Türk edebiyatının en dikkate değer şahsiyetlerinden biridir Sâmiha Ayverdi. Türk edebiyatına hikâyeden romana, mensur şiirden hatırata, monografiden bilimsel araştırmalara kadar pek çok türde kırktan fazla eser kazandırmıştır. Seksen sekiz yıllık hayatında bu değerli müellif, her eserinde tasavvufun ekseninde bir kültürü anlatma gayretinde olmuştur. Bu amaç doğrultusunda kimi zaman nesirden kimi zaman şiirden yararlanmıştır kimi zaman da her iki türü harmanlayarak davasına hizmet etmiştir. Bu bağlamda Sâmiha Ayverdi’de dikkat çeken husus, romanlarının içerisinde şiire veya beyit/mısralara yer vermesidir. Kurgu içerisinde şiir, beyit veya mısralara yer vermesi, eserlerine hem estetik bir görüntü kazandırmış hem de karakterlerin iç dünyalarını yansıtmıştır. Bu yazıda Sâmiha Ayverdi’nin romanlarında şiir, beyit veya mısraların kurgu içerisinde kendisine nasıl yer bulduğu, kahramanlarına katkısının ne şekilde olduğu ele alınacaktır.