Alt kira sözleşmesi, asıl sözleşmeyi ilgilendirecek şekilde yapılan ancak asıl sözleşmeden bağımsız olan sözleşme olarak tanımlanabilen alt sözleşme özelliği gösterir ve kiracının kiraya verenden kiraladığı kiralananı bir başka kira sözleşmesi yaparak, kiraya veren konumuna geçmek suretiyle, bir üçüncü kişiye kiralaması şeklinde tanımlanabilir. Tanımdan da anlaşıldığı üzere, alt kira sözleşmesi de kira sözleşmesi niteliğindedir ve genel anlamıyla Türk Borçlar Kanunu (TBK) m 322’de ve ürün kirasına yönelik olarak TBK m 366’da düzenlenmiş ve bu hükümlerle kiralananın alt kiraya verilebilmesi belirli şartlara tabi tutulmuştur. Bu çalışmada, alt kira sözleşmelerinin unsurları olan asıl sözleşme unsuru, alt kira sözleşmesi yapılmasına engel durum mevcut olmaması, asıl sözleşmenin kiracısının alt kiracı ile sözleşme akdetmesi hususları incelenecektir. Ayrıca genel kira hükümlerinin uygulanacağı kiracı-kiraya veren, kiracı-alt kiracı arasındaki ilişkilerden bahsedilecek, kiraya veren ile alt kiracı arasındaki ilişki ise farklılık arzetmesi bakımından ayrıntılı olarak anlatılacaktır. Alt kira sözleşmesinin sona erme sebepleri anlatıldıktan sonra, son olarak, alt kira sözleşmesinin kiranın devri ile sözleşmenin devrinden farklarından bahsedilecektir.