XIII. yüzyılda bir yazı ve edebiyat dili olarak Orta Asya Türk yazı ve edebiyat dilinden ayrılan Oğuzca, Azerbaycan ve Anadolu’da yeni bir yazı ve edebiyat dili olarak gelişmiştir. Anadolu’da Türkçe’nin bir edebî dil olması XVI. yüzyıl tezkirecilerinin değerlendirmelerine göre iki yüz yıllık bir süreç içinde gerçekleşmiştir. Anadolu’daki edebî dilin oluşumunda etkili olan şairler Türkçe’nin imkânlarını kullanırlarken özellikle şiir dilinde yoğun bir şekilde deyim ve atasözlerinden yararlanmışlardır. Şuarâ tezkiresi yazarlarına göre Anadolu Türk şiirinin en büyük kurucu üstadı olarak kabul edilen Necâtî şiirde deyim ve atasözü kullanımındaki ustalığıyla da dikkat çekmiş ve takdir kazanmıştır. Anadolu şairleri deyim ve atasözlerini şiir dilinde kendi amaçlarına uygun bir şekilde yeni düzenlemelerle kullanmışlardır