Eğlencenin Gözetleme Hâli ya da Eğlence Endüstrisinde “Görünen” ve “Gören” Olmak

Bireyler çalışma dışı zamanı kendilerini rahatlatmak için kullanırlar. Rahatlamak için başvurulanyöntemlerden başlıcası ise eğlencedir. Eğlence endüstrisinin en önemli bileşenlerinden biri olanmedya, bireylere boş zamanlarını değerlendirmeleri için çeşitli alternatifler sunar. Sunulanalternatiflerin içinde özellikle günümüz toplumunun önemli unsurlarından biri olan gözetlemeve gözetleme içerikli ürünler de bulunmaktadır. Bu çalışma gözetlemenin sinema, televizyonprogramları ve sosyal ağlarda nasıl kullanıldığını incelemektedir, gözetlemenin bir eğlenceunsuru olarak topluma kabul ettirilmesinde medyanın rolü tartışılmaktadır. Literatür taramasıyönteminin kullanıldığı çalışmada ayrıca literatürde yer alan bilgiler sentezlenerek gözetleme veeğlence ilişkisi ortaya konulmaya çalışılmıştır.

Surveillance Status of Entertainment or to be “Visible” and “Voyeur” on Entertainment Industry

Individuals spend their off-hours for relaxing and one of the main activities for relaxing is entertainment. Media is one of main constituent of entertainment industry which offers alternatives to fill in individuals’ leisure time. There are surveillance and surveillance themed productions in media contents. This article is researched how to use surveillance in movies, on television programs and social networks. It is discussed the role of media to impose surveillance as entertainment on society. This study in literature review, is synthesised and tried to point out the relationship between surveillance and entertainment.

PDF

___

Adorno, T. W. (2011). Kültür Endüstrisi. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Arslantaş-Toktaş, S., vd. (2012). Türkiye’de Dijital Gözetim. İstanbul: Alternatif Bilişim Derneği Yayınları.
Aydoğan, F. (2004). Medya ve Popüler Kültür. İstanbul: MediaCat Yayınları.
Aytaç, Ö. (2002). “Boş Zaman Üzerine Kuramsal Yaklaşımlar”, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 12(1), 231-260.
Ayverdi, İ. (2006). Misalli Büyük Türkçe Sözlük 1. Cilt. İstanbul: Kubbealtı Neşriyat.
Bachelard, G. (1999). Bir Kandilin Alevi. (Çev. F. Arslan). İstanbul: Yedi Gece Kitapları.
Çamdereli, M. (2012). http://metecamdereli.blogspot.com.tr/search/label/medyatik %20te%C5%9Fhir, 25 Temmuz 2015.
Dağtaş, E. (2005). “Magazin Eklerinde Tüketim Kültürünün İzdüşümleri”, İletişim. 21, 125-168.
Debord, G. (2010). Gösteri Toplumu. (Çev. A. Ekmekçi, & O. Taşkent). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Denzin, N. K. (1995). The Cinematic Society: The Voyeur’s Gaze. London: Sage.
Foucault, M. (2005). Büyük Kapatılma. (Çev. I. Ergüden & F. Keskin). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Foucault, M. (2007). İktidarın Gözü. (Çev. I. Ergüden). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Foucault, M.(2013). Hapishanenin Doğuşu. (Çev. M. A. Kılıçbay). Ankara: İmge Kitabevi.
Giddens, A. (1998). Modernliğin Sonuçları. (Çev. E. Kuşdil). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Köse, H. (2011a). “Synoptikon Evresindeki İletişim ya da Küresel Gözetim Toplumunda İktidar Görünmezliği’nin Sonu”, Medya Mahrem içinde. (dü. H. Köse). İstanbul: Ayrıntı Yayınları. ss. 199-222.
Köse, H. (2011b). “Önsöz”, Medya Mahrem içinde. (dü. H. Köse). İstanbul: Ayrıntı Yayınları. ss. 9- 19.
Lefebvre, H. (2013). Gündelik Hayatın Eleştirisi I. (Çev. I. Ergüden). İstanbul: Sel Yayıncılık.
Lyon, D. (2013). Gözetim Çalışmaları. İstanbul: Kalkedon Yayıncılık.
Kocabay-Şener, N. (2015). Dijital Medya Teknolojilerinin Tekno-Sosyoloji Bağlamında İncelenmesi. (Yayınlanmamış Doktora Tezi). İstanbul: İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
MacBride, S. (1993). Bir Çok Ses Tek Bir Dünya. (Çev. E. Özkök). Ankara: Unesco Türkiye Milli Komisyonu.
Marion, J.-L. (2012). Görünürün Kesişimi. (Çev. M. Erşen). İstanbul: Monokl Yayınları.
Mathiesen, T. (1997). “The Viewer Society: Michel Foucault’s Panopticon Revisited”, Theoretical Criminology. 1(2), 215-234.
Mulvey, L. (2015). “Görsel Haz ve Anlatı Sineması”. http://sinematek.tv/25-kareden-egeberenselin-yaptigi-secki/: http://sinematek.tv/25-kareden-ege-berenselin-yaptigisecki/, 20 Temmuz 2015.
Niedzviecki, H. (2010). Dikizleme Günlüğü. (Çev. G. Gündüç). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Niedzviecki, H. (2011). Ben Özelim. (Çev. S. Erduman). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Özdemir, N. (2005). Türk Eğlence Kültürü. Ankara: Akçağ Yayınları.
Postman, N. (2004). Televizyon Öldüren Eğlence. (Çev. O. Akınhay). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Rigel, N. (2002). Rüya Körleşmesi. İstanbul: Der Yayınları.
Rigel, N. (2014). “İkinci El Yaşam: E-Hayat”, Yeni Türkiye Dergisi Özel Sayısı. 10, 890-893.
Sayre, S., & C. King (2010). Entertainment and Society: Influences, Impacts and Innavations. New York: Routledge.