Hz. Peygamber’in vefatından sonra ortaya çıkan iktidar kavgası Kureyş’in üstünlüğüyle neticelenmiştir. Zaman içerisinde Kureyş’in üstünlüğüne dayanan yönetim anlayışına karşı çıkan gruplar ortaya çıkmıştır. Bu grupların iktidarla mücadele etme yöntemleri farklı farklı olmuştur. Gulât-ı Şîa iktidara karşı başkaldırı yöntemini benimsemiş ve geliştirdiği din anlayışıyla bu mücadelesini fikrî düzeyde de sürdürmüştür. Ali Avcu’nun telif ettiği İslam’ın İlk Marjinalleri Gulat-ı Şia isimli eserde Gulât-ı Şîa, İslâmî bir çevrede Ortadoğu’daki heterodoks muhalefet tecrübesini kullanarak siyasî ve kültürel amaçlarını gerçekleştirmeye çalışan bir dinî hareket olarak ele alınmıştır. Muhalif çevrelerin ısrarla altını çizdiği gibi ne söylediği belli olmayan, tutarsız, maceraperest bir grup olmamakla birlikte geliştirdikleri itikadî fikirler kendi içlerinde tutarlı gözükmektedir. Bu bağlamda çalışmamız Avcu’nun eseri üzerine bir değerlendirme niteliği taşımaktadır.

The power struggle that emerged after the death of the Prophet ended with the supremacy of the Quraysh. In time, groups opposed to the concept of management based on Quraysh's superiority emerged. The methods of these groups to struggle with power have been different. Ghulāt Shīa adopted the method of defiance against power and continued this struggle at the intellectual level with the understanding of religion it developed. In İslam’ın İlk Marjinalleri Gulat-ı Şia (The First Marginals of Islām Ghulāt Shīa) written by Ali Avcu, Ghulāt Shīa, is considered as a religious movement that seeks to realize its political and cultural objectives by using the experience of heterodox opposition in the Middle East in an Islamic environment. As the opposition circles insist, it is not an inconsistent, adventurous group that is not clear what it says, but the ideas they develop seem consistent within themselves. In this context, our study is an assessment of Avcu's work.