X. yüzyıldan başlayarak yoğun biçimde islamlaşan Türkler, din değişikliği ile birlikte, coğrafi, ekonomik, toplumsal, siyasi, hukukive kültürel değişimler de geçirdiler. Tabii dil ve edebiyat alanındaki değişimler de buna dahildir. Dil ve edebiyat bakımındandeğişimin en önemli görünüşü; Arapça ve Farsça sözlerin bol kullanıldığı aruzlu şiir akımı ile, ihtiyaç dolayısıyla alınmış yabancı sözlere yer vermekle birlikte halk diline dayanan heceli şiir akımının karşılıklı konumlanarak, böylece yüksek zümre ve halk edebiyatı diye iki edebiyat ekolünün ortaya çıkmasıdır.