Kaynaştırma Uygulamalarının Başarısını Etkileyen Etmenler Ölçeği'nin Geliştirilmesi

Bu çalışmanın amacı kaynaştırma uygulamalarının başarısını etkileyen etmenleri değerlendirmek için gereksinim duyulan geçerli ve güvenilir bir ölçeğin geliştirilmesidir. Çalışma, 2014-2015 eğitim-öğretim yılında Edirne İl Milli Eğitim Müdürlüğü'ne bağlı 19 resmi ilkokulda görev yapan toplam 121 sınıf öğretmeni ile yürütülmüştür. Veri toplama aracı olarak, araştırmacılar tarafından öğretmenlere uygulanmak üzere hazırlanan "Kaynaştırma Uygulamalarının Başarısını Etkileyen Etmenler Ölçeği" kullanılmıştır. Ölçek 5'li derecelemeli 66 sorudan oluşmaktadır. Ölçek geliştirme istatistikleri olarak alt boyutları belirlemek için Açımlayıcı Faktör Analizi (AFA) kullanılmıştır. Her alt boyut için ayrı ayrı madde-toplam korelasyon katsayısı ve madde-hariç toplam korelasyon katsayısı hesaplanarak madde geçerlik kanıtları elde edilmiştir. Benzer şekilde maddelerin ayırt etme gücünü saptamak için üst çeyrek ve alt çeyrekler arası t-testi uygulanmış ve ayırt etme güçleri yüksek bulunmuştur. Ölçek ve alt boyutlar için Cronbach Alfa ve Rulon katsayıları hesaplanarak güvenirlik belirlenmiştir. Yapılan istatistiksel işlemler sonrasında 10 alt boyuttan oluşan ölçeğin geçerli, güvenilir ve kullanılabilir olduğu belirlenmiştir.

The Development of the Scale of the Factors Affecting the Success of Inclusion Practices

The aim of this study was to develop a valid and reliable scale that was needed to assess and evaluate the factors affecting the success of inclusion practices. The study was conducted on 121 classroom teachers who work in 19 public primary schools appertaining to Edirne Directorate of National Education during the 2014-2015 academic year. "The Scale of the Factors Affecting the Success of Inclusion" was used for the data collection. The five-point scale includes 66 questions. Exploratory factor analysis was used to identify the sub dimensions as the scale development statistics. The internal consistency was found by calculating the item-total correlation coefficient and item-excluding total correlation coefficient for each of the sub dimensions. Similarly, t-test was used to examine the item discrimination between the upper and lower quarters. Cronbach's alpha and Rulon coefficients were calculated for the scale and its sub dimensions. The statistical data obtained showed that the scale consisting of 10 sub dimensions is a valid, reliable and useable tool.

___

Ahmetoğlu, E. (2015). Inclusion at preschool period. In I. Koleva, R. Efe, E. Atasoy & Z. B.Kostova (Eds.), Education in the 21st century: Theory and practice (pp. 278-296). Sofia: St. Kliment Ohridski University Press.

Allen, K. E. & Cowdery, G. E. (2015). The exceptional child: Inclusion in early childhood education (8th ed.). Stamford, CT: Cencage Learning.

Aral, N. (2011). Okul öncesi eğitimde kaynaştırma. İstanbul: Morpa Yayınları.

Aral, N. & Gürsoy, F. (2007). Özel eğitim gerektiren çocuklar ve özel eğitime giriş. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.

Atıcı, R. (2014). Kaynaştırma öğrencilerinin okul hayatinda yaşadiği zorluklar. Turkish Studies - International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic. 9 (5), 279-291.

Baldiris Navarro, S., Zervas, P., Fabregat Gesa, R. & Sampson, D. G. (2016). Developing teachers' competences for designing inclusive learning experiences. Educational Technology & Society, 19 (1), 17-27.

Batu, S. & Kırcaali-İftar, G. (2011). Kaynaştırma. (6. Basım). Ankara: Kök Yayıncılık.

Batu, S., Çolak, A. & Odluyurt, S. (2013). Özel gereksinimli çocukların kaynaştırılması. Ankara: Vize Yayıncılık.

Block, M. E. & Obrusnikova, I. (2007). What Is Inclusion? In M. E. Block (Ed.), A teacher's guide to including students with disabilities in general physical education (3rd ed., pp. 15-28). Baltimore, MD: Paul H. Brookes Pub.

Çolakoğlu, Ö. M. & Büyükekşi, C. (2014). Açımlayıcı Faktör Analiz Sürecini Etkileyen Unsurların Değerlendirilmesi. Karaelmas Journal of Educational Sciences, 2, 58-64.

Deiner, P. L. (2013). Inclusive Early Childhood Education: Development, Resources, and Practice. 6 Edition. USA: Wadsworth Publishing.

Gibson, S. (2015) When rights are not enough: What is? Moving towards new pedagogy for inclusive education within UK universities, International Journal of Inclusive Education, 19(8), 875-886, Doi: 10.1080/13603116.2015.1015177

Gök, G. & Erbaş, D. (2011). Okulöncesi eğitimi öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine ilişkin görüşleri ve önerileri. International Journal of Early Childhood Special Education, 3(1), 66-87.

Guralnick, M.J. (2001). Early childhood inclusion: Focus on change. Baltimore: Brookes.

Gürgür, H. (2008). Kaynaştırma uygulamasının yapıldığı ilköğretim sınıfında iş birliği ile öğretim yaklaşımının incelenmesi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.

Hayward, A. (2006). Making inclusion happen: a practical guide. London: Paul Chapman Publishing.

Hornby, G. (2014). Inclusive Special Education Evidence-Based Practices for Children with Special Needs and Disabilities. Doi: 10.1007/978-1-4939-1483-8

Kargın, T. (2004). Kaynaştırma: tanımı, gelişimi ve ilkeleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5 (2), 1-13.

Kemple, M.K. (2004). Let's be friends: Peer competence and social inclusion in early childhood programs. New York: Teachers College Press, Colombia University.

Lewis, R. B. & Doorlag, D. H. (2011). Teaching students with special needs in general education classrooms (8th ed.). Upper Saddle River, NJ: Pearson.

McKenzie, J.R. (2016). Perceptions of inclusion factors by general education teachers and administrators. Unpublished doctoral dissertation, Walden University.

MEB (2010). İlköğretim okullarındaki kaynaştırma uygulamalarının değerlendirilmesi. Ankara: Eğitim, Araştırma ve Geliştirme Dairesi Başkanlığı.

MEB (2013). Birlikte başarırız bütünleştirme kapsamında eğitim uygulamaları öğretmen kılavuz kitabı. Ankara. MEB Özel Eğitim ve Rehberlik Hizmetleri Genel Müdürlüğü.

Odluyurt, S. & Batu, S. (2013). Kaynaştırmanın başarısını etkileyen faktörler. S. Batu, A. Çolak & S. Odluyurt. (Eds), Özel Gereksinimli Çocukların Kaynaştırılması içinde ,(s.25-37). Ankara: Vize Yayıncılık.

Özaydın, L. & Çolak, A. (2011). Okul öncesi öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine ve okul öncesi eğitimde kaynaştırma eğitimi hizmet içi eğitim programı'na ilişkin görüşleri. Kalem Eğitim ve İnsan Bilimleri Dergisi, 1(1), 189-226.

Özdemir, H. & Ahmetoğlu, E. (2012). Okul öncesi öğretmenlerinin yaşları ve mesleki deneyimleri açısından kaynaştırma uygulamalarına ilişkin görüşlerinin incelenmesi. Journal of Educational and Instructıonal Studies in the World, 2(1); 68-74.

Rapp, W. H. & Arndt, K. L. (2012). Teaching everyone: An introduction to inclusive education. Baltimore, MD: Paul H. Brookes Pub. Co.

Recchia, S. & Lee, Y. J. (2013). Inclusion in the early childhood classroom: What makes a difference. New York, NY: Teachers College Press.

Saraç, T. & Çolak, A. (2012). Kaynaştırma uygulamaları sürecinde ilköğretim sınıf öğretmenlerinin karşılaştıkları sorunlara ilişkin görüş ve önerileri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1), 13-28.

Sanjeev, K. & Kumar, K. (2007). Inclusive education in India, Electronic Journal for Inclusive Education, 2 (2), 1- 15.

Şahbaz, Ü., & Kalay. (2010). Okulöncesi eğitimi öğretmen adaylarının kaynaştırmaya ilişkin görüşlerinin belirlenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10 (19), 116-135.

Vlachou, A., Didaskalou, E. & Kontofryou, M. (2015). Roles, duties and challenges of special/support teachers at secondary education: implications for promoting inclusive practices. European Journal of Special Needs Education, 30 (4), 551-564, DOI: 10.1080/08856257.2015.1060073

Zundans-Fraser, L. & Bain, A. (2016). The role of collaboration in a comprehensive programme design process in inclusive education. International Journal of Inclusive Education, 20 (2), 136-148.