Bazı Taze Fasulye Çeşit Adayları ile Ticari Çeşitlerin Morfolojik Özellikler ve Protein Markörler Yoluyla Tanımlanmaları

Araşt ı rmada, teksel seleksiyon yöntemi ile taze tüketime uygun olarak geli ştirilen 15 fasulye çeşit aday ı ile ülkemizde ticari olarak yeti ştirilen 5 taze fasulye çeşidi hem morfolojik çe şit özellikleri dikkate al ı narak hem de protein markörler yard ı m ı ile tan ı mlanmıştı r. Tarla koşulları nda yürütülen çal ışmalarda erkencilik yan ı nda morfolojik özelliklerden bitki boy , yaprak renk, uç ve yan yaprak boyu ve eni, uç yaprak şekli , çiçek brakte büyüklü ğ ü, renk , bakla boy, en, enine kesit şekli, renk, k ı lçı kl ı l ı k, pürüzlülük, k ı vrı lma düzeyi ve tohum belirginliğ i ve tohum irilik, şekil, renk özellikleri değerlendirilmi ştir. Laboratuvar koşulları nda SDS-PAGE tekni ğ i kullan ı larak çeş it ve çeşit adaylar ı n ı n protein bantlar ı ç ı karı lm ıştı r. Araştı rma sonucunda çeşit adaylar ı n ı n birbirlerinden ve mevcut çeş itlerden hem morfolojik özellikler hem de protein bant say ı s ı ile bant uzunluklar ı yönünden farkl ı l ı k gösterdikleri ortaya konulmu ştur.

Anahtar Kelimeler:

fasulye, çeşit, tan ı mlama, morfolojik özellik, protein markör

Identification of Some Selected French Bean Cultivars by Morphological Properties and Protein Markers

Twentyone bean cultivars 15 cultivar canditate and 5 commercial cultivar were identified both field and laboratory tests. In field tests earliness, plant heigth , leaf color, the size of terminal and side leaflts, shape of terminal leaflet ,flower size of bracte, color , pod size, shape of cross section, color, stringiness, surface texture, ldegree of curvature, prominence of grains and seed size, shape, color properties were determined. In laboratory tests seed protein bands were obtained by SDS-PAGE. Results of research, both candidates of cultivars and commercial cultivars showed that differences morphological characters and protein band design.

Keywords:

bean, variety, identification, morphological properties, protein marker,

PDF

___

Ağ aoğ lu, Y. S, G. Söylemezo ğ lu, M. Çal ış kan ve A. Ergül, 1999. Türkiye'de yeti ştirilen Razak ı üzüm çeşidi ekotiplerinin elektroforetik tan ı mlamalar ı üzerinde araşt ı rmalar. Türkiye III. Ulusal Bahçe Bitkileri Kongresi Bildirileri, 389-394.
Anonim, 1982. French Bean. Guidelines for the conduct tests for distinctness, homogenity and stability of new varieties of plants. UPOV, Geneva, Switzerland.
Balkaya, A. 1999. Karadeniz bölgesindeki taze fasulye (Phaseolus vulgaris L) gen kaynaklar ı n ı n topla.nmas ı , fenolojik ve morfolojik özelliklerinin belirlenmesi ve taze tüketime uygun tiplerin teksel seleksiyon yöntemi ile seçimi üzerinde araşt ı rmalar. Ondokuz May ı s Üniv. Fen Bilimleri Enstitüsü Doktora Tezi, 199s. Samsun.
Balkaya, A. ve R. Yanmaz, 2001. Bitki genetik kaynaklar ı n ı n muhafaza imkanlar ı ve tohum gen bankalar ı n ı n çal ış ma sistemleri. Ekoloji Çevre Dergisi, 10, 39, 25-30.
Bonetti, A., A. Miggiano, G. Dinelli and A. Lovato, 1995. ldentification of bean (Phaseolus vulgaris L.) cultivars grown in Italy by field and electrophoresis tests: A comperative study. Seed Sci and Technology, 23, 69-84.
Centner, M. S. and E. E. Roos, 1984. Protein and enzyme variability in plant introduction sublines of Phaseolus vulgaris. Ann. Rpt. Bean lmprovement coop. 27, 60-62.
Dinelli, G. and A. Bonetti, 1992. Capillary electrophoresis as an identification tool for Phaseolus vulgaris L. cultivars. Seed Sci. and Technol., 20, 241-249.
Dölkeleş, A. 1993. Türkiye'de yeti ştirilen fasulye çe ş itlerinin elektroforetik yöntemlerle ay ı rt edilmesi. Ankara Only. Fen Bilimleri Enst. Tarla Bitkileri Ana Bilim Dal ı . Uzmanl ı k Tezi. 44s. Ankara.
Gepts, P. and F. A. Bliss, 1986. Phaseolin variability among wild and cultivated common beans (Phaseolus vulgaris L) from Colombia. Economic Botany, 40 (4) 469-478.
Laemli, U. K. 1970. Cleavage of structure proteins during the assambly of the head of bacteriophage T4. Nature. 227 (15) 680-685.
Liaca, V. and P. Gepts, 1997. Pulsed-field gel electrophoresis analysis of the phaseolin locus region in Phaseolus vulgaris. Plan Breeding Abs., 67 (1) 481.
Lucia, L., L. Castineiras, M. Esquievel and K. Hammer, 1990. Phaseolin variation among common bean landraces from Cuba. Biol.Zent.Bl. 109, 231-233.
Şehirali, S. 2002. Tohumluk ve Teknolojisi. 3.Bask ı , 464s., Fakülteler Matbaas ı Vefa- İ stanbul.
Tayyar, Ş. ve Demir, İ . 1997. Baz ı fasulye çeş itlerinde (Phaseolus vulgaris L. ) tohum proteinlerinin SDS-Page yöntemi ile tan ı mlanmas ı üzerinde bir ara şt ı rma. Il. Tarla Bit. Kongresi, 586-589, Samsun.
Volodin, V. I., Q. F. Gurinovich, A. N. Timofeev and R. S. Muzalevskaya, 1984. Electrophoresis of the seed proteins in identifying economically useful character in legumes. Sel'skokhozyazistvennaya- Biologiya, 7. 28-30.