The Investigation of the Accessibility of Children's Playgrounds in the Town of Ordu

Çocuk oyun alanları, hızlı kentleşme sonucunda, çocuğa oynayabileceği güvenli ve sessiz ortamların azaldığı kentlerimizde, büyük bir sorunun çözülmesi yönünden önem taşır. Çünkü yapılan çalışmalar, plansız ve çarpık gelişmiş kentsel mekânların çocukların davranışlarını, tutumlarını ve reaksiyonlarını kötü yönde etkilediğini ortaya koymaktadır. Bu çalışmada; Ordu kent merkezini oluşturan 22 mahallede yer alan çocuk oyun alanlarının ulaşılabilirlik durumları incelenmiştir. Bu kapsamda ilk olarak çocuk oyun alanları mahalle ölçeğinde belirlenerek alansal hesaplamaları yapılmış ve yine her mahallede yer alan çocuk nüfus sayılarına oranlanarak 0-14 yaş arası çocuk başına düşen oyun alanı miktarı hesaplanmıştır. İkinci aşamada ise oyun alanlarının 200 m mesafede ulaşılabilirlik durumları tespit edilerek çocuk oyun alanlarına yönelik ulaşılabilirlik haritaları elde edilmiştir. Çalışma sonucunda; çocuk oyun alanlarının kent içerisinde dengeli dağılmadığı, bazı mahallelerde yoğunlaştığı, bazılarında ise ulaşılabilirlik sınırları içerisinde olmadığı ve ihtiyacı karşılamadığı tespit edilmiştir.

Ordu Kenti Çocuk Oyun Alanlarının Ulaşılabilirlik Açısından İncelenmesi

Children's playgrounds which are safe and quiet environments that children can play there have started to become rare as a result of rapid urbanization. Because, the studies have shown that unplanned and distorted urban spaces affect children's behaviours, attitudes and reactions in a bad way. In this study, the availability of children's playgrounds in 22 districts of the city centre of Ordu was investigated. In this context, firstly, children's play areas were determined based on the neighbourhood scale and then area calculations were made and the amount of play area by per child between 0-14 years was calculated in each district. In the second stage, accessibility maps for children's playgrounds were obtained by determining the availability of the playgrounds at 200m distance. The results of this study showed that children's playgrounds are not balanced in the city, increased in some districts, in some cases they are not within reachability limits and can not meet their needs.

PDF

___

ADNKS, 2017. TUİK, Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi. Yaş Grubuna Göre Nüfus.
Aitken SC. 1994. Putting Children in Their Place. Association of American Geographer, 161, Washington.
Al-Khalaileh EA. 2004. Understanding Children's Environments: The Effect of Outdoor Physical Environments on Children's Activities and Quality of Life Within Al-Wihdat Palestinian Refugee Camp and Environs in Amman, Jordan.
Altunkasa MF. 2004. Adana’nın Kentsel Gelişim Süreci ve Yeşil Alanlar Çukurova Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Peyzaj Mimarlığı Bölümü, Adana Kent Konseyi Çevre Çalışma Grubu Bireysel Raporu, Adana, 23 s.
Anonim 2008. Başbakanlık Özürlüler İdaresi Başkanlığı. Herkes İçin Ulaşılabilirliğin İyileştirilmesi Örnek Uygulama Rehberi. Yayın No: 48. Ankara.
Anonim 2014. Ordu İli 2013 Yılı Çevre Durum Raporu. T.C. Çevre ve Şehircilik Bakanlığı, Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüğü, 147, Ordu.
Anonim 2017. 31 Aralık 2015 Tarihli Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi Sonuçları. Yaş Grubu ve Cinsiyet Ayrımında Belediye Mahallelerinin Nüfusları. Türkiye İstatistik Kurumu, Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi (ADNKS) Veri Tabanı.
Bal A. 2005. Zonguldak kenti yeşil alan sistemindeki çocuk oyun alanlarının durumunun peyzaj mimarlığı ilkeleri açısından irdelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Mimarlık Tezi, Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Peyzaj Mimarlığı Anabilim Dalı-Zonguldak.
Başal M, Memlük Y, Yılmaz O. 1993. Peyzaj Konstrüksiyonu. AÜ. Ziraat Fakültesi Yayınları: 1332, ders kitabı: 381, Ankara.
Bilgili BC, Çığ A, Şahin K. 2011.Van Kenti Kamusal Yeşil Alanlarının Yeterliliğinin Ulaşılabilirlik Yönünden Değerlendirilmesi. YYÜ Tar. Bil. Derg. 21(2): 98-103. Bilgili BC, 2013. Çankırı Kenti Kamusal Yeşil Alanları Yeterliliğinin Ulaşılabilirlik Yönünden Değerlendirilmesi. JOTAF/Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 10 (2): 21-25.
Cetin M. 2016. Determination of bioclimatic comfort areas in landscape planning: A case study of Cide Coastline. Turkish Journal of Agriculture-Food Science and Technology. 4(9): 800-804.
Çetin M, Topay M, Kaya LG & Yılmaz B. 2010. Efficiency of Bioclimatic Comfort In Landscape Planning Process: Case of Kütahya. Turkish Journal of Forestry, 1(1): 83-95.
Duman G, Koçak N. 2013. Çocuk oyun alanlarının biçimsel özellikleri açısından değerlendirilmesi (Konya ili örneği). Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 11(1): 64-81
Emür SH, Onsekiz D. 2007. Kentsel Yaşam Kalitesi Bileşenleri Arasında Açık ve Yeşil Alanların Önemi-Kayseri Kocasinan İlçesi Park Alanları Analizi. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22 (1), 367-396
Gül A, Küçük V. 2001. Kentsel Açık-Yeşil Alanlar ve Isparta Kenti Örneğinde İrdelenmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi Seri: A, Sayı: 2, Yıl: 2001, ISSN: 1302-7085, Sayfa: 27-48
Handy SL, Clifton KJ. 2001. Evaluating neighborhood accessibility: Possibilities and practicalities. Journal of transportation and statistics, 4(2/3): 67-78.
Işınkaralar K, Çetin M, İçen HB, Şevik H. 2015. Indoor Quality Analysis of CO2 For Student Living Areas. The International Conference on Science, Ecology and Technology I (Iconsete’2015). Vienna. 453-459
İnan Z. 2008. Kentsel açık alanların kullanıcı gereksinimlerine göre tasarımı. Artvin Çoruh Üniversitesi, Orman Fakültesi Dergisi, 9 (1-2): 12-23
Kasap H, Erdemli A, Pınar S, Kesim Ü, Dugan Ö, Erdemli S, Gültekin O. 2005. Çocuğun Oyun ve Spor Hakkı, UNESCO, Türkiye Milli Komisyonu, Beden Eğitimi ve Spor İhtisas Komitesi, Çalıstayı, Ankara Üniversitesi.
Koçyiğit S, Tuğluk MN, Kök M. 2007. Çocuğun gelişim sürecinde eğitsel bir etkinlik olarak oyun. Atatürk Üniversitesi, Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 16: 324-342
Kulaç Ş, Yıldız Ö. 2016. Effect of Fertilization on the Morphological Development of European Hophormbeam (Ostrya carpinifolia Scop.) Seedlings. Turkish Journal of Agriculture-Food Science and Technology, 4(10): 813-821.
Matthews MH. 1992. Making Sense of Place: Children's understanding of large-scale environments. The developing body and mind. Harvester Wheatsheaf, 271, England.
Mengütay S. 1999. Okul Öncesi ve İlkokullarda Hareket Gelişimi ve Spor. Tutibay Yayınları, 142, Ankara.
Mutlu E, Demir T, Kutlu B, Yanık T. 2013. Sivas - Kurugöl Su Kalite Parametrelerinin Belirlenmesi, Türk Tarım-Gıda Bilim ve Teknoloji Dergisi. 1(1): 37 - 43
Mutlu E, Kutlu B, Demir T. 2016. Assessment of Çinarli Stream (Hafik-Sivas)'S Water Quality via Physico-Chemical Methods, Turkish Journal of Agriculture-Food Science and Technology. 4 (4): 267-278
Öztan Y. 2004. Yaşadığımız Çevre ve Peyzaj Mimarlığı, Tisimat Basım San., S:252, Ankara.
Pehlivan H. 2005. Oyun ve Öğrenme. Anı Yayıncılık, 204, Ankara.
Singer D, Golinkoff RM, Hirsh-Pasek K. 2006. Play=Learning: How play motivates and enhances children’s cognitive and social-emotional growth. New York, NY: Oxford University.
Şevik H, Çetin M, Işınkaralar K. 2016. Bazı İç Mekan Süs Bitkilerinin Kapalı Mekanlarda Karbondioksit Miktarına Etkisi. Düzce Üniversitesi Bilim ve Teknoloji Dergisi. 4: 493-500
Şişman EE, Özyavuz M. 2010. Çocuk Oyun Alanlarının Dağılımı ve Kullanım Yeterliliği: Tekirdağ Örneği. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi, 7(1): 13-22.
Tümer S. 1976. Rekreasyon Alan ve Tesisleri Ölçütleri, Ankara T.T.B. Planlama Daire Başkanlığı.
Türkan EE, Önder S. 2011. Balıkesir Kenti Çocuk Oyun Alanlarının İrdelenmesi. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi. 8 (3): 69-80.
Ünal M. 2009. Çocuk gelişiminde oyun alanlarının yeri ve önemi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10 (2): 95-109.
Valentine G, McKendrick J. 1997. Children’s outdoor play: Exploring parental concerns about children’s safety and the changing nature of childhood. Geoforum, 28 (2): 219-235.