Miladi ikinci yüzyılın ikinci yarısında Phrygia bölgesinde ortaya çıkan ve aynı asır içerisinde Kilise örgütünden dışlanan 'Montanizm', uzun süre radikal bir akım olarak varlığını devam ettirmiş ve altıncı yüzyılda imparator lustinianos'un (527-565) heretiklere karşı giriştiği amansız soykırım neticesinde büyük oranda tarihten silinmiştir, bu devirden sonra Montanistlere ilişkin kayıtlar -benim bildiğim kadarıyla- sona eriyor. Bu makalenin amacı, Montanizm'in geçirdiği bütün tarihsel süreci tartışmaktan ziyade, bu hareketin geliştiği ortamı anlamak ve Kilise teşkilatından niçin dışlandığı sorusunu tartışmaktır. Her ne kadar, Montanizm'in Kilise'nin yasallaşmasından sonraki durumuna bazan atıfta bulunulacaksa da, ilgimizin esas merkezini miladi ikinci yüzyılda Kilise teşkilatının eğilimleri oluşturacaktır. Batı literatüründe bile uzunca süre monograf düzeyinde ele alınmayan Montanizm, Türkçe literatürde hiç yer almamaktadır. Ancak batı [İngilizce] literatüründe Montanizm üzerine son zamanlarda yayımlanmış iki değerli kaynak külliyatının (kitabeler ve yazılı literatür) ve bu akımla ilgili, kronoloji, coğrafya ve köken tartışmalarına ilişkin makale düzeyinde önemli çalışmaların varlığına da dikkat çekmeliyim.

The Montanist 'new prophecy' emerged among the early Christians in the lower Phrygia in the latter part of the second century and excommunicated at the same period. The nature of Montanizm is a matter of long lasting discussion, as it can be seen in the bibliography. What I want to discuss here is that why Montanizm was immediately and repeatedly excommunicated. My discussion starts with a brief historical definition of Montanizm focusing on the original geography, founders, and on its diffusion in the Roman world. The core of this article is to search for the reason why Montanist prophecy was expelled from the Church. I will attempt to answer this question by analyzing the alleged differences between Montanists and the main body of the Church. The different approaches I could locate is as follows; strong ascetic practices of the Montanists such as fasting, martyrdom and the seeking an alternative church organization. The first conclusion I have arrived at here is that the so-called differences may not have been the real reason behind the expulsion of the Montanists, but the tendencies in the church of late second century on the problem of the authority. The Church had been trying to organize itself around the bishop at that time and the prophecy was something the emerging episcopal church leadership did not like. Therefore, as the final conclusion I have explained the excommunication of the Montanists as the conflict between episcopal and prophetic forms of authority.