Yakınsama Hipotezinin Doğrusal Olmayan Panel Birim Kök Testi İle Analizi: MERCOSUR Ülkeleri Örneği

Gelir eşitsizliği, günümüzde dünya ekonomisinin başlıca makroekonomik sorunlarından biri durumundadır. Bu sorunun giderilmesinde ortaya koyduğu iyimser bakış açısıyla özellikle gelişmekte olan ülkeler için önemli bir teorik temel sunan yakınsama hipotezi, bu bağlamda literatürdeki birçok çalışmaya da ilham kaynağı olmuştur. Bu çalışmada, gelişmekte olan ülkeler açısından önemli bir bölge olan Güney Amerika Ortak Pazarı Bölgesi (MERCOSUR) ülkeleri için yakınsama hipotezinin geçerliliği araştırılmıştır. Adı geçen ülkeler için 1960-2014 döneminin incelendiği çalışmada, durağanlık sınamasının yanı sıra koşullu ve mutlak yakınsamanın tespitine olanak sağlayan iki rejimli eşik otoregresif (TAR) model kullanılmıştır. Çalışmada doğrusal olmayan panel birim kök testiyle, rejimlerin tek tek ve birlikte durağanlığı analiz edilmiştir. Yapılan analiz sonucunda, birinci rejim ve rejimlerin birlikte değerlendirildiği durumlarda serilerin birim köklü olduğu, sadece ikinci rejimde serilerin durağan olduğu tespit edilmiştir. Yakınsama türünün analiz edildiği bir sonraki aşamada ise, ikinci rejimde koşullu yakınsama olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Yakınsama, Doğrusal Olmayan Birim Kök, Panel TAR, MERCOSUR

Analysis of Convergence Hypothesis by Non-Linear Panel Unit Root Test: The Case of MERCOSUR Countries

Income inequality is one of the main macroeconomic problems of the world economy today. The convergence hypothesis, which offers an important theoretical basis especially for developing countries with its optimistic perspective in eliminating this problem, has also inspired many studies in the literature in this context. In this study, the validity of the convergence hypothesis is investigated for the South American Common Market Area (MERCOSUR) countries, which is an important region about developing countries. In the study examining the period of 1960-2014 for the mentioned countries, the two-regime threshold autoregressive (TAR) model, which allows the determination of conditional and absolute convergence, is used as well as the stationarity test. In the study, the stationarity of the regimes individually and together is analyzed with the non-linear panel unit root test. As a result of the analysis, it is found that the series are unit rooted when the first regime and the regimes are evaluated together, while it is found that the series are stationary only in the second regime. In the next stage, in which the type of convergence is analyzed, it is concluded that there is conditional convergence in the second regime.

Keywords:

Convergence, Nonlinear Unit Root, Panel TAR, MERCOSUR.,

PDF

___

Akkoç, U. ve Şahin, H. (2019). Income convergence between countries: Estimation of beta convergence by dynamic panel data method, Eurasian Business and Economics Journal, 20, 194-212.
Amélie, C., Darne, O. and Hoarau, J. F. (2009), Does the real GDP per capita convergence hold in the Common Market for Eastern and Southern Africa?, Working Papers hal-00422522, HAL.
Barro, R. J. (1991). Economic growth in a cross-section of countries, Quarterly Journal of Economics, 106(2), 407-443.
Baumol, W. J. (1986). Productivity growth, convergence and welfare: What the long-run data show. The American Economic Review, 76(5), 1072- 1085.
Bernard, A. B. and Durlauf, S. N. (1995). Convergence in international output. Journal of Applied Econometrics, 10(2), 97-108.
Beyaert, A. and Camacho, M. (2008). TAR panel unit root tests and real convergence. Review of Development Economics, 12(3), 668–681
Beyaert, A. (2003). Growth convergence in Europe: A panel data approach with bootstrap”, II Workshop on International Economics, 1-21.
Caner, M. and Hansen, B. E. (2001). Threshold autoregression with a unit root. Econometrica, 69(6), 1555-1596.
Cass, D. (1965). Optimum growth in an aggregative model of capital accumulation. Review of Economic Studies, 32(3), 233-240.
Duasa, J. (2010). Income convergence or income divergence? A study on selected OIC countries. Journal of Economic Cooperation and Development, 31(4), 29-48.
D’Uva, M. and De Siano, R. (2011). Time series approaches to Italian regional convergence. Applied Economics, 43(29), 4549-4559.
Dawson, J.W. and Strazicich, M.C. (2010). Time-series tests of income convergence with two structural breaks: Evidence from 29 countries. Applied Economics Letters, 17(9), 909-912.
Dikmen, F. C. ve Dursun, G. (2018). İşsizlik histerisi ve yakınsama: Latin Amerika ülkelerinden bulgular. ECONWORLD 2018, 23-25 Ocak 2018, Lizbon, Portekiz. Dufrenot, G. and Sanon, G. (2005). Testing real convergence in the ECOWAS countries in presence of heterogeneous long-run growths: A panel data study, CREDIT Research Paper, 05/14.
Eryüzlü, H. ve Hopoğlu, S. (2020). Devlet politikalarının şirket açılış ve kapanışı üzerindeki etkileri: Türkiye için ekonometrik bir analiz, 2010-2018. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8(1), 297-303.
Evans, P. and Karras, G. (1996). Convergence revisited, Journal of Monetary Economics, 37 (2), 249-265.
Furuoka, F., Rasiah, R., Idris, R., Ziegenhain, P., Jacob, R. I., and Munir, Q. (2018). Income convergence in the ASEAN-5 countries. International Journal of Business and Society, 19(3), 554-569.
Guetat, I. and Serranito, F. (2007). Income convergence within the MENA countries: A panel unit root approach, The Quarterly Review of Economics and Finance, 46, 685-706.
Kırdar, M. G. ve Saraçoğlu, D. Ş. (2012). İç göç, bölgesel yakınsama sorunu ve ekonomik büyüme: Türkiye örneği. TEK Tartışma Metni, No. 2012/75.
Koopmans, T.C. (1965). On the concept of optimal economic growth, in The Econometric Approach to Development Planning, Pontificiae Academice Scientiarum Scriptum Varia, Noth-Holland, Amsterdam.
Korap, L. (2010). OECD ülkeleri için ekonomik yakınsama öngörüsünün zaman serisi panel birim kök yöntemleri ile sınanması. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(17), 189-206.
Lau, C. K. (2010). Convergence across the United States: Evidence from panel ESTAR unit root test, International Advances in Economic Research, 16(1), 52-64.
Lichtenberg, F. R. (1994). Testing the convergence hypothesis. The Review of Economics and Statistics, 76(3), 576-579.
Mankiw, N. G., Romer, D. and Weil, D. N. (1992). A contribution to the empirics of economic growth. The Quarterly Journal of Economics, 107(2), 407-437.
Michelis, L. and Neaime, S. (2004). Income convergence in the Asia-Pacific region. Journal of Economic Integration, 19(3), 470-498.
Milutinović, S. I. (2016). The effects of international trade on income convergence of the European Union member states. Industrija, 44(2), 7-21.
Paas, T., Kuusk, A., Schlitte, F., and Võrk, A. (2007). Econometric analysis of income convergence in selected EU countries and their NUTS 3 level regions. The University of Tartu Faculty of Economics and Business Administration Working Paper, No. 60.
Rassekh, F., Panik, M., and Kolluri, B. (2001). A Test of the convergence hypothesis: The OECD experience, 1950-1990. International Review of Economics and Finance, 10(2), 147-157.
Recepoğlu, M., Doğanay, M. A. ve Değer, M. K. (2021). Doğrudan yabancı yatırımlar, ihracat ve ekonomik büyüme arası ilişkiler: BRICS-T ülkeleri üzerine Bootstrap panel nedensellik analizi (1992- 2018). TESAM Akademi Dergisi, 8(1), 71-92.
Sala-i Martin (1996), The classical approach to convergence analysis”, The Economic Journal, 106(437), 1019-1036.
Savacı, S. ve Karşıyakalı, B. (2016). Ülkeler arası gelir yakınsaması analizi: AB ülkeleri ve Türkiye. Akdeniz İİBF Dergisi, 16(33), 237-257.
Solarin, S.A., Ahmed, E.M. and Dahalan, J. (2014), Income convergence dynamics in ASEAN and SAARC Blocs. New Zealand Economic Papers, 48(3), 285-300.
Solow, R.M. (1956), A Contribution to the Theory of Economic Growth. Quarterly Journal of Economics, 70(1), 65-94.
Tselios, V. (2009), Growth and convergence in income per capita and income inequality in the regions ofthe EU. Spatial Economic Analysis, 4(3), 343-370.
Wahiba, N. F. (2015). Convergence and divergence among countries. Asian Economic and Financial Review, 5(3), 510-520.
Worldbank (2021). World Development Indicators, Erişim tarihi: 15.04.2021, https://databank.worldbank.org/source/world-development-indicators.
Yavuz, N. C. and Yılancı, V. (2013). Convergence in per capita carbon dioxide emissions among G7 countries: a TAR panel unit root approach. Environmental and Resource Economics, 54(2), 283-29.
Yılmaz, M. ve Kesbiç, C. Y. (2020). Kırılgan beşli ekonomileri için yakınsama hipotezinin geçerliliği. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 19(75), 1275-1293.
Yılancı, V. and Pata, U. K. (2020). Convergence of per capita ecological footprint among the asean-5 countries: evidence from a non-linear panel unit root test. Ecological Indicators, 113, 106178.
Zeren, F. ve Yılancı, V. (2011). Türkiye›de bölgeler arası gelir yakınsaması: Rassal katsayılı panel veri analizi uygulaması. Business and Economics Research Journal, 2(1), 143-151.