OKUL PSİKOLOJİK DANIŞMANLARININ ÖZEL EĞİTİM ALANINDA HİZMET İÇİ EĞİTİM GEREKSİNİMLERİNİN BELİRLENMESİ

Bu araştırmanın amacı, okullarda görev yapmakta olan okul psikolojik danışmanlarının, özel eğitim konusunda gerçekleştirilen hizmet içi eğitimler ile ilgili görüşlerini ve gereksinimlerini belirlemektir. Gerçekleştirilen bu çalışma nitel desendedir. Çalışmada veri toplama yöntemi olarak, eğitim araştırmalarında sıklıkla kullanılabilen odak grup görüşmesi kullanılmıştır. Odak grup görüşmesinde araştırmacılar tarafından geliştirilen ve uzman görüşüne sunularak revizyon edilen bir yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Çalışma, ikisi erkek ve sekizi kadın olmak üzere on okul psikolojik danışmanıyla gerçekleştirilmiştir. Elde edilen verileri iki araştırmacı bağımsız olarak analiz etmiş ve kategoriler, alt kategoriler ve kodlar oluşturmuşlardır. Araştırmadan elde edilen bulgulara göre okul psikolojik danışmanlarının özel eğitim ile ilgili hizmet içi ihtiyaçları beş ana temada toplanmaktadır. Bu temalar “özel eğitim hizmetleri ile ilgili görüşler”, “değerlendirme ile ilgili görüşler”, öğrencilerin yönlendirilmesi ile ilgili görüşler”, “hizmet içi eğitimle ilgili görüşler” öncelikli hizmet içi eğitim gereksinimleri” şeklindedir. Sonuçlar literatürdeki bilgiler ışığında tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

gereksinim, hizmet içi eğitim, okul psikolojik danışmanı, özel eğitim

PDF

___

Aksoy, V. ve Diken, İ. H. (2009a). Rehber öğretmen özel eğitim öz yeterlik ölçeği: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 10(01), 029-037.
Aksoy, V. ve Diken, I. H. (2009b). Rehber öğretmenlerin özel eğitimde psikolojik danışma ve rehberliğe ilişkin öz yeterlik algılarının incelenmesi. İlköğretim Online, 8(3).
Başkan, H. (2001). “İlköğretim okullarında görevli öğretmenlerin hizmet içi eğitim programlarının etkililiğine ilişkin algı ve beklentileri (Denizli ili örneği)”. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Creswell, J. W., Hanson, W. E., Clark Plano, V. L., & Morales, A. (2007). Qualitative research designs: Selection and implementation. The Counseling Psychologist, 35(2), 236-264.
Çokluk, Ö., Yılmaz, K. ve Oğuz, E. (2011). Nitel bir görüşme yöntemi: Odak grup görüşmesi. Kuramsal Eğitim Bilim, 4(1), 95-107.
Demirel, Ö. ve Budak, Y. (2003). Öğretmenlerin hizmet içi eğitim ihtiyacı. Kuram ve Uygulamada Egitim Yönetimi Dergisi, 9(1), 62-81.
Durmuş, E. (2003). Sınıf öğretmenlerine yönelik düzenlenen hizmet içi eğitim etkinliklerine ilişkin öğretmen görüşleri (Ankara ili örneği). Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Ergin, İ., Akseki, B. Ve Deniz, E. (2012). İlköğretim okullarında görev yapan sınıf öğretmenlerinin hizmet içi eğitim ihtiyaçları. Electronic Journal of Social Sciences, 11(42).
Gökmenoglu, T., Clark, C. M., veKiraz, E. (2016). Professional development needs of Turkish teachers in an era of national reforms. Australian Journal of Teacher Education, 41(1), 7.
Gültekin, M. ve Çubukçu, Z. (2008). İlköğretim öğretmenlerinin hizmet içi eğitime ilişkin görüşleri. Manas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10(19), 185-201.
Kanlı, U. ve Yağbasan, R. (2002). 2000 yılında Ankara’da fizik öğretmenleri için düzenlenen hizmet içi eğitim faaliyetlerine genel bir bakış, Milli Eğitim Dergisi, 153-154.
Karagöz, D. (2000). İşletmelerde işgücü verimliliğinin arttırılmasında eğitimin rolü. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Karasolak, K., Tanriseven, I., & Konokman, G. Y. (2012). Öğretmenlerin hizmet içi eğitim etkinliklerine ilişkin tutumlarının belirlenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 21(3), 997-1010. Kelchtermans, G., ve Vandenberghe, R. (1994). Teachers’ professional development: A biographical perspective. Journal of Curriculum Studies, 26(1), 45-62.
Merriam, S. B. (1998). Qualitative Research and Case Study Applications in Education. Revised and Expanded from" Case Study Research in Education.". Jossey-Bass Publishers, 350 Sansome St, San Francisco, CA 94104.
Nazlı, S. (2005). Kapsamlı gelişimsel rehberlik ve psikolojik danışma programları. Ankara: Anı Yayıncılık.
Noe, Raymond A. (1999). İnsan kaynaklarının eğitim ve gelişimi. Çeviren: Canan Çetin. Beta Yayınları.
Pehlivan, İ. (1997). Türk kamu kesiminde hizmet içi eğitim sorunları araştırması. Ankara: Milli Prodüktivite Merkezi Yayını.
Stewart, D.W. ve Shamdasani, P.N. (1990). Focus groups: Theory and practice. Newbury Park, CA: SAGE.
Taymaz, A., H.(1997). Hizmet içi Eğitim: "Kavramlar, İlkeler, Yöntemler. Ankara: Tapu ve Kadastro Vakfı Matbaası.
Taymaz, H., Sunay, Y., Aytaç, T. (1997). Hizmet içi eğitimde koordinasyon sağlanması toplantısı. Milli Eğitim Dergisi, 133, 12-16.
Tezcan, M.(1992). Eğitim Sosyolojisi (Gen. 8.Baskı). Ankara, Zirve Ofset.
Tortop, N. ve İsbir, E.G. (1986). Yönetim bilimi. Ankara: Bilim Yayınları
Yıldırım, A. ve Şimsek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (Onuncu basım). Ankara: Seçkin Yayıncılık.