Amaç: Bu makalede trakeobronşiyal perforasyonlar ve bunların tedavisi ile ilgili deneyimlerimiz sunuldu.Ça lış ma pla nı: Ocak 1999 ve Mart 2015 tarihleri arasında trakeobronşiyal perforasyonu olan 16 hastanın kayıtları (9 erkek, 7 kadın; ort. yaş 46.6 yıl; dağılım 1-83 yıl) yaş, cinsiyet, semptomlar, radyolojik bulgular, tanı yöntemleri, tedavi seçenekleri, perforasyonun yeri, perfore alanın uzunluğu, entübasyon zorluğu, etyolojik nedenler, klinik seyir ve tedavinin komplikasyonlarına göre retrospektif olarak değerlendirildi.Bul gu lar: En sık radyolojik bulgu subkutan amfizem idi (n=6). Perforasyonların ortalama uzunluğu 2.6 cm (dağılım 0.5-8 cm) idi. Perforasyonların yerleri 12 hastada (%75) trakea, üç hastada (%18.8) sol ana bronş ve bir hastada (%6.2) trakea artı sağ ana bronş idi. On bir hastada (%68.7) tanı bronkoskopi ile desteklendi ve kalan beş hastada (%31.3) inspeksiyon bulguları yeterli idi. Trakeobronşiyal perforasyonların nedenleri 12 hastada (%75) iyatrojenik, iki hastada (%12.5) kendi kendine genişleyebilen metalik özofageal stent, birer hastada (%6.25) ateşli silah yaralanması ve kesici-delici alet yaralanması idi. On iki hastada cerrahi uygulandı ve iki hastada gözlem yeterli oldu. Özofageal stentli hastalara trakeal stent önerildi fakat bunlardan biri önerimizi kabul etmedi ve evinde öldü, diğer hasta ise trakeal stent alınmasını bekler iken hastanede öldü. Ameliyat sonrası dönemde bir hastada özofageal fistül, bir hastada ise sol akciğerde total atelektazi gelişti. Dört hasta kaybedildi fakat bunların hiçbiri bizim cerrahi işlemlerimiz ile ilgili değildi.So nuç: Hava yolu perforasyonlarının temel yönetimi erken tanı ve cerrahi tedavidir. Cerrahi düşük komplikasyon oranıyla uygulanabilir
Background: This study aims to present our experience regarding tracheobronchial perforations and their management.Methods: Records of 16 patients (9 males, 7 females; mean age 46.6 years; range 1 to 83 years) with tracheobronchial perforation between January 1999 and March 2015 were retrospectively evaluated according to age, sex, symptoms, radiological findings, diagnostic methods, therapeutic options, localization of perforation, length of perforated area, intubation difficulty, etiological causes, clinical course, and complications of treatment.Results: The most frequent radiological finding was subcutaneous emphysema (n=6). Mean length of perforations was 2.6 cm (range 0.5 to 8 cm). The localizations of perforations were trachea in 12 patients (75%), left main bronchus in three patients (18.8%), and trachea plus right main bronchus in one patient (6.2%). Diagnosis was confirmed by bronchoscopy in 11 patients (68.7%) and inspection findings were sufficient in the remaining five patients (31.3%). Causes of tracheobronchial perforations were iatrogenic in 12 patients (75%), selfexpandable esophageal metallic stent in two patients (12.5%), gunshot wound, and stab wound in one patient each (6.25%). Surgery was performed in 12 patients and observation was sufficient in two patients. We offered tracheal stent to patients with esophageal stent; however, one of them refused our offer and he died at home, while the other patient died in the hospital while waiting for the purchase of the tracheal stent. In postoperative period, esophageal fistula developed in one patient while total atelectasis developed in left lung of another patient. Four patients died but none of them was related to our surgical procedures.Conclusion: The basic management in airway perforations is early diagnosis and surgical treatment. Surgery may be performed with low complication rate ">
[PDF] Tips and tricks in tracheobronchial perforations | [PDF] Trakeobronşiyal perforasyonlarda ipuçları ve püf noktaları
Amaç: Bu makalede trakeobronşiyal perforasyonlar ve bunların tedavisi ile ilgili deneyimlerimiz sunuldu.Ça lış ma pla nı: Ocak 1999 ve Mart 2015 tarihleri arasında trakeobronşiyal perforasyonu olan 16 hastanın kayıtları (9 erkek, 7 kadın; ort. yaş 46.6 yıl; dağılım 1-83 yıl) yaş, cinsiyet, semptomlar, radyolojik bulgular, tanı yöntemleri, tedavi seçenekleri, perforasyonun yeri, perfore alanın uzunluğu, entübasyon zorluğu, etyolojik nedenler, klinik seyir ve tedavinin komplikasyonlarına göre retrospektif olarak değerlendirildi.Bul gu lar: En sık radyolojik bulgu subkutan amfizem idi (n=6). Perforasyonların ortalama uzunluğu 2.6 cm (dağılım 0.5-8 cm) idi. Perforasyonların yerleri 12 hastada (%75) trakea, üç hastada (%18.8) sol ana bronş ve bir hastada (%6.2) trakea artı sağ ana bronş idi. On bir hastada (%68.7) tanı bronkoskopi ile desteklendi ve kalan beş hastada (%31.3) inspeksiyon bulguları yeterli idi. Trakeobronşiyal perforasyonların nedenleri 12 hastada (%75) iyatrojenik, iki hastada (%12.5) kendi kendine genişleyebilen metalik özofageal stent, birer hastada (%6.25) ateşli silah yaralanması ve kesici-delici alet yaralanması idi. On iki hastada cerrahi uygulandı ve iki hastada gözlem yeterli oldu. Özofageal stentli hastalara trakeal stent önerildi fakat bunlardan biri önerimizi kabul etmedi ve evinde öldü, diğer hasta ise trakeal stent alınmasını bekler iken hastanede öldü. Ameliyat sonrası dönemde bir hastada özofageal fistül, bir hastada ise sol akciğerde total atelektazi gelişti. Dört hasta kaybedildi fakat bunların hiçbiri bizim cerrahi işlemlerimiz ile ilgili değildi.So nuç: Hava yolu perforasyonlarının temel yönetimi erken tanı ve cerrahi tedavidir. Cerrahi düşük komplikasyon oranıyla uygulanabilir ">
Amaç: Bu makalede trakeobronşiyal perforasyonlar ve bunların tedavisi ile ilgili deneyimlerimiz sunuldu.Ça lış ma pla nı: Ocak 1999 ve Mart 2015 tarihleri arasında trakeobronşiyal perforasyonu olan 16 hastanın kayıtları (9 erkek, 7 kadın; ort. yaş 46.6 yıl; dağılım 1-83 yıl) yaş, cinsiyet, semptomlar, radyolojik bulgular, tanı yöntemleri, tedavi seçenekleri, perforasyonun yeri, perfore alanın uzunluğu, entübasyon zorluğu, etyolojik nedenler, klinik seyir ve tedavinin komplikasyonlarına göre retrospektif olarak değerlendirildi.Bul gu lar: En sık radyolojik bulgu subkutan amfizem idi (n=6). Perforasyonların ortalama uzunluğu 2.6 cm (dağılım 0.5-8 cm) idi. Perforasyonların yerleri 12 hastada (%75) trakea, üç hastada (%18.8) sol ana bronş ve bir hastada (%6.2) trakea artı sağ ana bronş idi. On bir hastada (%68.7) tanı bronkoskopi ile desteklendi ve kalan beş hastada (%31.3) inspeksiyon bulguları yeterli idi. Trakeobronşiyal perforasyonların nedenleri 12 hastada (%75) iyatrojenik, iki hastada (%12.5) kendi kendine genişleyebilen metalik özofageal stent, birer hastada (%6.25) ateşli silah yaralanması ve kesici-delici alet yaralanması idi. On iki hastada cerrahi uygulandı ve iki hastada gözlem yeterli oldu. Özofageal stentli hastalara trakeal stent önerildi fakat bunlardan biri önerimizi kabul etmedi ve evinde öldü, diğer hasta ise trakeal stent alınmasını bekler iken hastanede öldü. Ameliyat sonrası dönemde bir hastada özofageal fistül, bir hastada ise sol akciğerde total atelektazi gelişti. Dört hasta kaybedildi fakat bunların hiçbiri bizim cerrahi işlemlerimiz ile ilgili değildi.So nuç: Hava yolu perforasyonlarının temel yönetimi erken tanı ve cerrahi tedavidir. Cerrahi düşük komplikasyon oranıyla uygulanabilir
Background: This study aims to present our experience regarding tracheobronchial perforations and their management.Methods: Records of 16 patients (9 males, 7 females; mean age 46.6 years; range 1 to 83 years) with tracheobronchial perforation between January 1999 and March 2015 were retrospectively evaluated according to age, sex, symptoms, radiological findings, diagnostic methods, therapeutic options, localization of perforation, length of perforated area, intubation difficulty, etiological causes, clinical course, and complications of treatment.Results: The most frequent radiological finding was subcutaneous emphysema (n=6). Mean length of perforations was 2.6 cm (range 0.5 to 8 cm). The localizations of perforations were trachea in 12 patients (75%), left main bronchus in three patients (18.8%), and trachea plus right main bronchus in one patient (6.2%). Diagnosis was confirmed by bronchoscopy in 11 patients (68.7%) and inspection findings were sufficient in the remaining five patients (31.3%). Causes of tracheobronchial perforations were iatrogenic in 12 patients (75%), selfexpandable esophageal metallic stent in two patients (12.5%), gunshot wound, and stab wound in one patient each (6.25%). Surgery was performed in 12 patients and observation was sufficient in two patients. We offered tracheal stent to patients with esophageal stent; however, one of them refused our offer and he died at home, while the other patient died in the hospital while waiting for the purchase of the tracheal stent. In postoperative period, esophageal fistula developed in one patient while total atelectasis developed in left lung of another patient. Four patients died but none of them was related to our surgical procedures.Conclusion: The basic management in airway perforations is early diagnosis and surgical treatment. Surgery may be performed with low complication rate ">
Amaç: Bu makalede trakeobronşiyal perforasyonlar ve bunların tedavisi ile ilgili deneyimlerimiz sunuldu.Ça lış ma pla nı: Ocak 1999 ve Mart 2015 tarihleri arasında trakeobronşiyal perforasyonu olan 16 hastanın kayıtları (9 erkek, 7 kadın; ort. yaş 46.6 yıl; dağılım 1-83 yıl) yaş, cinsiyet, semptomlar, radyolojik bulgular, tanı yöntemleri, tedavi seçenekleri, perforasyonun yeri, perfore alanın uzunluğu, entübasyon zorluğu, etyolojik nedenler, klinik seyir ve tedavinin komplikasyonlarına göre retrospektif olarak değerlendirildi.Bul gu lar: En sık radyolojik bulgu subkutan amfizem idi (n=6). Perforasyonların ortalama uzunluğu 2.6 cm (dağılım 0.5-8 cm) idi. Perforasyonların yerleri 12 hastada (%75) trakea, üç hastada (%18.8) sol ana bronş ve bir hastada (%6.2) trakea artı sağ ana bronş idi. On bir hastada (%68.7) tanı bronkoskopi ile desteklendi ve kalan beş hastada (%31.3) inspeksiyon bulguları yeterli idi. Trakeobronşiyal perforasyonların nedenleri 12 hastada (%75) iyatrojenik, iki hastada (%12.5) kendi kendine genişleyebilen metalik özofageal stent, birer hastada (%6.25) ateşli silah yaralanması ve kesici-delici alet yaralanması idi. On iki hastada cerrahi uygulandı ve iki hastada gözlem yeterli oldu. Özofageal stentli hastalara trakeal stent önerildi fakat bunlardan biri önerimizi kabul etmedi ve evinde öldü, diğer hasta ise trakeal stent alınmasını bekler iken hastanede öldü. Ameliyat sonrası dönemde bir hastada özofageal fistül, bir hastada ise sol akciğerde total atelektazi gelişti. Dört hasta kaybedildi fakat bunların hiçbiri bizim cerrahi işlemlerimiz ile ilgili değildi.So nuç: Hava yolu perforasyonlarının temel yönetimi erken tanı ve cerrahi tedavidir. Cerrahi düşük komplikasyon oranıyla uygulanabilir
Trakeobronşiyal perforasyonlarda ipuçları ve püf noktaları
Background: This study aims to present our experience regarding tracheobronchial perforations and their management.Methods: Records of 16 patients (9 males, 7 females; mean age 46.6 years; range 1 to 83 years) with tracheobronchial perforation between January 1999 and March 2015 were retrospectively evaluated according to age, sex, symptoms, radiological findings, diagnostic methods, therapeutic options, localization of perforation, length of perforated area, intubation difficulty, etiological causes, clinical course, and complications of treatment.Results: The most frequent radiological finding was subcutaneous emphysema (n=6). Mean length of perforations was 2.6 cm (range 0.5 to 8 cm). The localizations of perforations were trachea in 12 patients (75%), left main bronchus in three patients (18.8%), and trachea plus right main bronchus in one patient (6.2%). Diagnosis was confirmed by bronchoscopy in 11 patients (68.7%) and inspection findings were sufficient in the remaining five patients (31.3%). Causes of tracheobronchial perforations were iatrogenic in 12 patients (75%), selfexpandable esophageal metallic stent in two patients (12.5%), gunshot wound, and stab wound in one patient each (6.25%). Surgery was performed in 12 patients and observation was sufficient in two patients. We offered tracheal stent to patients with esophageal stent; however, one of them refused our offer and he died at home, while the other patient died in the hospital while waiting for the purchase of the tracheal stent. In postoperative period, esophageal fistula developed in one patient while total atelectasis developed in left lung of another patient. Four patients died but none of them was related to our surgical procedures.Conclusion: The basic management in airway perforations is early diagnosis and surgical treatment. Surgery may be performed with low complication rate
Lochowski MP, Szlachcinska A, Kozak J. Left mainstem bronchial laceration with perforation to right pleural cavity as complication after dynamic stent insertion. Wideochir Inne Tech Maloinwazyjne 2014;9:286-8.
Newman B, Oh KS. Iatrogenic tracheobronchial perforation in infants. J Thorac Imaging 1994;9:269-72.
Ceylan KC, Kaya SO, Samancilar O, Usluer O, Gursoy S, Ucvet A. Intraoperative management of tracheobronchial rupture after double-lumen tube intubation. Surg Today 2013;43:757-62.
Prunet B, Lacroix G, Asencio Y, Cathelinaud O, Avaro JP, Goutorbe P. Iatrogenic post-intubation tracheal rupture treated conservatively without intubation: a case report. Cases J 2008;1:259.
Madden BP, Sheth A, Ho TB, McAnulty G. Novel approach to management of a posterior tracheal tear complicating percutaneous tracheostomy. Br J Anaesth 2004;92:437-9.
Gosnell JE, Campbell P, Sidhu S, Sywak M, Reeve TS, Delbridge LW. Inadvertent tracheal perforation during thyroidectomy. Br J Surg 2006;93:55-6.
Huh J, Milliken JC, Chen JC. Management of tracheobronchial injuries following blunt and penetrating trauma. Am Surg 1997;63:896-9.
Lee RB. Traumatic injury of the cervicothoracic trachea and major bronchi. Chest Surg Clin N Am 1997;7:285-304.
Balci AE, Eren N, Eren S, Ulkü R. Surgical treatment of post-traumatic tracheobronchial injuries: 14-year experience. Eur J Cardiothorac Surg 2002;22:984-9.
Huh J, Milliken JC, Chen JC. Management of tracheobronchial injuries following blunt and penetrating trauma. Am Surg 1997;63:896-9.
Carbognani P, Bobbio A, Cattelani L, Internullo E, Caporale D, Rusca M. Management of postintubation membranous tracheal rupture. Ann Thorac Surg 2004;77:406-9.
Miñambres E, Burón J, Ballesteros MA, Llorca J, Muñoz P, González-Castro A. Tracheal rupture after endotracheal intubation: a literature systematic review. Eur J Cardiothorac Surg 2009;35:1056-62.
Borasio P, Ardissone F, Chiampo G. Post-intubation tracheal rupture. A report on ten cases. Eur J Cardiothorac Surg 1997;12:98-100.
Goonasekera CDA, Esufali ST. Managing iatrogenic tracheal injuries. Indian J Crit Care Med 2005;9:88-91.
Celiker V, Başgül E, Aykut T. Tracheal rupture during esophagectomy. [Article in Turkish] Ulus Travma Acil Cerrahi Derg 2005;11:157-61.
Knauer M, Haid A, Ammann K, Lang A, Offner F, Türtscher M, et al. Complications after oesophagectomy with possible contribution of neoadjuvant therapy including an EGFR- antibody to a fatal outcome. World J Surg Oncol 2007;5:114.
Bhat MA, Singh S, Lone, Dar M, Mir. Management of Intra-operative Tracheal Injuries during Trans-hiatal Esophagectomy for Carcinoma Esophagus. WebmedCentral 2012;3:2-5.
Zdichavsky M, Blauth M, Bosch U, Rosenthal H, Knop C, Bastian L. Late esophageal perforation complicating anterior cervical plate fixation in ankylosing spondylitis: a case report and review of the literature. Arch Orthop Trauma Surg 2004;124:349-53.
Lu X, Guo Q, Ni B. Esophagus perforation complicating anterior cervical spine surgery. Eur Spine J 2012;21:172-7.
Berrouschot J, Oeken J, Steiniger L, Schneider D. Perioperative complications of percutaneous dilational tracheostomy. Laryngoscope 1997;107:1538-44.
Kearney PA, Griffen MM, Ochoa JB, Boulanger BR, Tseui BJ, Mentzer RM Jr. A single-center 8-year experience with percutaneous dilational tracheostomy. Ann Surg 2000;231:701-9.
Skoulakis CE, Doxas PG, Papadakis CE, Proimos E, Christodoulou P, Bizakis JG, et al. Bronchoscopy for foreign body removal in children. A review and analysis of 210 cases. Int J Pediatr Otorhinolaryngol 2000;53:143-8.
Swinnen J, Eisendrath P, Rigaux J, Kahegeshe L, Lemmers A, Le Moine O, et al. Self-expandable metal stents for the treatment of benign upper GI leaks and perforations. Gastrointest Endosc 2011;73:890-9.
