TÜRKİYE TÜRKÇESİNDE VURGULAMA VE ODAKLAMA

ISSN: 0564-5050
Başlangıç: 1953
Yayıncı: Türk Dil Kurumu

Bir bakıma, sesletim süresince seslemler, yani heceler üzerine düşen “göreceli soluk baskısı” olarak tanımlanabilen “vurgu”nun iki ayrı düzeyde “ayırıcı” işlevinden söz edilmektedir: sözcük düzeyinde ve tümce düzeyinde. Türkçe kök sözcüklerden gerek eylemlerde gerekse sıfatlarda son seslemler, yani heceler vurgulanır.

Anahtar Kelimeler:

Vurgulama, Odaklama

PDF

___

Chafe, W. L. (1970): Meaning an structure of language, The U. Of Chicago P.
Chomsky, N. (1968): Deep Structure, Surface Structure, an Semantic Interpretation, Chomsky (1972)’de.
Demircan, Ö. (1975): Türk Dilide Vurgu, Sözcük Vurgusu, Türk Dili, 284.
Demircan, Ö. (1976): Türk Dilinde Ek Vurgusu, Türk Dili, 294.
Demircan, Ö. (1978): Yabancı Dil Öğretimi Açısından İngilizce’nin Vurgulama Düzeni (Henüz yayınlanmamış doktora tezi, İstanbul.)
Halliday, M.A.K. (1967): Intonation and Grammar in British English, Mouton.
Üçok, N. (1951): Genel Fonetik, Ankara.
Hockett, C.F. (1958): A Course in Modern Linguistics, Macmillan.
Hultzen, L.S. (1959): Information Points in Intonation, Phonetica, 4.