Bir grup astımlı çocuk hastada anormal nazal ve paranazal sinüs tomografi bulgularının sıklığı ile bu birlikteliğe katkıda bulunan faktörleri ve sinüs patolojilerinin astım klinik seyrine ne ölçüde etki ettiğini ortaya koymak amacıyla nazal ve paranazal sinüs tomografisi hematolojik ve klinik bulgular değerlendirildi Alerjik astımlı olgularda son bir yıl içindeki astım atağı sayısı 5 00±3 62 nonalerjik astımlı çocuklarda 3 45±2 66 olarak tespit edildi p=0 2221 İlk grupta periferik kanda mutlak eozinofil sayısı 891 81±502 68 ikinci grupta 342 18±153 94 p=0 014 ; yine alerjik grupta immunglobulin E IgE düzeyi 867 62±1081 10 ve nonalerjik olgularda 117 67±122 99 p=0 0302 bulundu Yirmi bir alerjik olgunun 18’inde anormal nazal ve paranazal sinüs tomografi bulguları tespit edildi Nonalerjik grupta ise 11 olgunun sadece 5’inde sinüs patolojisi saptandı Gruplar arasında anormal sinüs tomografi bulgularının sıklığı açısından anlamlı bir fark mevcuttu p=0 0350 Çalışmaya dahil edilen astımlı çocuklarda son bir yıl içinde geçirilen atak sayısı ile sinüs patolojisi ilişkisi araştırıldığında anormal sinüs bulguları olan olgularda atak sayısı ortalamasının 5 13±3 35 sinüs patolojisi olmayan olgularda ise 2 22±1 48 olduğu tespit edildi Anormal nazal ve paranazal sinüs tomografi bulguları olan astımlılarda atak sıklığının belirgin olarak yüksek olduğu saptandı p=0 0184 Sonuç olarak nazal ve paranazal sinüs patolojilerinin alerjik olan astımlılarda daha fazla gözleniyor olması “tek havayolu tek hastalık” hipotezini destekler niteliktedir Bu veriler ışığında optimal tedaviye yeterli yanıt alınamayan astımlı çocuklar da olası nazal ve paranazal sinüs patolojilerini ortaya koyarak tedaviyi bu yönde şekillendirmenin hastalığın gidişi üzerine pozitif yönde etkili olabileceği anlaşılmaktadır Anahtar Kelimeler: Astım çocuk sinüzit tomografiSummary

-