Edebiyat ve toplum, çok eski zamanlardan beri hep iç içe olmuş; klâsik Türk şairleri, toplumdan kendilerini soyutlayıp bağlarını koparmamışlar; içinde yaşadıkları toplumun kültürünü, geleneklerini, alışkanlıklarını, inançlarını, sosyal ve siyasî olaylarını eserlerine aktarmışlardır. Şairler, doğrudan ya da dolaylı olarak günlük yaşam gerçeklerini ve kültürlerini şiirlerine yansıtırken okuyucusuna sıradan günlük gerçekler olarak değil, edebî sanatların yardımıyla şiir sanatının bir parçası, anlatıma zenginlik katan ögeler olarak sun-muşlardır. Çalışmamızda Oğuz Türklerinden bugüne gelen ve kültürümüzde hep var olan “kan yalaşarak dost olmak, yemin etmek” anlamlarında “and/ant içmek” deyiminin ve bununla ilgili birtakım inanış ve geleneklerin klâsik Türk şiirinde nasıl yer aldığı üzerinde durulmuş; çeşitli şairlerin şiirlerinden alınan örnek beyitlerle toplum yaşamı ve kültürünün klâsik Türk şiirinde kendisine nasıl yer bulduğu incelenmeye çalışılmıştır.