Türk edebiyatının İslam öncesi, İslam sonrası, Buddhist, Manihcist gibi dini çevreler dahilinde incelenmesi ve bölümlendirilmesi, ilim aleminde yaygınlık kazanmış bir tutumdur. Toplumlar için geçerli sosyo-kültürel vakıaları ayrı ayrı değerlendirmek ve her birini birbiriyle ilgisiz ayrı alanlar ve bölümler halinde görmek, insana bağlı bilgi araştırmasında, bizi yanıltıcı veya eksik ya da hem eksik hem yanlış sonuçlara götürebilir.