İslâm inancının en önemli rükünlerinden biri olarak kabul edilen nübüvvet meselesi farklı boyutlarıyla inceleme konusu edinilmiş, bu meyanda onun vehbîliği-kesbîliği hususuna da temas edilmiştir. Nübüvvetin bir fazl-ı ilâhi olduğu, çalışmayla elde edilemeyeceği görüşü bir genel kabul olmakla birlikte, İslâm filozoflarının nübüvvet meselesini izah tarzları, yani en azından bu bilginlerin bir bölümünün ve onların çizgisini takip ettiği belirtilen bazı mutasavvıf filozoflar ile bir kısım modernist İslâm düşünürlerinin nübüvvetin kesbîliğini savundukları iddialarını da beraberinde getirmiştir. Bu makalede nübüvvetin vehbîliğini savunan mütekellimînin getirmiş olduğu deliller ile aynı temel ilkeyi kabul etmekle birlikte meseleye yaklaşımlarında farklılıklar görülen ve nübüvvetin kesbîliğini savunduğu belirtilen bazı düşünürlerin konuya bakış açıları yanında nübüvvetin kesbîliği düşüncesinin doğuracağı zararlar üzerinde de durulacaktır.

The matter of Nubuvvat, accepted as one of the most important pillars of Islamic thought, is taken as a subject of study with different dimensions, and its vehbism (divine blessings) - qesbism (Consequence of endeavor) is mentioned. Along with general consent on the view that nubuvvat is a fazl-ı ilahi (divine grace); cannot be achieved via working, it has also brought the claims for interpretation methods of Islamic philosophers for the matter of nubuvvat and at least some of them, some sufi philosophers and some modernist Islamic intellectuals, who followed their orientation, defended the qesbism of nubuvvat. In this article, along with the acceptance of the same basic principle that have been brought by kalamists defending the vehbism of nubuvvat, the differences in approaching the matter and point of views of some intellectuals defending the qesbism of nubuvvat and the damages of the thought of qesbism of nubuvvat will be mentioned