neontological and paleontological classification of Ostracoda. Mitt. Hamburg Zool., Mus. Inst., 70, 7-73.
Haskins, C. W., 1968. Tertiary Ostracodafrom the Isle of Wight and Barton, Hampshire, England, Part I, III, rev. Micropal., (10,11), 4, 3; 250-260, 161-175.
Haskins, C. W., 1970. Tertiary Ostracoda from the Isle of Wight and Barton, Hampshire, England. Part V. Rev. Micropal., 13, 1,13-29.
Hazel, J. E., 1965. Notes on the Ostracode genus Trachyleberiidea Bowen. J, Paleont, 28, 804-826. 97-100.
Hornibrook, N. de B., 1952. Tertiary and Recent marine Ostracoda of New Zeland. Their origin, affinities and distribution. New Zeland Geol. Surv., Paleontol. Bull., 18, 82 pp.
Howe, H. V. and Mc Cuirt, 1935. Ostracoda of the Arca Zone of the Choctawhatchee Miosene of Florida. Florida Geol. Bull.,13, 1-37.
Jones, T.R., 1849. A monograph of the Entomostraca of the Cretaceous Formation of England. Palaontol. Soc. 41 pp.
Jones, T.R., 1857. A monograph of the Tertiary Entomostraca of England, Palaeontograph. Soc. London, 68.
Kaufmann, A., 1900. Ueber zwei neue Candona-Arten aus der Schweiz. Zool. Anz., 23, 108-110.
Keij, T.A., 1957. Eocene and Oligocene Ostracoda of Belgium. Mém. Inst. Roy. Sci. Nat. Belg., 136, 210.
Ketin, İ., 1962. 1/ 500 000 ölçekli Türkiye Jeoloji Haritası Sinop paftası ve izahnamesi, M.T.A. Enst. yayını, Ankara.
Ketin, İ., 1966. Tectonic units of Anatolia, M. T. A. Derg., 66, 23-24.
Kollmann, K., 1962. Ostracoden aus dem mitteleozänen “Flysch” des Beckens von Pazin (Istrien, Jugoslawien). Verhand.Geol. Bundesanstalt, 2, 187-227.
Mandelstam, M. I., 1960. Current data on ostracodes from Permian, Triassic, Cretaceous, Tertiary and Quaternary sediments, Translation of seminar on microfauna, All. Union Petrol. Sci., Res. Geol. Expl. Inst. Trans., 287-311.
Marlière R., 1958. Ostracodes du Montien de Mons et résultats de leur étude, Mém. Soc. Belge Géol. Paleont. Hydrol., Bruxelles, 8, 5, 1- 53.
Mc Coy, F., 1844. Synopsis of the Characters of the Carboniferous Fossils of Ireland (Crustacea). Dublin Univ. Pres, Dublin, 159-168.
Monostori, M.,1977. Ostracode fauna from the Eocene of Gánt (Transdanubian Central Mountains, Hungary), Ann. Univ. Sci. Budapest, Sect. Geol., XIX., 75-129.
Monostori, M.,1982. Oligocene ostracoda from the surroundings of Budapest, Ann. Univ. Sci. Budapest, Sect. Geol., XXI., 31-102.
Monostori, M., 1985a. Eocene ostracods from the Dorog Basin (Northern Transdanubia, Hungary), Akadémai Kiadó, Budapest, 1- 213.
Monostori, M., 1985b. Ostracods of Eocene/Oligocene boundary profiles in Hungary, Annales Univ. Sci. Budapest., Sec. Geol., XXV., 162-243.
Monostori, M., 1987. Ostracod fauna and paleoecology of the Lutetian (Eocene) mollusc sand at Dudar, Hungary. Ann. Univ. Sci. Budapest, Sect. Geol., XXV., 135-183.
Monostori, M., 1996. Eocene ostracods of Hungary Systematical part 1. (Cythereeacea 1.), Annales Univ. Sci. Budapest., Sect. Geol. 31, 27-74.
Monostori, M., 2000. Eocene ostracods of Hungary, Systematical part 3 (Cytheracea 3), Ann. Univ. Sci. Budapes., Sec. Geol., 33, 63- 103.
Moore, R. C., 1961. Treatise on Invertebrate Paleontology, Part Q, Artropoda, 3, Crustacea, Ostracoda. Geol. Soc. Amer., Univ. Kansas Press, New York, 1- 442.
Morkhoven, F. P. C. M., van, 1962. Post-Paleozoic Ostracoda, their morphology, taxonomy and economic use, I, Elsevier Publ. Comp., Netherlands, Amsterdam, 1-204.
Morkhoven, F. P. C. M., van, 1963. Post-Paleozoic Ostracoda, their morphology, taxonomy and economic use, II, Elsevier Publ. Comp., Netherlands, Amsterdam, 1-478.
Müller, G. W., 1894. Die Ostracoden des Golfes von Neapal und der angrenseden Meeres- Abschnitte. Fauna und Flora des Golfes von Neapel, 21, Monogr., Ostracoden,1- 404, Berlin.
Müller, G. W., 1912. Ostracoda in das Tierreich. Eine zusammenstellung und kennzeichnung der rezenten tierformen: im auftrage der Königl. Preuss. Akad. Wiss., Lief. 31, p.kxxxiii, 1-434.
Nazik, A., 1993. Darende Havzası Tersiyer istifinin mikropaleontolojik (Ostracod ve foraminifer) incelemesi,TJK Bülteni, 36,1, 13-36.
Norman, A. M., 1862. Contributions to British Carcinology II. On species of Ostracoda new to Great Britain, Ann. Mag. Nat. Hist., 9, 3, 43-52.
Oertli, H.J., 1956. Ostrakoden aus der oligozänen und miozänen Molasse der Schweiz. Paläont. Abh., Bale, 74 pp.
Okay, A. İ. and Göncüoğlu, C., 2004. The Karakaya Complex: A Review of Data and Concepts, Turkish Journal of Earth Sciences, 13, 2, 77-95.
Pietrzeniuk, E., 1969. Taxonomische und biostratigraphische Untersuchungenan ostracoden des Eozän 5 im Norden der Deutschen Demokratischen Republic, Paläontol Abh., Abt. A, IV, 1-162.
Pokorny, 1958. Grandzüge der zoologischen Mikropälaontologie, Bd. II, Deutscher Verlag Wiss., 1-453, Abb. 550-1077.
Pokorny, V., 1964. The taxonomic delimitation of the subfamilies Trachyleberidinae and Hemicytheridinae (Ostracoda, Crustacea), Acta Univ. Carolinae, Geol., 3, 275-284.
Puri, H. S., 1954. Two new ostracode genera from Florida, J. Paleont., 30, 274-277.
Roemer, F. A., 1841, Die Versteinerungen des norddeustschen Kreidegebirges, Hannover, 1-145.
Sars, G. O., 1866. Oversigt af Norges marine ostracoder, Förhandl. Vidensk. Selskab, Chiristiania, 7, 1-130.
Sars, G. O., 1923. An account on the Crustacean of Norway. Bergen Museum (Norway), 9, 1- 27.
Sars, G. O., 1927. Notes on the crustacean fauna of the Caspian Sea, In. Festschrift Knipowitsch.
Scheremeta, V., G., 1969. Ostracody Paleogena Ukrainy. Lvovskij Universitet, Lvov, 1- 273.
Serra-Kiel, J., Hottinger, L., Caus, E., Drobne, K., Ferràndez, C., Jauhri, A.K., Less, G., Pavlovec, R., Pignatti, J., Samsó, J.M., Schaub, H., Sirel, E., Straugo, A., Tambareau, Y., Tosquella, J. and Zakrevskaya, E., 1998. Larger foraminiferal biostratigraphy of the Tethyan Paleocene and Eocene. Bull. Soc. Géol. France, 169, 2, 281-299.
Sirel, E., 2003. Foraminiferal description and biostratigraphy of the Bartonian, Priabonian and Oligocene shallow-water sediments of the southern and eastern Turkey. Rev. Paléobiol, 22, 1, 269-339.
Shahin, A., El Halaby, O. and El Baz S., 2008. Middle Eocene Ostracodes of the Qattamiya area, Nortwest Eastern Desert, Egypt: Systematics, biostratigraphy, paleobiogography, Revue de Paléobiologie, 27, 1, 123-157
Sönmez-Gökçen, N., 1973. Etude Plaeontologique (Osracodes) et stratigraphique de niveaux du Paleogene du Sud-Est de le Thrace. MTA Derg., 147, 1-117.
Sylvester-Bradley, P. C., 1946. Some ostracod genotypes. Ann. Mag. Nat. Hist.,11,13, 192-199.
Sylvester-Bradley, P. C., 1948. Bathonian ostracods from the Boueti Bed of Langton Herring, Dorset. Geol.Mag. 85, 4, 185-204.
Szczechura, J., 1977. Ostracodes from the Upper Eocene of East Poland. Acta Paleontologica Polonica, Warszawa, 22, 1, 55-92.
Şafak, Ü., 1997. Bakırköy Havzası (İstanbul) Tersiyer Çökellerinin ostrakod faunası, Yerbilimleri, 30, 255-285
Şengör, A. M. C., 1984. The Cimmeride Orogenic System and the Tectonics of Eurasia, Geological Society of America, Special Paper 195, 82 p.
Tambareau, Y., 1972. Thanétian Supérior et Ilerdien Inférieur des Petites Pyrénés, du Plantaurel et des Chaînons audois. Thèse, Toulouse, 377 pp.
Tunoğlu, C., 1991a. Devrekani kuzey yöresinin (Kastamonu) jeolojik incelenmesi, Phd. Thesis, Hacettepe University, Institute of Pure and Applied Science, 269 p. (unpublished).
Tunoğlu, C., 1991b. Orta Pontidlerde Devrekani Havzasının (Kastamonu Kuzeyi) Litostratigrafik Birimleri, Suat Erk Sempozyumu, Bildirileri, A.Ü. Fen Fakültesi, 24.
Tunoğlu, C., 1992a. Devrekani Havzası (Kastamonu kuzeyi) Üst Jura-Alt Kretase yaşlı karbonat istifinde mikrofasiyes analizleri, T.P.J.D. Bült. C 3/1, 75-86.
Tunoğlu, C., 1992b. Devrekani Havzası’nın (Kastamonu kuzeyi) Maastrihtiyen yaşlı pelajik karbonat istifinde mikrofasiyes analizleri, Türkiye 9. Petrol Kongresi ve Sergisi, Bildiriler Kitabı, 84-91.
Tunoğlu, C., 1993. Devrekani Havzasında (Orta Pontidler) İncigez ve Davutlar Formasyonları Kumtaşlarının Çökelme Koşullarının İncelenmesi, Yerbilimleri, 16, 145-160.
Tunoğlu, C., 1994. Devrekani Havzası (Kastamonu kuzeyi) Üst Paleosen-Orta Eosen yaşlı karbonat istifinde mikrofasiyes analizleri, Türkiye Jeoloji Bülteni, 37, 2, 43-51.
Tunoğlu, C., 2001. Eocene (Lutetian-Bartonian) Ostracoda of the Sinop Basin, Black Sea Coast of Turkey. Proceeding of the 2nd International Symposium on the Petroleum Geology and Hydrocarbon Potential of the Black Sea Area, 22-24 September 1996, Şile-İstanbul-Turkey, Turkish association of Petroleum Geologists Special Publication 4, 149-163.
Tunoğlu, C. and Bilen, C., 2001. Burdigalian- Langhian (Miocene) Ostracod biostratigraphy eand chronostratigraphy of the Kasaba Basin (Kaş/Antalya), SW Turkey, Geologica Carpathica, 52, 4, 247- 258, Bratislava.
Yeşilyurt, N., 2004. Seydiler (Kastamonu) Kuzeyi Geç Lütesiyen-Bartoniyen yaşlı Seydiler formasyonu’nun ostrakod topluluğu- Ostracoda association of Late Lutetian- Bartonian Seydiler formation at the north of Seydiler (Kastamonu), Msc Thesis, Hacettepe University, Institute of Pure and Applied Science, 108 p. (unpublished).
Yeşilyurt, N., Ertekin, İ. K. and Tunoğlu, C., 2005. Batı Pontidlerde (Seydiler/Kastamonu) yeni bir litostratigrafik birim önerisi: Geç Lütesiyen-Bartoniyen yaşlı Seydiler Formasyonu, Türkiye Jeoloji Bülteni, 48, 1, 41-54.
Yıldız, A., Yeşilyurt, N. and Tunoğlu, C., 2007. Eosen yaşlı Seydiler formasyonunun (Kastamonu, KB Türkiye) planktonik foraminifer, kalkerli nannoplankton biyostratigrafisi, ostrakod topluluğu ve eskiortam yorumu, Yerbilimleri, 28, 1, 33-55.