Türkiye Organik Bitkisel Üretim Verileri ve Değerlendirilmesi

Organik tarım, doğal kaynakların aşırı tüketimi, girdilerin yoğun kullanımı sonucu oluşan tehditleri ortadan kaldırmak için uygulamaya başlanan bir tarımsal üretim şeklidir. Çalışmada; Bitkisel Üretim Genel Müdürlüğünün verilerinden yararlanılarak organik tarımın Türkiye genelindeki , ürün sayısı, üretim alanı ve miktarı, organik üretimde yapılan desteklemeler, sertifikasyon kuruluşları, ihracat, ithalat ürünleri ve organik pazarların durumu incelenmiştir. Organik üretimde 2002 yılında 150 olan ürün sayısı, 2016 yılında 225’e çıkmıştır. 2002 yılında 12,428 üretici organik tarım yaparken 2016 yılında bu rakam 45,991 olmuştur. Türkiye 2002 yılında 89,827 ha alanda, 310,125 ton üretim miktarına sahipken 2016 yılında 379,042 ha alanda 1,627,106 ton üretim miktarına ulaşmıştır. 2017 yılında organik olarak üretilen meyve sebze dekara 100 TL, ekonomik değeri olan tarla bitkileri dekara 30 TL olarak desteklenmiştir. 2016 yılı verilerine göre, fındık ve ürünleri, incir ve ürünleri, kuru üzüm, kayısı ve ürünleri gibi geleneksel ürünlerimiz en çok ihracatı yapılan ürünlerdir. 2016 yılında soya fasulyesi, buğday, ayçiçeği ve ürünleri, mısır en çok ithalatı yapılan ürünlerdir. Türkiye’de ilk olarak 2006 yılında İstanbul ili Şişli ilçesinde kurulan ve son olarak 2016 yılında Kocaeli ili İzmit ilçesinde kurulan toplam 18 organik pazar faaliyet göstermektedir. Çalışmanın amacı; Türkiye’de organik bitkisel üretimin başlangıcından bugüne kadar mevcut durumunu ortaya koymak ve gelişimi için öneriler getirmektir.

Anahtar Kelimeler:

: Organik Tarım, Bitkisel Üretim, Üretici

PDF

___

Akgün, T. 2011. Organik tarım. Güney Ege Kalkınma Ajansı. [Online] Available: http://geka.org.tr/yukleme/dosya/organiktarim.pdf (28.9.2017)
Anaç D, Çiçekli M. 2012. Organik tarımda toprak verimliliği ve bitki besleme.(s. 45-79). Organik Tarım. Güncellenmiş 2. Baskı. Ankara.
Anonim, 2010. Organik Tarım Kanunu ve Organik Organik Tarımın Esasları ve Uygulanmasına İlişkin Yönetmelik, Ankara, s.112.
Anonim, 2017. T.C. Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı Bitkisel Üretim Genel Müdürlüğü. (BÜGEM). Ankara.
Ataseven Y, Güneş E. 2008. Türkiye’de İşlenmiş Organik Tarım Ürünleri Üretimi ve Ticaretindeki Gelişmeler, U. Ü. Ziraat Fakültesi Dergisi, 2008, Cilt 22, Sayı 2, 25-33.
Bayram B, Yolcu H, Aksakal V. 2007. Türkiye’de Organik Tarım ve Sorunları, Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 38 (2), 203-206
Demiryürek, K. 2011. Organik Tarım Kavramı ve Organik Tarımın Dünya ve Türkiye’deki Durumu, GOÜ, Ziraat Fakültesi Dergisi, 28(1), 27-36
Erzurumlu G.S, Söğütlü Z. 2010. Doğadan Bitki Toplayıcıların Salep Orkidelerine Yaklaşımları Üzerine Bir Araştırma,(s.81-85). Türkiye IV.Organik Tarım Sempozyumu 28 Haziran-1 Temmuz Erzurum
İlbaş, A.İ. 2009. Organik tarım. İlkeler ve Ulusal Mevzuat. Eflatun yayınevi, Ankara, s. 267.
İpek S, Çil G.Y. 2010.Uluslararası Ticari Boyutuyla Organik Tarım ve Devlet Destekleri, Girişimcilik v e Kalkınma Dergisi (5:1) s.135-162.
Kızılaslan H, Olgun A. 2012. Türkiye’de Organik Tarım ve Organik Tarıma Verilen Desteklemeler, GOÜ, Ziraat Fakültesi Dergisi, 2012, 29 (1), 1-12
Rehber, E. 2011. Organik tarım ekonomisi. Ekin basım yayın dağıtım, Bursa, s. 295.
Turhan, Ş. 2005.Tarımda sürdürülebilirlik ve organik tarım. Tarım Ekonomisi Dergisi. 11(1):13-24.
Ünal M, Aydın Can B, Kutlu T. 2016. Organik Tarımda Geçiş Süreci ve Kocaeli İli Örneği. Bilinçli ve Sağlıklı Yaşam Dergisi. Sayı:12, s 49-57.
www.tarim.gov.tr erişim tarihi,( 24.10.2017)