Amaç: ‘Dijital olanaklardan etkili bir şekilde yararlanma fikri’, eğitim – öğretim alanında bir gereksinim olarak çok öncesinde düşünülmeye başlamış, COVID-19 Pandemisi’nde ise zorunlu bir uygulamaya dönüşmüştür. Bu süreçte örgün ya da yüz yüze eğitime entegre edilebilecek uzaktan eğitim yöntemlerinin avantajları bir kez daha görülmüştür. Yoğun bir etkileşim sağlayan çevrimiçi eğitim platformları, pandemi koşulları içinde en çok tercih edilen ortam olarak değerlendirilmişlerdir. Deneyim ile öğrenmenin temel bir gereklilik olduğu sanat ve tasarım alanlarına bakıldığında ise uzaktan eğitimin hangi sonuçlar doğuracağı, verimli bir şekilde yapılıp yapılamayacağı tartışılan konuların başında gelmiştir. Tasarım eğitiminin ana omurgası uygulamalı çalışmalar ile teorik bilginin eş zamanlı olarak sunulması mantığına dayanmaktadır. Teorik bilginin bu süreçten ayrıştırılması, uygulamaların geliştirilmesinde karşılaşılan durumlara yönelik anlık ve/veya sonuç odaklı sentezlerinin yapılamayacak olması, ortak çalışmanın doğuracağı sinerji ortamının sağlanamayacak olması cevabı aranan en temel sorulardır. Yöntem: Grafik sanatlarda yüz yüze eğitim modeline entegre edilebilecek uzaktan eğitim uygulamalarının tespitini amaçlayan bu çalışmada; Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Grafik Sanatlar Bölümü lisans programında yer alan Grafik Resim, Yayın Grafiği ve Çocuk Kitapları İllüstrasyonu derslerinin pandemi sürecindeki işleniş biçimleri örneklem olarak ele alınmıştır. Uzaktan eğitim nedeniyle kullanılması zorunlu hale gelen çevrimiçi uygulamalar öncelikli başlık olarak değerlendirilmiş, ayrıca uzaktan ve yüz yüze eğitim modellerindeki zorluklar ve artılar karşılaştırmalı incelenerek çeşitli veriler elde edilmiştir. Yöntem olarak betimsel bir araştırma modeli uygulanmış, bu doğrultuda tasarım eğitimi, uzaktan eğitim ve yüz yüze eğitim başlıklarındaki bilgiler derlenmiştir. Bulgular: Elde edilen bulgular ve geliştirilen öneriler tasarım eğitimini kapsayacak şekilde iletişim, ders materyali, ders dışı etkinlik ve ölçme – değerlendirme olmak üzere dört farklı başlıkta toplanmıştır. Sonuç: Uzaktan eğitimde yaygın olarak kullanılan çevrimiçi uygulamaların doğaları gereği eğitmen ve öğrenciler arasındaki iletişimi kuvvetlendirdiği görülmüştür. Ayrıca görsel dağarcığın geliştirmesinde etkin bir kanal olarak kullanılan sanal ortamların rahatlıkla bir çeşit arşive dönüştürülebileceği anlaşılmıştır. Çeşitli sebepler nedeniyle derse katılma olasılığı güç olan uzmanların webinar veya benzeri etkinlikler sayesinde derslere pratik biçimde katkı yapabilecekleri düşünülmüştür. Ölçme ve değerlendirme yöntemleri kapsamında kullanılan çeşitli dijital ya da mobil uygulamaların etkin bir kontrol sağlayabileceği ve dolayısıyla gelişimi de beraberinde getirebileceği tespit edilmiştir.