Bu çalışma, Ankara’da bulunan üniversitelerdeve içinde pediatri servisi olan eğitim ve araştırmahastanelerinde çocuk istismarı ve ihmali olgularınıntanı ve tedavisi konusunda takım çalışması yapanekiplerin var olup olmadığını belirlemek, varsaişleyişlerini değerlendirmek ve hastanedekihekimlerin bu konudaki farkındalıklarını araştırmakamacıyla yapılmıştır.Çalışmanın birinci bölümünde çalışmaya alınanhastanelerin bünyesinde çocuk istismarı ve ihmaliolguları ile karşılaşıldığında görev yapan,yapılandırılmış bir ekip olup olmadığı, ikincibölümünde ise ihmal ya da istismara uğramış çocukhasta ile karşılaşabilecek doktorların değişik istismartipleri ile karşılaşıp karşılaşmadıkları ve bu olgularane biçimde yaklaştıkları sorgulanmıştır.Çalışma kapsamındaki sekiz hastaneden altısındaçocuk istismarı ve ihmali olguları ile ilgilenenyapılandırılmış bir ekip vardı. Ekipler geneldepediatri, psikiyatri, adli tıp hekimleri ve sosyalhizmet uzmanından oluşmaktaydı. Anketi yanıtlayanhekimlerin hemen tamamı (%97) istismar ve ihmalolgusu ile karşılaşmışlardı. Hekimlerin en sık ihmal(%80), sonra duygusal istismar (%73), daha sonrafiziksel istismar (%63) ve cinsel istismar (%42) ilekarşılaşmış oldukları saptandı. Devlet hastanelerindeçalışan doktorların ‘cinsel istismar’ ve ‘ihmal’olguları ile karşılaşmaları, üniversite hastanesindeçalışan doktorlara göre anlamlı oranda fazlabulundu. İstismar ve ihmal olguları ile karşılaşanhekimler genelde olguyu adli tıp ve sosyalhizmetlere bildirdiklerini ve adli rapor tuttuklarınıbelirttiler.Türkiye’de tıp alanında çocuk istismarı ve ihmalikonusuna gereken önem verilmeye başlamış olup,gelişmeler sevindirici olarak değerlendirilmeklebirlikte henüz istenen düzeyde değildir. Örgün vesürekli eğitimde çocuk istismarı konusunda eğitimverilmesi ve tüm hastanelerin bünyesinde çocukkoruma ekibinin kurulmasının sorunun çözümünekatkıda bulunabileceği düşünülmüştür