ESKİ TÜRKÇEDEN BUGÜNKÜ TÜRK ŞİVELERİNE +lıġ/+lig>+lı /+li EKLİ EDATLAR

Türkçede, eski ve yeni şivelerde, isimden isim yapma eki olan +lıġ/ +lig> +lı/ +li

Anahtar Kelimeler:

Türkçe, isim, yapım eki, edat

ESKİ TÜRKÇEDEN BUGÜNKÜ TÜRK ŞİVELERİNE +lıġ/+lig>+lı /+li EKLİ EDATLAR

En Turc, dans les dialectes anciens et nouveaux, le suffixe +lıġ/ +lig> +lı/ +liqui fait des différents noms en noms, en étant mis à la forme se trouve dans la constructiondes mots qui ont acquis la fonction de particule sous forme de construire lesdifférents intérêts de sens entre les mots, ainsi que ressemblance, quantité, raison soientà devant, par exemple: meñizlig(comme), yañlıġ(comme), arkalı(avec), çenli(tantque), sıfatlı(comme), tegişli(concernant), toġrılı(à propos de) etc. İl y a beaucoupd’exemples qu’il est suffixé aux noms Turcs et aussi étrangers.

Keywords:

Turc, nom, suffixe de formation, particule,

PDF

___

ARAT, Reşid Rahmeti (1979), Kutadgu Bilig, I, Ankara, TDK Yay.

ARAT, Reşid Rahmeti (1987), Makaleler, cilt I, Ankara, TKAE.Yay.

ATALAY, Besim (1985), Divanü Lugati’t-Türk Tercümesi (DLT) I, Ankara, TDK.Yay.

AZIMOW.A.; SOPIYEW G., ÇÖÑÑEYEW Y. (1962), Türkmen Dili, Aşgabat.

BANGUOĞLU, Tahsin (1990), Türkçenin Grameri, Ankara, TDK.Yay.

BARUTÇU ÖZÖNDER, Sema (1998), Üç Itigsizler, Ankara, TDK.Yay.

BEGCANOW, A., (1992), Gömlen Akabalar Göçülen Yurtlar, Aşgabat.

CAFEROĞLU, Ahmet, (1993) Eski Uygur Türkçesi Sözlüğü, İstanbul.

Coşkun , Volkan (2000), Özbek Türkçesi Grameri, Ankara, TDK.Yay.

Çeneli , İlhan (1982-1983), “Türkmen Türkçesi Sözlüğü”, TDAY, Ankara,TDK.Yay.

Eckmann , Janos (1956), Nehcü’l-Ferādis, II, Metin, Ankara, TDK.Yay.

Eckmann , Janos (1988), Çağatayca El Kitabı, İstanbul.

Eckmann , Janos (1996), Harezm, Kıpçak ve Çağatay Türkçesi Üzerine Araştırmalar,Ankara, TDK.Yay.

Ergin , Muharrem (1985), Türk Dil Bilgisi, İstanbul.

Ergin , Muharrem (1997), Dede Korkut Kitabı-I, Ankara, TDK.Yay.

Gaba In, A.Von (1988), Eski Türkçenin Grameri, (Çev.Mehmet Akalın) Ankara,TDK.Yay.