cızmagaralarma [karalamalarına] beraet gazandırmagüçün “Bütleri yıhag” şüarı altında klassiklerin elde e'tdiyi edebi gelebelere daş atmağa, onları lekelemeye ve inkar etmeye başladılar. Eyni hadise son zamanlar “medeni ingila ” şüarı altında Çin’de de başlamış, Çin klassik edebiyyatını “feodalizm alağı [tarlası]” adlandırmışlar. 20 ci illerde bizim ölkede de bezi “ingilabçı” şair ve yazıcılar özlerinin senetden mehrum olan cızmagaralarına beraet gazandırmag üçün klassik medeni ve edebi irsi inkar e’dib yeni “prole'tar medeniyyeti” yaratmag fıkrinde olduglarını bildirdiler. Elli ilden artıg [fazla] bir müddetde Türkiye’de davam eden bu prose’sin [sürecin] neticesidir ki, Eyyuboğlu türk halgınm esrler boyu yaratdıgı medeni ve edebi irsi tamamile inkar etmek cesareti tapmışdır. Tengidçi, Füzuli’nin görüşlerindeki ziddiyyetden danışır [tezatlardan bahsediyor] ve' gösterir ki, Füzuli bir yazısında ““elmsiz şe’ir temelsiz divar olur, temelsiz divar gayetde bi-e’tibar olur” de’yirse, diger bir yazısında