OPHELIA: DELİLİĞİN DİLİ, DİLİN DELİLİĞİ

Shakespeare’in Hamlet oyununda belki de en az göze çarpan karakterlerden biri Ophelia’dır. Oyunda çok az sahnede yer alması, yer aldığı sahnelerde ise çoğu kez sessiz kalışı Ophelia’nın yıllarca göz ardı edilmesine, hatta derinlik barındırmayan bir karakter olarak değerlendirilmesine neden olmuştur. Oysa Ophelia, güç ve iktidar peşinde olanların entrikalarını anlamlandırmaya çalıştığı için pasif görünmektedir. Bu yüzden Ophelia’nın sessizliğini, aktif zihinsel ve duygusal bir süreç olarak okumak daha doğru olacaktır. Zira Ophelia’nın aklını yitirdikten sonra kullandığı çok anlamlı, isyankâr ve bir o kadar da eğlenceli dil, tam da Ophelia’nın sessiz olduğu süreçte gözlemlediği ikiyüzlülüklerin yansımasıdır. Bu dil, onun çevresinde olup bitenlerden bihaber saf bir karakter olmadığını ortaya koyar. Buradan yola çıkarak, bu çalışmada öncelikli olarak Ophelia’nın delirmeden önceki sessiz hali ve deliliğine giden süreç irdelenecektir. Böylece, Shakespeare’in deliliği fizyolojik belirtilerle ortaya koymak yerine, deliliğe özgü nasıl bir dil yarattığı incelenecek ve Ophelia karakterine dair detaylı bir analiz ortaya konulacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Ophelia, Hamlet, Shakespeare, Elizabeth tiyatrosu, Delilik

PDF

___

Bradley, A.C., Shakespearean Tragedy, Macmillan, New York, 1992.
Camden, Carroll, “On Ophelia's Madness”, Shakespeare Quarterly, 15.2, 1964, s. 247-255.
Carlisle, Carol J., “Hamlet's "Cruelty" in the Nunnery Scene: The Actors' Views”, Shakespeare Quarterly, 18.2, 1967, s. 129-140.
Charney, Maurice and Charney, Hanna, “The Language of Madwomen in Shakespeare and His Fellow Dramatists”, Signs, 3.2, 1977, s. 451-460.
Crane, Milton, Shakespeare's Prose, U of Chicago P., Chicago, 1951.
Dane, Gabrielle, “Reading Ophelia's Madness”, Exemplaria, 10.2, 1998, s .405-423.
Draper, John W., The Hamlet of Shakespeare’s Audience, Duke UP., Durham, 1938.
Edwards, Philip; Gibbons, Brian; Braunmuller, A.R. eds., Hamlet, Prince of Denmark, by William Shakespeare, Cambridge Univ. Press, Cambridge, 2003.
Foucault, Michel, Deliliğin Tarihi, Çeviren: Mehmet Ali Kılıçbay, İmge Kitabevi, Ankara, 2006.
Hazlitt, William, Characters of Shakespeare’s Plays, J. H. Lobban (ed), Cambridge Unv. Press, New York, 2009.
Hunt, Maurice, “Impregnating Ophelia”, Neophilologus, 89.4, 2005, s. 641-663.
Lyons, Bridget Gellert, “The Iconography of Ophelia”, ELH, 44.1, 1977, s. 60-74.
Morris, Harry, “Ophelia's ‘Bonny Sweet Robin’”, PMLA, 73.5, 1958, s. 601-603.
Neely, Carol Thomas, “Documents in Madness: Reading Madness and Gender in Shakespeare's Tragedies and Early Modern Culture”, Shakespeare Quarterly, 42.3, 1991, s. 315-338.
Painter, Robert, and Brian Parker. "Ophelia's flowers again", Notes and Queries, 41.1, 1994, s. 42-45.
Romanska, Magda, “Ontology and Eroticism: Two Bodies of Ophelia”, Women's Studies, 34.6, 2005, s. 485-503.
Resetarits, C. R., “Ophelia's Empathic Function”, Mississippi Review, 29.3, 2001, s. 215-217.
Rutter, Carol Chillington, “Snatched Bodies: Ophelia in the Grave”, Shakespeare Quarterly, 49.3, 1998, s. 299-319.
Shakespeare, William, Hamlet, Çev. Bülent Bozkurt, İstanbul: Remzi Kitabevi, İstanbul, 2007.
Shakespeare, William, Hamlet, Çev. Sabahattin Eyüboğlu, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul, 2011.
Strachey, Edward,. Shakspeare's Hamlet: an Attempt to Find the Key to a Great Moral Problem, by Methodical Analysis of the Play. London: J.W. Parker. 1848, https://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=hvd.32044017959305;view=1up;seq=5 Erişim Tarihi 02.07.2017
Tracy, Robert, “The Owl and the Baker's Daughter: A Note on Hamlet IV. v. 42- 43”. Shakespeare Quarterly, 17.1, 1966, s. 83-86.
Tüzün, Hatice Övgü, “Representations of Lovesickness in Victorian Literature”, SEFAD, 38, 2017, s.197-210.
Vickers, Brian (1979). The Artistry of Shakespeare's Prose. London: Methuen.
Wagner, Linda Welshimer, “Ophelia: Shakespeare's Pathetic Plot Device”, Shakespeare Quarterly, 14 (1), 1963, s. 94-97.