DUYGUSAL ZEKÂ VE LİDERLİK İLİŞKİSİNİN İNCELENMESİ: Polis Teşkilatı Örneği

Duygusal zekâ son 30 yıldır literatürde tartışılmakta olan farklı bir zekâ konseptidir. Eğitim, iş ve siyaset alanlarında çokça tartışılan duygusal zekâ günümüz liderleri için aranan bir özellik haline gelmiştir. Duygusal zekânın verimlilik, iş memnuniyeti ve mesleki başarı üzerinde pozitif etkisi olduğunu gösteren pek çok bilimsel çalışma yapılmıştır. Duygusal zekâ diğer alanlardaki liderler için olduğu kadar polis liderleri için de önemli bir özelliktir. Ancak, duygusal zekâ ile polis liderliği ilişkisini inceleyen bilimsel araştırmalar nadiren yapılmıştır. Bu araştırmada farklı birimlerden ve farklı rütbelerden 113 polis liderinin duygusal zekâ seviyeleri ve liderlik davranışları araştırılmış ve polis liderlerinin duygusal zekâ seviyeleri ile liderlik davranışları arasında bir ilişki olup olmadığı incelenmiştir. Veri analizleri SPSS 17.0 programı üzerinde Bağımsız Örneklem t-testi, Pearson Product Moment korelâsyon ve Çoklu Regresyon kullanılarak yapılmıştır. Araştırmanın bulguları polis liderlerinin duygusal zekâ seviyeleri ile liderlik davranışları arasında pozitif, kuvvetli ve istatistikî olarak anlamlı bir ilişki olduğunu göstermiştir.

Anahtar Kelimeler:

Duygusal zekâ, Polis, Liderlik, Etkililik, Güvenlik.

-

Emotional intelligence is a different intelligence concept that has been discussed by scholars for three decades. It has been discussed not only in the area of education, business, and political science but also in the leadership field. In the related literature, there are many scientific studies regarding the positive effects of emotional intelligence on productivity, job satisfaction, and professional success. Like in other sectors, emotional intelligence is one of the most influential elements in shaping organizational success in policing as well. However, few research studies have been conducted investigating the relationship between emotional intelligence and police leadership. This study measured 113 police leaders’ level of emotional intelligence and score of leadership behaviors, and also investigated the relationship between emotional intelligence and police leadership. Collected data were analyzed on SPSS 17.0 using independent sample t-test, Pearson Product Moment correlation and Multiple Regression. The findings showed that there is a positive, strong and statistically significant relationship between emotional intelligence and police leadership.

Keywords:

Emotional Intelligence, Police, Leadership, Effectiveness, Security. I.Giriş Duygusal zekâ yeni bir kavram olmasına rağmen toplumun bütün katmanlarında tartışılan ve pek çok farklı alanda uygulamaları bulunan bir olgu haline gelmiştir. Gün,

PDF

___

Acar, F. (2002). Duygusal zekâ ve liderlik. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,12, 53-68.
Acar, F.T. (2001). Duygusal Zekâ Yeteneklerinin Göreve Yönelik ve İnsana Yönelik Liderlik Davranışları İle İlişkisi: Banka Şube Müdürleri Üzerine Bir Alan Araştırması, Yayınlanmamış Doktora Tezi. İstanbul: İ.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Akbaba, A. ve Erenler, E., (2008). Otel İşletmelerinde Yöneticilerin Liderlik Yönelimleri ve İşletme Performansı İlişkisi. Turizm Araştırmaları Dergisi, 19 (1), 21-36.
Alpkan, L. ve Palacı, M., (2008). Community Policing Applications: The Zara Case, Turkish Journal of Police Studies, 10, 93-122.
Anderson, T. (1998). Every Officer is A Leader: Transforming leadership in policing, justice, and public safety. Boca Raton, FL: CRC Press.
Bakan, İ., (2009). Liderlik Tarzları ile Örgüt Kültürü Türleri Arasındaki İlişkiler: Bir alan çalışması. Tisk Akademi, 1, 138-172.
Bardzil, P. ve Slaski, M. (2003). Emotional Intelligence: Fundamental competencies for enhanced service provision. Managing Service Quality, 13(2), 97-104.
Bar-On, R. (1997). Bar On emotional quotient inventory: EQ-i technical manual. Toronto: Multi-Health Systems, Inc.
Bar-On, R. (2000). Emotional and social intelligence: Insights from the Emotional Quotient Inventory (EQ-I). In R. Bar-On & J.D.A. Parker (Eds.), Handbook of emotional intelligence (pp. 363-388). San Francisco: Jossey-Bass.
Bar-On, R., Brown, J. M., Kirckcaldy, B.D. and Thome, E.P (2000). Emotional Expression and Implication for Occupatioanal Stress; an Application of the Emotional Quotient Inventory, Personality and Individual Differences. 28, 1107-1118.
Bass, B. M. (1998). Transformational leadership: Individual, military, and educational impact. Mahwah, NJ: Erlbaum
Beceren, E. (2002). Duygusal zeka, Personal Excellence. Rota Yayın Yapım Tanıtım.
Bennis, W. ve Nanus, B., (2003). Leaders: Strategies for taking charge. Harper Business Essentials, New York, NY, USA.
Best, K. C., (2010). Assessing Leadership Readiness Using Developmental Personality Style: A tool for leadership coaching, International Journal of Evidence Based Coaching and Mentoring, 8 (1), 22-38.
Betal, Reich R. (1999). Point-counterpoints. Training Development, 53(4), 26
Biebel, E. and Cordner, G., (2003). Repeat Cals for People with Mental Illness: An Aplication of Hot-Spots Analysis. Police Form, 13(3), 1-8.
Boyatzıs, R. E. (2006). Using Tipping Points of Emotional Intelligence and Cognitive Competencies to Predict Financial Performance of Leaders. Psicothema, 18, 124-131.
Braga, Anthony A., (2002). Problem Oriented Poicing and Crime Prevention. Monsey, NY: Criminal Justice Press.
Burke, S. and Collins, K. M. (2001). Gender Differences in Leadership Styles and Management Skills. Women in Management Review, 16(5), 2442
Burns, J. M. (1978). Leadership. New York: Harper & Row.
Carmeli, A. (2003), The Relationship Between Emotional Intelligence and Work Attitudes, Behavior and Outcomes: An examination among senior managers [Electronic edition]. Journal of Managerial Psychology, 18(8), 788-813.
Certel, Z., Çatıkkaş, F. ve Yalçınkaya, M. (2011). Beden Eğitimi Öğretmen Adaylarının Duygusal Zeka ile Eleştirel Düşünme Eğilimlerinin İncelenmesi. Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi Ve Spor Bilim Dergisi, 13(1), 74–81.
Cherniss, C. (2001). Developing Emotional Competence Through Relationships at Work. In C. Cherniss & D. Goleman (Eds.), The emotionally intelligent workplace,(pp. 254-285). San Francisco: Jossey-Bass.
Childs, R., (2004). Emotional Intelligence and Leadership. http://www.teamtechnology.co.uk/emotional-intelligence.html (Erişim Tarihi: 15.07.2006).
Cooper, R.K. and Sawaf, A. (1997), Executive EQ: Emotional Intelligence in Leadership and Organizations. New York: Grosset/Putnam.
Çakar, U. ve Arbak, Y. (2003). Modern Yaklaşımlar Işığında Değişen DuyguZeka İlişkisi ve Duygusal Zek,. Yayınlanmamış Makale.
Damasio, A. (1999). Descartes’in Yanilgisi. Varlik Yayinlari, Sayi: 504, 1. Basim
Delice, M. and Dağlar, M., (2011). Alternative Tactics for Combating Terrorism: Citizens Police Academies. IPES working paper series.
Delice, M., Günbeyi, M.ve Fert I., (2010). Polisin Insan Hakları Gelişiminin Bilimsel Bir Çalışma Işığında İncelenmesi. Adalet Yayınevi: Ankara.
Demir, Şirvan Ş. ve Demir, Mahmut (2009). Örgütsel İletişimde Duygusal zekanın Rolü: Konaklama İşletmelerinde Bir Araştırma. Selçuk İletişim, 6(1), 67-77.
Dennis, M. C. (1995). Effective Communication Will Make Your Job Easier. Business Credit, 97 (6), 45.
Densten I. L., (1999). Senior Australian Law Enforcement Leadership Under Examination. Policing: An International Journal of Police Strategies & Management, 22, 45-57.
Dessler, G. (2001). Management. Prentice Hall: New Jersey.
Doğan, S. (2005). Çalısan İlişkileri Yönetimi, Nisan, 1. Baskı, İstanbul: Kare Yayınları.
Doğan, S. ve Demiral, S. (2007). Kurumların Başarısında Duygusal zekanın Rolü ve Önemi, Yonetim ve Ekonomi, 14.
Doğan, Selen ve Şahin, Faruk (2007). Duygusal Zekâ: Tarihsel Gelişimi ve Örgütler İçin Önemine Kavramsal Bir Bakış. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16 (1), 231-252
Dulewicz, V., ve Higgs, M. (2003). Leadership at the Top: The need for emotional intelligence in organizations. International Journal of Organizational Analysis, 11(3), 193-210.
Ekman, P. ve Davidson, R.J. (1994). The Nature of Emotion. Newyork Oxford University Press.
Engel, R. S., (2002). Patrol Officer Supervision In The Community Policing Era. Journal of Criminal Justice 30, 51-64.
Epstein, R. (1999). The Key to Our Emotions. Psychology Today, 32(4).
Erdoğdu, M.Y. (2008). Duygusal Zekânın Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi , 7(23), 62–76.
Erdoğdu, M.Y. ve Kenarlı, O. (2008). Duygusal Zekâ ile Akademik Başarı Arasındaki İlişki. Millî Eğitim Dergisi, 178, 297-310
Ergin, D.Y., İşmen, E. ve Özabacı, N. (2000). EQ-NED Duygusal zekâ Ölçeği El Kitabı. İstanbul.
Erkuş, A. ve Günlü, E. (2008). Duygusal Zekanın Dönüşümcü Liderlik Üzerine Etkileri. İşletme Fakültesi Dergisi, 9(2), 187-209.
Gates, G. (1995). A Review of Literature on Leadership and Emotion: Exposing theory, posing questions, and forwarding an agenda. Journal of Leadership Studies, 2(3), 98–110.
Goldstein, H., (1990). Problem-oriented policing. New York: McGraw-Hill.
Goleman, D. (1995). Emotional intelligence. New York: Bantam.
Goleman, D. (1998). İşbaşında Duygusal zeka. Varlık Yayınları: İstanbul.
Goleman, D. (2003). Duygusal zeka. Varlık Yayınları: İstanbul.
Gottfredson, L.S. (1986). Societal Consequences of the G Factor in Employment. Journal of Vocational Behaviour, 29, 379-410.
Güllüce, A.Ç. (2006). Mesleki Tükenmişlik ve Duygusal Zekâ Arasındaki ilişki (Yöneticiler Üzerine Bir Uygulama). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Erzurum: Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.