Amaç: Nazofarenksteki hipertrofik adenoid dokuları için çocuk hastalarda uygulanan endoskopik adenoidektomi ameliyatları değerlendirildi.Hastalar ve Yöntemler: Burun tıkanıklığı, ağızdan soluma, horlama, iştahsızlık, yaşıtlarına göre gelişme geriliği ve işitme azlığı yakınmalarından hepsi ya da birkaçı ile başvuran ve adenoid hipertrofisi tanısı konan 125 hastaya genel anestezi altında endoskopik adenoidektomi ameliyatı yapıldı. Ameliyat öncesinde endoskopik rinoskopi yapılabilen 48 hastada nazal pasajı tam ya da tama yakın tıkayan adenoid kitle saptandı. Endoskopik rinoskopi yapılamayan hastalarda ise, lateral kraniyal yumuşak doku radyografilerinde nazofarenkste havayolunu daraltan kitle görüldü. Ameliyat sonrası kontroller 1 ve 4. haftalarda fizik muayene ve ebeveyn memnuniyeti değerlendirilerek yapıldı. Dördüncü hafta sonunda uyumlu hastalara endoskopik rinoskopi yapıldı. En son kontroller ikinci yıl sonunda yapıldı. Bulgular: Dördüncü hafta sonunda hiçbir hastada burun tıkanıklığı ve buna bağlı yakınmaya rastlanmadı. Ameliyat sonrasında endoskopik rinoskopi yapılabilen 39 hastada adenoid dokuların tama yakın ortadan kalktığı görüldü. İki yıl sonunda hastaların hiçbirinde tekrarlayan adenoid hipertrofisine rastlanmadı. Sonuç: Nazofarenksteki hipertrofik adenoid dokular, özellikle de nazal kaviteye taşan adenoid dokular endoskopik adenoidektomi ile doğrudan görüş altında tamamen ortadan kaldırılabilir. Endoskopik adenoidektomi, adenoid dokunun ne kadarının alınabildiğini kontrol imkanı sağladığından konvansiyonel adenoidektomiye göre daha tatmin edici bir yöntemdir

Objectives: This study evaluated endoscopic adenoidectomy operations performed in children for hypertrophic adenoid tissue in the nasopharynx. Patients and Methods: A total of 125 patients 67 boys, 58 girls; mean age 4.8±2.4 years; range 2 to 15 years underwent endoscopic adenoidectomy under general anesthesia for one or more of the following complaints: nasal obstruction, mouth breathing, snoring, loss of appetite, slower development than peers, and decreased hearing. Preoperatively, 48 patients were eligible for endoscopic rhinoscopy, which showed an adenoid mass causing total or almost total obstruction of the nasal passage. In the remaining patients, lateral cranial radiographs showed a mass narrowing the air passage in the nasopharynx. Postoperative controls were carried out at one and four weeks by physical examination and an inquiry into patents’ satisfaction. In addition, endoscopic rhinoscopy was performed in the fourth week in eligible patients. Final controls were carried out at the end of the second year. Results: At the end four weeks, none of the patients had nasal obstruction or related complaints. Postoperative endoscopic rhinoscopy performed in 39 patients showed almost complete removal of adenoid tissues. None of the patients exhibited recurrent adenoid hypertrophy at the end of two years. Conclusion: Hypertrophic adenoid tissue in the nasopharynx, especially those encroaching on the nasal cavity, can be removed completely under direct endoscopic visualization. Endoscopic adenoidectomy is a more satisfactory method than conventional adenoidectomy, because it allows control of how much adenoid tissue is removed.