Bu çalışmada, Eretmocerus mundus Mercet (Hymenoptera: Aphelinidae) ve Macrolophus melanotoma (Costa) (Hemiptera: Miridae)’nın Bemisia tabaci (Gennadius) (Hemiptera: (Aleyrodidae)’ye karşı ayrı ayrı ve bir arada etkinlikleri cam sera içerisine yerleştirilmiş tül kafesler içerisinde yetiştirilen domates bitkileri üzerinde belirlenmiştir. Çalışma 2009 ve 2010 yıllarında bahar üretim sezonunda gerçekleştirilmiştir. Denemeler, tek B. tabaci (kontrol), tek M. melanotoma, tek E. mundus ve M. melanotoma+E. mundus bir arada olmak üzere 4 farklı uygulama ve 3 tekrarlı (kafes) olarak kurulmuştur. B. tabaci, E. mundus ve M. melanotoma, her iki yılda da bitki başına sırasıyla 20, 6 ve 0.5 adet olacak şekilde salınmıştır. Deneme süresince B. tabaci ve E. mundus popülasyon gelişimlerini belirlemek amacıyla haftalık aralıklarla yaprak örnekleri alınmıştır. Ayrıca, her kafeste rastgele seçilen 15 bitkinin tamamında gözle kontrol yöntemi kullanılarak M. melanotoma’nın nimf ve ergin dönemleri sayılmıştır. Çalışmada tek parazitiot salımı yapılan kafeslerde ergin öncesi B. tabaci yoğunlukları 2009 ve 2010 yıllarında sırasıyla 0.56 adet/cm2 ve 2.82 adet/cm2’nin üzerine çıkamamış ve kontrol ile tek avcı salımı yapılan kafeslerden düşük bulunmuştur. En yüksek B. tabaci ergin öncesi yoğunluğu ise aynı yıllarda 51.10 ve 31.12 adet/cm2 ile kontrol uygulamalarından elde edilmiştir. Tek başına M. melanotoma uygulaması, kontrolle karşılaştırıldığında beyazsinek yoğunluğunda istatistiksel olarak önemli düşüşe sebep olsa da E. mundus kadar başarılı olamamıştır. Bu çalışmada elde edilen sonuçlar, Türkiye’de domates seralarında E. mundus ve M. melanotoma’nın birlikte kullanıldığı biyolojik mücadele yönteminin B. tabaci popülasyonunu hiç insektisit uygulamaya gerek kalmadan başarıyla baskı altına alabildiğini göstermiştir.

In this study, the success of single and combined releases of Eretmocerus mundus Mercet (Hymenoptera: Aphelinidae) and Macrolophus melanotoma (Costa) (Hemiptera: Miridae) aganist Bemisia tabaci (Gennadius) (Hemiptera: (Aleyrodidae) were determined on greenhouse grown tomato plants that planted in net cages. The studies were conducted in spring growing seasons of the years 2009 and 2010. Experiments were established with four different treatments namely B. tabaci single (control), M. melanotoma single, E. mundus single, M. melanotoma+E. mundus combined releases with 3 replications (cage). In both years the B. tabaci, E. mundus and M. melanotoma were released 20, 6 and 0.5/plants, respectively. In order to determine population development of B. tabaci and E. mundus, leaf samples were taken at weekly intervals. In addition, numbers of immature and adult stages of M. melanotoma were counted by using visual control method on whole parts of 15 plants in each predator released cages. In the parasitoids released cages, the mean numbers of immature B. tabaci were not reached higher than 0.56 and 2.82 individuals/cm2 in 2009 and 2010, respectively. These numbers were found to be lower than control and M. melanotoma single releases. The highest immature B. tabaci numbers were determined in control treatments as 51.10 and 31.12 per cm2 in both years. Although M. melanotoma single release treatment reduced the whitefly numbers statistically compared to control treatment, it was not succeed as much as E. mundus. The results of this study showed that B. tabaci populations could be control without any insecticide treatments in greenhouse by using biological control programs that will be consisted with E. mundus and M. melantoma in Turkey.