Eser, önsöz ve dört ana bölümden oluşmaktadır. Bunlardan dördüncü bölüm başlıklar hâlinde sadeleştirilmiş kısaltılmış metni içermektedir. Eserin önsözünde toplumun tarihi bilmediğinden ve kültür seviyesinden yakınan Atsız, günlük konuşma haznesinin giderek düştüğü bir dönemde sözlük kullanmaya üşenildiğini, öğrenmek içinde fazladan gayret gösterilmediğini dile getirmiştir. Topluma yapılacak en büyük iyiliğin ise kendi tarihini anlayabileceği şekilde sade dilde sunmak olduğundan söz etmiş ve Vecihi Tarihi’ni seçmesine sebep olarak ise elinde metnin transkripsiyonunun bulunmasını göstermiştir. Eserin aslına sadık kalındığını fakat satır ve sayfa numaralarını dikkate almadığını belirtmiştir.