Yasemin VURARAK, Ahmet ÇIKMAN, Hilal YILMAZ, Orhan KARA

Türkiye’de Hibe Destekli Anıza Ekim Makinası Edinme Durumu

Endüstriyel tarım uygulamalarının, insan sağlığı ve çevre, kırsal yoksulluk, iklim değişikliği, su kısıtı, toprak yapısı ve girdi/enerji fiyatları üzerine olumsuz etkileri koruyucu toprak işleme ve doğrudan ekim uygulamalarının sürdürülebilir tarımda popüler bir konu olarak ele alınmasında etkili olmuştur. Dünya geneline bakıldığında 157 milyon hektar alanda koruyucu tarım uygulamaları yapıldığı bilinmektedir. Türkiye’de konu ile ilgili uygulamalar son yıllarda hız kazanmış olmasına rağmen istenen düzeyde değildir. Türkiye de koruyucu tarım uygulamalarını artırmak amacıyla 2007 yılından beri bazı tarımsal destekleme programları uygulanmaktadır. Bu programlarda, verimi artırırken insan ve çevre sağlığına zarar vermeden, üreticilerin üretim girdi maliyetlerini azaltmak, yeni teknolojilerin kullanımını artırmak öncelikli hedef olarak belirlenmiştir. Bu çalışmada, Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığının %50 hibe destek programı kapsamında edinilen “Anıza Ekim Makinası” ile ilgili 2011-2015 yılları arasındaki değişimler, iller bazında incelenmiştir. İnceleme sonunda, Türkiye geneli anıza ekim makinası varlığının %68.23’ünün hibe desteği ile edinildiği, ancak hibe desteği programı aracılığı ile alınan tüm tarım makinaları içinde anıza ekim makinasına ait payın %0.29 oranında olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca anıza ekim makinasının 2011-2015 yılları arasında değişim oranının en yüksek Denizli ilinde olduğu, bunu Konya, Nevşehir ve Adıyaman illerinin takip ettiği belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Anıza ekim makinası, hibe destekleri, koruyucu toprak işleme

PDF

___

Anonim, 2017. Tarım Reform Genel Müdürlüğü Envanter Kayıtları, 2007-2015 Yılları İl Bazında Hibe Tutarı Kayıtları.
Bilgili, E., S., Aykanat, Y., Vurarak, 2015. Adana İli Koşullarında Koruyucu Toprak İşleme ve Doğrudan Ekime Bir Bakış.
8. Koruyucu Toprak İşleme ve Doğrudan Ekim Çalıştayı, 21-22 Mayıs 2015, Çukurova Üni., Tarım Makinaları ve Teknolojileri Mühendisliği Bölümü, Adana, Bildiri Kitabı, 30-50.
Çelik, A., 2015. Türkiye de Koruyucu Toprak İşleme ve Doğrudan Ekimin Yaygınlaştırılması İçin Atılması Gereken Adımlar. 8. Koruyucu Toprak İşleme ve Doğrudan Ekim Çalıştayı, 21-22 Mayıs 2015, Çukurova Üni., Tarım Makinaları ve Teknolojileri Mühendisliği Bölümü, Adana, Bildiri Kitabı, 17-29.
Derpsch, R., 2008. No-tillage and Conservation Agriculture: A Progress Report. No-Till Farming Systems. World Association of Soil and Water Conservation Special Publication N: 3, p: 7.
Doğan, O., 2011. Türkiye de Erozyon Sorunu Nedenleri ve Çözüm Önerileri. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 137: 61-69. Mutchler, C. K., J.D., Greer, 1984. Reduced tillage for soybeans. The American Society of Agricultural and Biological Engineers, Transactions of the ASABE. 27 (5): 1364-1369
Özden M., A., Soğancı, 1996. Türkiye Tarım Alet ve Makinaları İşletme Değerleri Rehberi. Köy Hizmetleri Gelen Müdürlüğü, Toprak ve Su Kaynakları Araştırma Şube Müdürlüğü, Yayın No: 92.
Özdemir, N., 1995. Türkiye’de Tarım Bölgelerine Göre Toprak Korumaya Yönelik Sorunlar ve Öneriler. Atatürk Üni. Zir. Fak. Der. 26(3): 460-473.
TÜİK, 2017. Tarımsal İşletmeler Anketi, Tarım Alet ve Makinaları verileri. www.tuik.gov.tr. Erişim tarihi: 10.04.2017
Yorgun, A., 2006. Tarımda Doğrudan Ödemeler Yönündeki Politika Değişikliğinin Çukurova Bölgesi Ürün Karlılıkları ve İşletme Gelirleri Üzerine Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarım Ekonomisi Bölümü, Adana.