SOSYAL AĞLARDA KİMLİĞİN SOSYO-KÜLTÜREL İNŞASINDA SİVİL TOPLUM KURULUŞLARI: KUZEY KIBRIS ALEVİ DERNEKLERİ

Dijitalleşmeyle günümüzde sosyal medya neredeyse hayatın her alanında gerek bireysel gerekse kurumların iletişim kullanımlarında kesintisiz olarak başvurdukları araçların en başında gelmektedir. Sivil toplum kuruluşları (STK) halktan gelen isteklerin yerel ve merkezi yönetime iletilmesi açısından önemli toplumsal platformlar olarak kabul edilmektedirler. Yerel ve merkezi yönetimin güçlü bir demokrasi olgusu altında hizmet vermesinin garantisi konumunda olan STK’lar, gönüllük esasına dayalı hizmetleriyle toplumun vazgeçilmez aktörleri olmaya devam etmektedirler. Diğer taraftan toplumun birer parçası olan faklı kültür, inanç ve görüşteki bireylerin seslerini duyurabilmeleri ve toplumda görünür olabilmeleri bağlamında STK’lar önemli bir rol üstlenmektedir. Bu görünürlüklerinin artırılmasında sosyal medya tıpkı birey ve diğer kurumlar gibi STK’lar için de vazgeçilmez bir iletişim aracıdır. Bu çalışmada, sosyal medyanın STK’lar için faaliyetlerini duyurdukları mecralar olmak dışında, sosyo-kültürel kimliğin inşası bağlamında da önemli bir rol üstlendiği düşünülmektedir. Özellikle kültürel ve dini açıdan faaliyetlerini sürdüren STK’lar toplumdaki görünürlüklerini bu yolla artırma olanağı bulmaktadırlar. Bu noktada çalışmada, Kuzey Kıbrıs genelinde sosyo-kültürel açıdan toplumun bir parçası olan Alevileri temsil eden KKTC Alevi Kültür Merkezi Derneği ve Pir Sultan Abdal Kültür Derneği STK’larının sosyal medya paylaşımları, resmi Facebook sayfaları amaçlı örneklem tekniği ile seçilmiş ve söz konusu derneklerin resmi Facebook sayfalarındaki bir yıllık (1 Temmuz 2019-30 Haziran 2020) paylaşımlarından elde edilen veriler nitel araştırma yöntemlerinden belge analizi tekniği ile incelenmiş ve verilere yönelik bulgular betimsel analizler şeklinde ortaya konmuştur. Buradan hareketle, söz konusu paylaşımların aracılığı ile derneklerin sosyal medya kullanım pratikleri üzerinden sosyo-kültürel kimliğin oluşmasına katkı sağladıkları belirlenmiştir. Kuzey Kıbrıs özelinde, STK’larla ilgili sınırlı çalışmaların yer alması kültürel ve dini açıdan toplumun belirli bir kesimini temsil etmesi açısından öneme sahip Alevi dernekleri üzerine yönelik gerçekleştirilen bu çalışma literatüre katkı sağlayacak niteliktedir.

Civil Society Organizations in Socio-Cultural Building of Identity in Social Networks: Northern Cyprus Alewite Associations

With digitalization, social media is one of the tools that both individuals and institutions have been able to cope continuously in almost every aspect of life. Non-governmental organizations (NGOs) are important social platforms for the transmission of requests from the public to local and general administration. NGOs, which are guaranteed to serve local and general government under a strong phenomenon of democracy, continue to be indispensable actors of society with their voluntary services. NGOs, on the other hand, play an important role in the fact that people in different cultures, beliefs and opinions who are part of society can make their voices heard and be visible in society. In increasing these visibilities, social media is an indispensable communication tool for NGOs, just like individuals and other institutions. In this study, it is thought that social media plays an important role in the context of the construction of socio-cultural identity, as well as the media where they announce their activities for NGOs. Especially culturally and religiously, NGOs have the opportunity to increase their visibility in society. At this point, the social media posts of the KKTC Alawi Cultural Centre Association and Pir Sultan Abdal Cultural Association NGOs representing Alawis, which are part of socio-cultural society, were selected with sample technique from official Facebook pages and an annual [July 1, 2019-June 30, 2020] content analysis was carried out for the sharing of these associations on their official Facebook pages. From here, it has been determined that through these shares, the associations contribute to the formation of socio-cultural identity through social media usage practices. In northern Cyprus, the inclusion of limited studies on NGOs is culturally and religiously important for representing a certain segment of society, and this study on Alawi associations is important to contribute to the literature.

PDF

___

Acı, Esra Yüksel. (2005), Kalkınma Sürecinin Yeni Aktörleri: Sivil Toplum Kuruluşları. İstanbul: Günizi Yayıncılık.
Akert, Robin ve Elliot Aronson ve Timothy Wilson. (2012). Sosyal Psikoloji. Çev. Orhan Gündüz. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
Assman, Jan. (2015). Kültürel Bellek Eski Yüksek Kültürlerde Yazı, Hatırlama ve Politik Kimlik. Çev. Ayşe Tekin. İstanbul:Ayrıntı Yayınları.
Aydoğdu, Hüseyin. (2004). “Modern Kimlikte Öznenin Ölümü”. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi 10, 116-117.
Bakardjieva, Maria. (2003). “Virtual Togetherness: An Everyday-Life Perspective”. Media, Culture & Society 25, 291-313.
Bauman, Zygmunt. (2001). Parçalanmış Hayat. Çev. İsmail Türkmen. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Beratlı, Nazım. (2008). Kıbrıslı Türkler’in Kökenleri ve Kıbrıs’ ta Bektaşilik. İstanbul: Kalkedon Yayıncılık.
Bilgin, Nuri. (1999). Kolektif Kimlik. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
Binark, Mutlu. ve Koray Löker. (2011). Sivil Toplum Örgütleri İçin Bilişim Rehberi. Ankara: Uzerler Matbaası.
Cassirer, Ernst. (2011). Sembol Kavramının Doğası. Çev. Mine Köktürk. Ankara: Hece Yayınları.
Connolly, William E ve Ferma Lekesizalın. (1995). Kimlik ve Farklılık: Siyasetin Açmazlarına Dair Demokratik Çözüm Önerileri. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Çiftçi, Dilan. (2020). “Sivil Toplum Örgütleri ve Dijital Dönüşümler: Kuzey Kıbrıs Kadın Sivil Toplum Kuruluşları Üzerine Bir İnceleme”. Erciyes İletişim Dergisi 7, 451-472.
Çiftçi, Dilan ve Heran Çiftçi ve Filiz Soyer. (2020). “Non-Governmental Organizations as a Place for Cultural Rituals: Cyprus Turkish French Cultural Association”. In International Conference on Cultural Informatics, Communication & Media Studies 1.
De Mul, Jos. (2008). Siberuzayda Macera Dolu Bir Yolculuk. Çev. Ali Özdamar. İstanbul: Kitap Yayınevi.
Giddens, Anthony. (2013). Sosyoloji. Çev. Şebnem Pala Güzel. İstanbul: Kırmızı Yayınları.
Gürkan Muzaffer Haşmet. (1982). Kıbrıs Tarihinden Sayfalar. Lefkoşa: Nadir Yayınları.
Gökçe, Ulaş. (2016). “Kıbrıs Türkler ve Rumlardan İbaret Değil... Kıbrıs’ın Yeni ve Ahir Toplum ve Toplulukları”. Yenidüzen Gazetesi. http://www.yeniduzen. com/kibris-turkler-ve-rumlardan-ibaret-degil-kibrisin-yeni-ve-ahir-toplumve-topluluklari-83405h.htm
Hall, Stuart. (1990). Cultural Identity and Diaspora Ed. Jonathan Rutherford Identity: Community, Culture, Difference, 222-37. London: Lawrence & Wishart.
Hatay, Mete. (2006). Kıbrıslı Türklerde Mistik İnanç Sıçramaları (157-1878). Kıbrıs Yazıları, 3, 61-69.
Kalaycıoğlu, Ersin. (1998). “Sivil Toplum ve Neo-patrimonyal Siyaset”. Ed. E. Fuat
Keyman, Ali Yaşar Sarıbay, Küreselleşme-Sivil Toplum ve İslam, 111-135. Ankara: Vadi Yayınları.
Kaypakoğlu, Serdar. (2000). Kimlik Sorunları ve İletişim. İstanbul: Der Yayınları.
Köstepen, Ali ve Nezih Metin Özmutaf. (20 18). “STK’larda Üyelerin Gönüllü Hakları Çerçevesinde Gönüllülüğe Yönelik Algılarının Belirlenmesi Üzerine İzmir İlinde Bir Araştırma”. Uluslararası İktisadi Ve İdari İncelemeler Dergisi,17. UİK Özel Sayısı, 813-826.
Nevzat, Altay ve Mete Hatay. (2009). “Politics, Society and the Decline of Islam in Cyprus: From the Ottoman Era to the Twenty-First Century”. Middle Eastern Studies 6, 911-933.
Oyman, Mine. (2013). Kar Amacı Gütmeyen Organizasyonlar İçin Pazarlama. Ankara: Detay Yayıncılık.
Özdemir, Cevdet. (2001) “Kimlik ve Söylem”. Osman Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi 2, 108.
Öze, Nuran. (2014). “Medya, İktidar, Din Üçgeninde Kuzey Kıbrıs’ta Alevilik”. Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Velî Araştırma Dergisi 72, 125-152.
Savran, Gülnur Acar. (2013). Sivil Toplum ve Ötesi Rousseau, Hergel, Marx. İstanbul: Belge Yayınları.
Scott, David Meerman. (2010). The New Rules of Marketing and PR. New Jersey: John Wiley and Sons.
Sökefeld, Martin (2008). Struggling For Recognition The Alevi Movement in Germany and in Transnational Space. Germany: Hb Published.
Suiçmez, Yusuf. (2013). “Kıbrıs’ta Müslümanlık Anlayışı”. Bugün Kıbrıs. http://www. bugunkibris.com/yazarlar/165-yusuf-suicmez/6344-kbrsta-muesluemanlkanlay.html ErişimTarihi: 3.09.2020
Tambini, Damian. (1999). “New Media and Democracy: The Civic Networking Movement”. New Media and Society 1, 305-329.
Tosun, Erdoğan Gülgün. (2015), “Sivil Toplum”, Çağdaş Kamu Yönetimi 1. Ed. Muhittin Acar ve Hüseyin Özgür. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Van Dijk, Jan. (2004). Digital Media. The Sage Handbook of Media Studies. Ed. John D. H. Downing, Denis McQuail, Philip Schlesinger ve Ellen Wartella. 145- 163. Londra: Sage.
Vural, Z Beril Akıncı ve Mikail Bat. (2010). “Yeni Bir İletişim Ortamı Olarak Sosyal Medya: Ege Üniversitesi İletişim Fakültesine Yönelik Bir Araştırma”. Yaşar Üniversitesi Dergisi 20, 3348‐3382.
Weeks, Jeffrey. (1998). “Farklılığın Değeri”, Kimlik: Topluluk, Kültür, Farklılık. Çev. İrem Sağlamer. İstanbul: Sarmal Yayınevi.
Weinberg, Tamar. (2009). The New Community Rules: Marketing On The Social Rules. USA O’Reilly Media.

Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi-Cover

ISSN: 1306-8253
Yayın Aralığı: Yılda 4 Sayı
Başlangıç: 1994
Yayıncı: Ankara Hacı Bayram Veli Üniversitesi Türk Kültürü Açısından Hacı Bektaş-ı Veli Araştırmaları Uygulama ve Araştırma Merkezi