Murat Belge’nin İletişim Yayınları’ndan 2018 yılında çıkan Şairaneden Şiirsele: Türkiye’de Modern Şiir isimli kitabı Türkiye’deki edebiyat eleştirisinin kadim problemlerini gözler önüne sererken kendisi de bu problemlerden azade hâle gelemez. Belge’nin tezkire geleneğini hatırlatacak düzeyde biyografik bilgilerden yola çıkarak modern şiiri aydınlatma çabası, son kertede bu çabanın kaynaklık ettiği bir açmaza dönüşür. Mebzul miktardaki güçlü ve anlamlı eleştirinin, yazarın doğrudan ya da dolaylı anılarından tevarüs eden edebiyat dışı bilgiler yüzünden gölgede kaldığını belirtmek gerekir. Bununla birlikte, kitabın başlığının iddia ettiği kapsayıcılıkla, içeriğinin sunduğu edebî üretim arasındaki uyuşmazlık da önemli kısıtlardan biri olarak göze çarpar. Belge’nin, kitabın önsözünde, amacının kapsamlı bir edebiyat tarihi yazmak olmadığını belirterek doğrudan doğruya kendi deneyimlerinden yararlanacağını açıklaması, olasılık dâhilindeki eleştirilere set çekme niyetinde olduğunu gösterir. Bu tavır, Belge’nin kitabının riskleri ve potansiyelleri konusunda uyanık olduğunu ama bahsini geçirdiği pek çok şaire ilişkin doğrudan ya da dolaylı anısının edebî değerine de inandığını açıklar. Edebiyat eleştirisinde metinle yazarın yaşantısını ayırmaya dayalı oluşmuş konsensüsten farklı olarak Belge’nin yaşantıyı çok önemsediğini ve bunu, eserlerdeki gizli anlamların açıklığa kavuşması noktasında işlevsel bulduğunu belirtmek gerekir. Edebiyat tarihi gibi görünen ama kapsam, metodoloji ve üslup yönünden bu niteliklerle de çok örtüşmeyen yönleri bulunan Şairaneden Şiirsele, Belge’nin anı türüyle eleştiriyi kaynaştırma çabasıyla Türkçedeki sui generis metinlerden biri olmaya aday vasıflar taşır.

Murat Belge’nin İletişim Yayınları’ndan 2018 yılında çıkan Şairaneden Şiirsele: Türkiye’de Modern Şiir isimli kitabı Türkiye’deki edebiyat eleştirisinin kadim problemlerini gözler önüne sererken kendisi de bu problemlerden azade hâle gelemez. Belge’nin tezkire geleneğini hatırlatacak düzeyde biyografik bilgilerden yola çıkarak modern şiiri aydınlatma çabası, son kertede bu çabanın kaynaklık ettiği bir açmaza dönüşür. Mebzul miktardaki güçlü ve anlamlı eleştirinin, yazarın doğrudan ya da dolaylı anılarından tevarüs eden edebiyat dışı bilgiler yüzünden gölgede kaldığını belirtmek gerekir. Bununla birlikte, kitabın başlığının iddia ettiği kapsayıcılıkla, içeriğinin sunduğu edebî üretim arasındaki uyuşmazlık da önemli kısıtlardan biri olarak göze çarpar. Belge’nin, kitabın önsözünde, amacının kapsamlı bir edebiyat tarihi yazmak olmadığını belirterek doğrudan doğruya kendi deneyimlerinden yararlanacağını açıklaması, olasılık dâhilindeki eleştirilere set çekme niyetinde olduğunu gösterir. Bu tavır, Belge’nin kitabının riskleri ve potansiyelleri konusunda uyanık olduğunu ama bahsini geçirdiği pek çok şaire ilişkin doğrudan ya da dolaylı anısının edebî değerine de inandığını açıklar. Edebiyat eleştirisinde metinle yazarın yaşantısını ayırmaya dayalı oluşmuş konsensüsten farklı olarak Belge’nin yaşantıyı çok önemsediğini ve bunu, eserlerdeki gizli anlamların açıklığa kavuşması noktasında işlevsel bulduğunu belirtmek gerekir. Edebiyat tarihi gibi görünen ama kapsam, metodoloji ve üslup yönünden bu niteliklerle de çok örtüşmeyen yönleri bulunan Şairaneden Şiirsele, Belge’nin anı türüyle eleştiriyi kaynaştırma çabasıyla Türkçedeki sui generis metinlerden biri olmaya aday vasıflar taşır.