Ahududu Bitkisinde (Rubus idaeus L.) En Uygun Dikim Budamasının Belirlenmesi ve Bunun Vegetatif ve Generatif Gelişme Üzerine Etkisi

Bu araştırmada ahududu bitkisinde en uygun dikim budamasının saptanması, bunun vejetatif ve generatif gelişme üzerindeki etkisini belirlemek amaçlanmıştır. Bu amaçla “Ruby” çeşidi kırmızı ahududu bitkisi araştırmada kullanılmıştır. Ahududu bitkileri dikim esnasında 4, 6, 8, 10 ve 12 göz bırakılarak budanmışlardır. Beş farklı düzeyde yapılan budamanın ahududu bitkilerinin generatif ve vejetatif gelişme üzerindeki etkileri değerlendirilmiş olup; vejetatif ve generatif gelişmenin dengede olduğu 6 ve 8 göz bırakılan fidanlar dikim için önerilebilir. Bu araştırmanın başlıca amaçlarından biri üretim alanlarında alternatif ürün olarak kullanılabilen, ahududu bitkisinden ilk senede bile ürün elde etmek mümkün olabildiği için, en uygun dikim budaması düzeyinin tespit edilmesidir. Kırmızı ahududular için Shoemaker (1954) fidanların 45cm yükseklikten kesilerek dikim budaması yapılmasını önermektedir. Ancak bu yüksekliğe sahip fidanların ne kadar göze sahip olması gerektiği bildirilmemektedir. Ayrıca çeşit özelliğine bağlı olarak göz aralarındaki mesafe farklı olabilmektedir. Ahududu çubukları iki yıllıktır (biannual). İlk yıl vejetatif olarak gelişmekte, ikinci yıl ise generatif gelişmektedirler. Birinci yıl çubuklarına “primocane”, ikinci yıl ise “floricane” adı verilmektedir. İki yılı dolduran çubuklar meyve verdikten sonra kuruyarak ölürler (Shoemaker, 1954). Bu araştırma ahududu bitkisinin en uygun dikim budamasının saptanması ve bunun vejetatif ve generatif gelişme üzerine etkisinin belirlemek amacıyla yapılmıştır

Ahududu Bitkisinde (Rubus idaeus L.) En Uygun Dikim Budamasının Belirlenmesi ve Bunun Vegetatif ve Generatif Gelişme Üzerine Etkisi

Keywords:

-,

___

  • Crandall, P.C. and H.A.Daubeny, 1990. Small Fruit Crop Management. Prentice Hall New Jersey, pp:157-213.
  • Düzgüneş, O., T.Kesici, O.Kavuncu ve F.Gürbüz, 1987. Araştırma ve Deneme Metodları (İstatistik Metodları II). Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları: 1021. Ankara
  • Fidan, Y., S.Ağaoğlu ve H.Çelik, 1975. Ankara şartlarında yetiştirilen muhtelif ahududu ve böğürtlen çeşitlerinin bazı özeliklerinin tespiti üzerine bir araştırma. Ankara Üniversitesi Zirat Fakültesi Dergisi. Cilt: 25: 905-917. Ankara.
  • Kingston, C.M., E.M.O’Donoghue and W.Martin, 1991. Influence of cultural and harvesting methods on fruit quality of red raspberry. New Zealand Journal of Crop and Horticultural Science. Vol: 19: 95-102.
  • Shoemaker, J.M., 1954. Small Fruit Culture. Mc.Graw Hill Company, Inc. New York pp:231-321.