Cihangir İstanbul Semti Tarihî Binaları Envanter Çalışması 2005
Bizans ve Osmanlı devirlerinde Cihangir yerleşmesi Tophane, Fındıklı, Kabataş, Ayaspaşa ve Taksim ile birlikte anılan bir mahalleydi. Yerleşim alanlarının 17. yüzyıldan itibaren geliştiği gözlenen Cihangir'de, dönemin gravürleri incelendiğinde, Tophane'nin tepelerine doğru giderek gelişen bir mahalle dokusu görülmektedir. 19. yüzyılın ortalarından itibaren Pera ve Galata'nın yanı sıra Cihangir'de de apartman dokusu yer almaya başlamıştır. Çok kattı yığma binalarda gayrı Müslim ve Levanten ahali otururken, geleneksel ahşap evlerde daha çok Müslüman ahalinin yerleşik olduğu anlaşılmaktadır. Çıkan yangınlar sonucunda semtte modernleşmeye gidilmiş ve ahşap binalar yerine kargir binalara ağırlık verilmiştir. Bu kargir binalarda ağırlıklı olarak tuğla ve yığma yapım tekniği kullanılmıştır. 19. yüzyılda binalara Neoklasik üslup hâkimken, özellikle 1925'lerden sonra Art Deco ve erken modernizm görülür. Pek çok binada kat sayısı, genel görünüm ve cephe kompozisyonu bakımından ortak özellikler saptanmaktadır. Bu nedenle bir cephe tipoloji-sinden söz etmek mümkündür. 1930'lardan sonra sokak dokusunda da yer yer değişimler tespit edilmiştir.
Cihangir İstanbul Semti Tarihî Binaları Envanter Çalışması 2005
During the Byzantine and the Ottoman peri ods Cihangir was a settlement area close to the districts Tophane, Fındıklı, Kabataş, Ayas- paşa and Taksim. Beginning with the sevente enth century there appeared settlement areas in Cihangir. Contemporary engravings display a housing pattern which climb towards the upper part of Tophane. In the mid-nineteenth century there existed a neighborhood area in Cihangir, wheras also in Pera and Galata The mufti storey apartment blocks were inhabited by the non-mus/im and levantin people, turkish Inhabitants usually preferred the tradi tional wooden houses. Catastrophic fires brought modernization in the area when the blocks made from stone and brick replaced the traditional houses. In the nineteenth century the naoclassical style dominated Ci hangir, however after 1925 s the style turned to be Art deco and early modernism. There are common characteristics among the buil dings from the point of floor numbers, gene ral features and façade composition. There fore there appear a façade typology, as a re- suit. After 1930's one can point out the shift at the street pattern
___
- COLON AS. Vassilis, 2005 Greek Architects In the Ottoman Empire. I9lh 20lh. Athens: Olkos.
- • ETHIER. P. A.. 1993 Boğaziçi ve Istanbul. W. yüzyıl sonu. çeviren Ümit Öztürk. istanbul: tren Yayıncılık.
- DÜSEN, Alan ve Cem BE HAR İS9B İstanbul Haneleri. Evlilik. Aile ve Doğurganlık 188Ö-IÜ4Ö. 2. baskı. (İletişim Yayınlan İstanbul Dizişi) İstanbul İletişim Yayınları
- ERSOY, Saden ve Çağatay ANADOL (editörler) 2001 Jacques Petvitilch Sigarla Haritalarında İstanbul. çeviren: Züial KİLİÇ. İstanbul: A*a Oyak.
- EVLİYA ÇELEBİ. 1984 Seyahatname cilt 1-2. İstanbul: Ikra Yayıncılık.
- GYLLİUS. Petrus. 1997 İstanbul'un Tarihi Eserleri, yayına hazırlayan: Muhittin Salih EREN , Lal inceden çeviren: Ersndız
- ÖZBAYOGLU. İstanbul: Eren Yayıncılık.
- HOVHANNESYAN, Sarkış Sarraf. 1997 Payitaht İstanbul'un Tarihçesi. 2. baskı, çeviren: Elnion HANÇER. (Tarih Vakfı Yurt Yayınlan 34). İstanbul: Tarih Vakfı.
- İtalyan Kültür Merkezi
- 1996 İstanbul Topkapı Sarayı Müzesi ve Venedik Correr Müzesi Koleksiyonlarından. Yüzyıllar Boyunca Venedik ve istanbul Görünümleri- Vedute di Venezia ad İstanbul Aitraverso J Secolı. dalle coliezronı del Museo Correr-Venezia e Museo del Topkapı-İstanbui İstanbul: GÜZÖI Sanallar Matbaası.
- KÖMÜRCtYAN, Eremys Çelebi 19S8 İstanbul Tarihi. XVII. Asırda Islanbul: 39. 251-252
- 2. baskı, çeviri ve notlar: Hrand D. Andreasyan, edirür: Kevorfc Pamukçiyan. İstanbul: Eren Yayıncılık.
- KURAN, Aptultah 1985 Mimar Sinan. İstanbul: Hürriyet Vakfı.
- Nasuhü's-sılâhı (Matrakçı) 197B Beyân-ı Menâzsi-ı Sefer-ı t&keyn-ı Sultan Süleyman Han, derleyen H.G. Turdaydın. Ankara Türk Tarih Kurumu.