Ordu Bölgesi’nde Yapay Habitat Alanlarının Belirlenmesi ve Ön Deneme Çalışmaları

Yapay resifler, balık ve deniz canlılarına barınma, beslenme, korunma ve üreme alanı sağlanması amacıyla deniz tabanına insan eliyle yerleştirilmiş yapılardır. Bu araştırma ile bölgedeki uygun yapay habitat alanları belirlenmiş ve yapay habitatların Karadeniz’de uygulanabilirliği araştırılmıştır. Araştırma kapsamında; 100 adet beton blok ve 3 adet yolcu otobüsü hurdası ile Ordu'nun Ünye İlçesinde oluşturulan bir resif 2 yıl süre ile izlenmiştir, Perşembe İlçesinin Mersin Köyü sahilinde 70 adet beton blok ile oluşturulan resif ise halen izlenmektedir
Anahtar Kelimeler:

Yapay resifler, Karadeniz

Determination of Artificial Reef Areas in Ordu Region and Preliminary Applications

Artificial reefs are man made structures placed on the sea floor for the purpose of providing shelter, nutrition, protection and breeding areas for fish and other sea creatures. In this research study, not only the suitable areas for artificial reefs in the region were determined but also the applicability of artificial reefs in the Black Sea was investigated. Within the scope of this study, an artificial reef built up in Ünye District of Ordu by use of 100 concrete blocks and 3 coach scraps was monitored for two years, a second reef was built by 70 blocks in Mersin Village of Perşembe District and has still been monitored.Keywords: Artificial reefs, Black Sea

___

  • Cirik, Ş., Neşer, G., 1999. Ülkemiz deniz teknolojisinde yeni bir uygulama alanı: yapay barınaklar. İstanbul 1999. Gemi İnşaatı ve Deniz Teknolojisi teknik Kongresi Bildiri Kitabı. (Editörler: Bayraktarkatal, E.) Yapım Matbaacılık Ltd. İstanbul. A., İ., Ünsal
  • Y., Einbinder S., Perelberg, A., Ben-Shaprtur, O., Foucart, M., H., Shasar, N., 2006. Effects of artificial reefs on fishing grazing in their vicinity: evidence from algae presentation experiments, Marine Environmental Research, 61(1): 110-119.
  • Erdem, E., 2006. Sinop iç liman bölgesinde kurulan yapay resiflerin etkinliği üzerine bir çalışma. Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Su Ürünleri Avlama ve İşleme Teknolojisi A.B.D. Yüksek Lisans Tezi, Samsun, 58 sayfa.
  • Harvey, E., Fletcher, D., Shortis, M., 2001. Improving the statistical power of length estimates of reef fish: a comparison of estimates determined visually by divers with estimates produced by a stereo video system. Fish. Bul., 99:72-80.
  • Jensen, A., 2002. Artificial reefs of Europe: perspective and future. ICES Journal of Marine Science, 59:3-13.
  • Lök, A., 1995. Yapay resiflerin uygulanabilirliği üzerine bir araştırma. E.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü, Su Ürünleri A.B.D. Doktora Tezi, İzmir, 62 sayfa. Lök, A., Gül, B., 2005. İzmir Körfezi Hekim Adası’ndaki deneysel amaçlı yapay resiflerde balık faunasının değerlendirilmesi. E.Ü. Su Ürünleri Dergisi 22 (1-2):109-114.
  • Savut, 2012. Altınoluk yapay resif projesi örneğinde yapay resiflerde planlama ve uygulama. ODU. Fen Bilimleri Ens. Yüksek lisans tezi. 47 s.
  • Seaman Jr. W., Sparague L., M., 1991. Artificial habitat practices in aquatic systems. In Seaman Jr. W., Sparague, L.M.(Eds.), Artificial Habitats for Marine and Freshwater Fisheries. Academic Press, pp.1-29.
  • Sonu, C., J., Grove, R., S., 1985. Typical Japanese reef modules. Bulletin of Marine Science, 37: 348- 355.
  • Ulugöl, M., 2008. Güney Avrupa Ülkelerinde Yasadışı Balıkçılığın Engellenmesinde Yapay Resiflerin Kullanımı. Ege Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Su Ürünleri Avlama ve İşleme Teknolojileri A.B.D. Yüksek Lisans Tezi, İzmir, 108s.