Isparta ve Burdur sancaklarında gül tarımı yerel müteşebbislerin gayretleriyle başladı. İlk olarak Isparta’da 1891 yılında Müftü zade İsmail Hakkı Efendi ve Burdur’da 1894 yılında Yörükoğlu Mustafa Efendi arazilerini gülistan hâline getirdiler. Devletin gülcülüğü yaygınlaştırmak için verdiği destekten yararlanan bölge, 20. yüzyıl başlarında dünyanın en önemli gül yağı üretim merkezlerinden birisi olmuştur. Bununla birlikte geleneksel damıtma yöntemiyle elde edilen gül yağlarında yer yer yapılan tağşiş nedeniyle piyasa güveni sağlanamamış ve yağın pazarlanmasında önemli sorunlarla karşılaşılmıştı. Bu nedenle gül yağı hilelerini önleyerek ürün standardı oluşturmak ve gül yağlarının yüksek fiyattan ihracını sağlamak amacıyla 1913 yılında bir talimatname çıkarıldı. Dokuz maddeden oluşan talimatname ile üreticilerin gül yağı çıkarma işlerini denetleyecek bir komisyon kurulmuştur. Komisyon hile yapanlara karşı bazı yaptırımlar uygulama hakkına sahipti.