Amaç: Sürfaktan tedavisi (ST) respiratuvar distres sendromlu (RDS) pretermlerde mortalite ve solunumsal morbiditeleri önemli oranda azaltmıştır. Bununla birlikte solunum sıkıntısı olan geç preterm ve term bebeklerin çoğunda RDS dışında akciğer hastalıkları da mevcuttur. Bu hastalıkların bir kısmında sekonder sürfaktan eksikliği gelişmekte ve ST’nin yararı olabilmektedir. Biz geç preterm ve term bebeklerde ST’nin endikasyonlarını ve erken dönem sonuçlarını değerlendirdik. Gereç ve Yöntemler: Ocak 2009 - Aralık 2012 tarihleri arasında ST uygulanan 135 geç preterm ve term bebeğin medikal kayıtları retrospektif değerlendirildi. Hastaların demografik özellikleri, tanıları, sürfaktan uygulama sayısı ve uygulanma zamanı, ST öncesi ve sonrası (1. ve 6. saat) FiO2 gereksinimleri, mekanik ventilasyon süresi ve mortalite oranları incelendi. Bulgular: Sürfaktan tedavisi uygulanan 135 geç preterm ve term bebeğin 78’ine (%57.8) RDS dışı akciğer hastalıkları nedeniyle ST verilmiş olup, bu hastaların mekanik ventilasyon süreleri daha uzun, ≥ 2 doz ST gereksinimi, pulmoner hipertansiyon ve mortalite oranları daha yüksekti. RDS’li hastaların ST sonrası 1. ve 6. saatlerdeki FiO2 ihtiyacı beklendiği şekilde azaldı (0.60’dan 0.50 & 0.3, p< 0.001). Konjenital pnömonili yenidoğanların %16’sının tekrarlayan sürfaktandozlarına ihtiyaç duyduğu görüldü. Konjenital pnömonisi olan 42 hastanın da ST sonrası FiO2 gereksinimi azaldı (sırasıyla 0.77’den 0.65 & 0.48 ve p<0.001). Mekonyum aspirasyon sendromlu (ortanca FiO2 0.98) 16 hasta ve yüksek frekanslı osilatuar ventilasyon (YFOV) desteğine ihtiyaç duyan 25 hasta ise (hastaların 13’ü MAS) ST’den yarar görmedi (p=0.71 ve p=0.964). Sonuç: Respiratuvar distres sendromlu ve konjenital pnömonili term ve geç preterm bebeklerde ST’nin oksijen gereksinimini azalttığı sonucuna varıldı. Bununla birlikte, ciddi solunum yetmezliği nedeniyle YFOV gereksinimi olan bebeklerde ST’nin yararlı olmadığı saptandı. Bu hasta gruplarında tedavi seçeneklerinin belirlenmesi için daha fazla hasta sayısını içeren prospektif çalışmalara ihtiyaç olduğu düşünüldü.

Objective: Surfactant therapy (ST) has significantly reduced mortality and respiratory morbidities among preterminfants with respiratory distress syndrome (RDS). However, majority of late preterm and term infants with respiratorydistress also suffer from non-RDS lung diseases. In some of these diseases, secondary surfactant deficiency maydevelop and ST can be beneficial. In this study we evaluated the indications and early outcomes of ST in late pretermand term infants.Material and Methods: We retrospectively evaluated the medical records of 135 late preterm and term infants whounderwent ST between January 2009 and December 2012. The clinical characteristics of the patients, their diagnoses,number of surfactant application and time of administration, FiO2 requirements before and after ST (1st and 6thhours),duration of mechanical ventilation, and mortality rate were evaluated.Results: Among135 late preterm and term patients treated with ST, 78 (57.8%) were given ST due to lung disease otherthan RDS and had longer mechanical ventilator duration. In addition, ≥ 2 doses of surfactant requirement, pulmonaryhypertension and mortality rate were found to be higher in these infants. Among patients with RDS, as expected, FiO2requirement was found to decrease in the 1st and 6th hours after ST (0.60 to 0.50 & 0.37 and p <0.001). Sixteenpercent of newborns with congenital pneumonia required repeated surfactant doses. The FiO2 requirement after STwas decreased in 42 patients with congenital pneumonia (0.67 to 0.65 & 0.48 and p <0.001). Sixteen patients withsevere meconium aspiration syndrome (median FiO2; 0.98) and 25 patients supporting with high frequency oscillatoryventilation (HFOV) support did not benefit from ST (p = 0.71 and p = 0.964).Conclusion: We observed that ST reduced oxygen requirement in the late preterm and term infants with RDS andcongenital pneumonia. However, we found that ST was not beneficial in the infants who applied HFOV due to severerespiratory insufficiency. We think that prospective studies involving a larger number of patients are needed to determine treatment options in these patient groups.