Bazı Yulaf Genotiplerinin Çanakkale Koşullarında Verim ve Verim Unsurlarının İncelenmesi

Bu araştırma, tane verimi ve verim unsurları yönünden Çanakkale koşullarına uygun yulaf çeşit ve hatlarını belirlemek amacıyla 2014-2015 ve 2015-2016 yetiştirme sezonlarında 49 yulaf genotipi ile yürütülmüştür. Denemeler her iki sezonda latis deneme desenine göre kurulmuştur. Araştırmada, bitki boyu (cm), salkımda tane sayısı (adet), salkımda tane ağırlığı (g), hasat indeksi (%), biyolojik verim (kg da-1), tane verimi (kg da-1), bin tane ağırlığı (g) ve ham protein oranı (%) incelenmiştir. İki yıllık ortalamaya göre yulaf genotiplerinin tane verimleri 335 kg da-1 ile 860 kg da-1 arasında değişim göstermiştir. En yüksek tane verimi 40, 36 ve 24 nolu hatlardan sırasıyla 860 kg da-1, 805 kg da-1 ve 789 kg da-1 elde edilmiştir. Genotiplerin iki yıllık biyolojik verim değişim aralığı ise 1038 kg da-1 ile 3156 kg da-1 olmuştur. En yüksek biyolojik verim 8, 36 ve 24 nolu genotiplerden sırasıyla 3156, 2580 ve 2293 kg da-1 elde edilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre çeşitler arasında en yüksek tane verimine sahip olan Fetih çeşidi ile 40 nolu hat Çanakkale ilinde yetiştirilebilir.

Anahtar Kelimeler:

Yulaf, Avena sativa, tane verimi, verim unsurları

PDF

___

Anonim, 2016. Türkiye Yulaf Ekiliş Üretim Verim ve TMO Alımları. Ankara. (http://www.tmo.gov.tr). (Erişim Tarihi: 16.02.2017).
Batalova, G.A., Shevchenko, S.N., Tulyakova, M.V., Rusakova, I.I., Zheleznikova, V.A.,Lisitsyn, E.M. 2016. Breeding of naked oats having high-quality grain. Russian Agricultural Sciences, 42(6): 407-410.
Demir, İ. 1994. Tahıl Islahı. Ege Üniv. Zir. Fak. Yay. No: 235, 161 s.
Dreccer, M.F., Van Herwaarden, A.F., Chapman S.C. 2009. Grain number and grain weight in wheat lines contrasting for stem water soluble carbohydrate concentration. Field Crops Research, 112(1): 43-54.
Dumlupınar, Z., Maral, H., Dokuyucu, T., Kara, R., Akkaya, A. 2011. Evaluation of Turkish oat landraces based on grain yield, yield components and some quality traits. Turkish Journal of Field Crops, 16(2): 190-196.
Ercan, K., Tekin, A., Herek, S., Kurt, A., Kekeç, E., Olgun, M.F., Dokuyucu, T., Dumlupınar, Z., Akkaya, A. 2016. Yerel yulaf hatlarının Kahramanmaraş koşullarındaki performansı. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Doğa Bilimleri Dergisi, 19(4): 438-444.
Hışır, Y., Kara, R., Dokuyucu, T. 2012. Evaluation of oat (Avena sativa L.) genotypes for grain yield and physiological traits. Zemdirbyste Agric, 99: 55-60.
Kara, R., Dumlupınar, Z., Hışır, Y., Dokuyucu, T., Akkaya, A. 2007. Kahramanmaraş koşullarında yulaf çeşitlerinin tane verimi ve verim unsurları bakımından değerlendirilmesi. Türkiye VII. Tarla Bit. Kongresi, s. 121-125, 25-27 Haziran, Erzurum.
Maral, H. 2009. Yulaf çeşitlerinin Azotlu Gübrelemeye Tane Verimi, Azot Kullanımı ve Verim Özellikleri Yönünden Tepkisi. K.S.Ü. Fen Bil. Enst. Tarla Bitkileri ABD, Yüksek Lisans Tezi, 61 s., Kahramanmaraş.
Sarı N., İmamoğlu, A. 2011. Menemen ekolojik koşullarına uygun ileri yulaf hatlarının belirlenmesi. Anadolu, J. of AARI 21(1): 16-25.
Sarı, N. 2012. Yulafta (Avenasativa L.) Verim ve Verim Komponentleri Arasındaki İlişkiler. Adnan Menderes Üniversitesi, Fen Bil. Enst., Tarla Bit. ABD, 96s.
Sarı, N., İmamoğlu, A., Yıldız, Ö. 2012. Menemen Ekolojik koşullarında bazı ümitvar yulaf hatlarının verim ve kalite özellikleri. Anadolu, J. of AARI 22(1): 18-32.