Mahir İz Bey ile tanışıklığımız ilk hatırladığım çocukluk yıllarımdan itibaren başlamıştır. Biz aile dostu idik. Merhum peder ve Mahir Bey ile aileler ayrı zaman ve mekânlarda görüşürlerdi. Ben küçük bir çocukken, önce hanımların sohbetine götürülürdüm, biraz büyüyünce de pederin ve Bahir Bey’in sohbetlerine. Mahir İz Bey bizim eve pederi ziyarete gelirdi. Uzun uzun sohbet ederlerdi. Ben de bu sohbetlerde onlara hizmet ederken epey bir şeyler sahibi olmuşum. Yaz mevsiminde Mahir Bey Kanlıca’daki köşkte, bahçedeki çardağın altında sohbetler tertip ederdi. Merhum peder de o sohbetlerin müdavimlerindendi. Pederimin vefatı üzerine Mahir İz Bey bizim eve taziye için geldiğinde bana şu daveti yapmıştır: “Bu vakte kadar ben size ziyarete geliyordum çünkü merhum pederiniz benden büyüktü. Ancak bundan sonra sen beni ziyarete geleceksin.” Bu davetin ne kadar kıymetli ve değer katıcı olduğunu o genç yaşımda tam manası ile anlayamamış olsam da benim için büyük bir saadet vesilesi olduğunu söylemeliyim. O tarihten sonra elimden geldiğince Mahir İz Bey’in kışın Erenköy Galip Paşa Camii’nde, yazın Arnavutköy veya Emirgan camilerinde yaptığı sohbetlere katılmaya çalıştım. Ayrıca bizim dernekten arkadaşlarla Mahir Bey’e yaptığımız uzun bayram ziyaretlerini de zikretmeliyim. Bu ziyaretlerde hocanın diğer dostları da bulunurdu ve biz onların yaptığı sohbeti dinlerdik.