DENİZLİ İLİNDE MEVCUT TARIMSAL DURUM VE KIRSAL KALKINMAYA BAKIŞ AÇISININ İNCELENMESİ

Araştırma Denizli İlinde kırsal alanların kalkınma potansiyelini ortaya koymak amacıyla Denizli'de 6 ilçede, Neyman Yöntemi ile belirlenen ve basit tesadüfî olarak seçilen 220 işletme yöneticisi ile gerçekleştirilmiştir. Bu kapsamda işletmelere ait ortalama arazi varlığı 77.3 dekardır. İşletmelerin %76.9’unun başlıca geçim kaynağının tarımsal faaliyet olduğu ve işletmelerin %54.5’inin tarımsal faaliyetinden dolayı ortalama 38.130 TL borçlu olduğu görülmüştür. İşletme yöneticileri devletten ilk üç sırada ucuz tarımsal girdi, projeli hibe desteği ve ürünlerin değerinde satılmasını istemektedirler. Halihazırda çiftçilerin %88.2’si kırsal kalkınma desteği almak istemekte ancak başvuru prosedürlerinin ağır olması ve hibenin yatırım sonunda verilmesi kırsal kalkınma desteklerinin tüm kesimlere ulaşmasına engel teşkil etmektedir. Çalışmada süt inekçiliği, büyükbaş et hayvancılığı ve tıbbi aromatik bitki yetiştiriciliği en çok talep edilen destekleme türleri olarak tespit edilmiştir. Özellikle Güney ve Çivril İlçelerinde etlik piliç yetiştiriciliği, Serinhisar’da leblebi üretimi, Babadağ’da tekstil, Çameli İlçesinde alabalık yetiştiriciliği ve kırsal turizm bölgenin kalkınması açısından çok önemli bir potansiyele sahiptir

Anahtar Kelimeler:

Denizli, kırsal kalkınma, Neyman yöntemi, tarımsal yapı

Investigation of the current situation in Denizli Agricultural and Rural Development in the Perspective

This research , to put forth the development potential of rural areas in Denizli province, held with 220 agricultural holding managers ,in six districts ,which are determined with Neyman Method and selected by simple random sampling. In this context, the average size of land of agricultural holdings is 7.73 hectares. The research has shown that % 76,9 of the agricultural holdings’ main source of income is agricultural activities and % 54,5 of the holdings are averagely in debt of 38.130,00 TL due to the their agricultural activities. Holding owners expect government to provide agricultural holdings three things which are cheap inputs, project-based grants and fair prices for their products. Currently , % 88.2 of the farmers desire to get rural development grants , however difficult application procedures and release of the grants at the end of the investments hinder rural development grants to reach to the all parts of the society. It’s seen in the study that cow milk production, cattle meat production and medicinal and aromatic plants production are the most demanded grant fields. Especially , poultry meet production for Güney and Çivril districts, roasted chickpeas production for Serinhisar district, textile for Babadağ district, trout production and rural tourism for Çameli district have crucial potential in terms of development of the region

Keywords:

Denizli, rural development, Neyman method, agricultural situation,

PDF

___

Anonim, 2012. Ekonomik Yönüyle Denizli, Denizli Ticaret Odası Yayınları-39, Denizli
Anonim, 2013a. Devlet Meteoroloji İşleri Genel Müdürlüğü, Denizli Meteoroloji İl Müdürlüğü, Denizli (Erişim Tarihi: 11/09/2013)
Anonim, 2014a. T.C. İçişleri Bakanlığı Nufus ve Vatandaşlık Müdürlüğü, Türkiye demografisi, Hata Köprü başvurusu geçerli değil.. Erişim Tarihi 06, 08, 2014
Anonim, 2014b. T.C. Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı Tarım İl Müdürlüğü Faaliyet Slaydı, Denizli.
Anonim, 2014c. İstatistiki Bilğiler,Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK), http://www.tuik.gov.tr /PreTablo.do?alt_id. Ankara. Erişim Tarihi:30, 08, 2014
Çiçek, A. ve Erkan, O., 1996. Tarım Ekonomisinde Araştırma Örnek ve Örnekleme Yöntemleri. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları No: 12, 118 s, Tokat.
Gülçubuk, B., Yıldırak, N., Kızılaslan, N., Özer, D., Kan, M. ve Kepoğlu, A., 2010. Kırsal Kalkınma Yaklaşımları ve Politika Değişimleri. http:// www.zmo.org.tr/ resimler/ ekler/ e443d6819ae22b2 _ek.pdf.)
İnan, İ. H., 2001. Tarım Ekonomisi ve İşletmeciliği, Avcı Ofset, 319 s, Tekirdağ.
Kara, A., 2009. Meraya Dayalı İşletmecilik Yapan İşletmelerin Sosyoekonomik Analizi ve Mera Kalitesinin İşletme Başarısına Etkisi: Erzurum İli Örneği. Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Erzurum
Koç, B., 2005. Türkiye’de Kırsal Kalkınma Modeli Olarak Köykentler ve Köykentlerde Tarımsal İşletmelerin Sosyal ve Ekonomik Analizi. Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Adana.
Özdamar, K., 2011. Paket Programlar İle İstatistiksel Veri Analizi: SPSS-MINITAB, 4.Bsk., Kaan Kitabevi, Eskişehir.
Özdemir, G., Mülayim, Z. G. ve İnan, İ. H., 1992. Türk Tarımında Girdi Kullanımında Kooperatiflerin Payı. Tarım Ekonomisi Dergisi. Cilt:1 Sayı:1 Mart 1992. S.1- 12, İzmir.
Semerci, A., 2015. Türkiye’de Çiftçi Örgütleri: Tarımsal Amaçlı Kooperatifler, Tekirdağ Ziraat Fakültesi Derğisi, 12. Cilt, Tekirdağ.
Sönmeztürk, M., Karaıslı, D., Çınar, N., Yapar, D., Tekeş, S. ve Aykol, İ. H., 2004. Denizli İli Tarım Master Planı. Araştırma Planlama ve Koordinasyon Kurulu Başkanlığı, Denizli Tarım İl Müdürlüğü.
Sorumlu Yazar: Okan AKIN
okanakin19@hotmail.com
Geliş Tarihi : 25/05/2015
Kabul Tarihi : 10/09/2015