Çanakkale Boğazı’nda yayılış gösteren Cystoseira barbata (Stackhouse) C. Agardh’nın kimyasal kompozisyonunun mevsimsel olarak incelenmesi

Alglerin kimyası üzerindeki çalışmalar 1900'lü yıllarda başlamış ve günümüzde artarak devam etmektedir. Yapılan çalışmalarda alglerden gıda kaynağı olarak yararlanmanın yolları araştırılmış ve önemli miktarda besleyici maddeler içerdikleri tespit edilmiştir (Lee ve diğ., 1977, Jeon ve diğ., 1980). Günümüz ve yapılan daha eski çalışmalar göz önünde bulundurularak, bu çalışmada Çanakkale Boğazı'nın dört farklı noktasından alınan Cystoseira barbata (Stackhouse) C. Agardh materyal olarak kullanılmıştır. Yıllık dağılış gösteren bu tür, Çanakkale Boğazı'nda bulunabilecek istasyon ve mevsimler için toplanmış, organik içerik bakımından en yaralı olabilecek lokasyon ve zaman bakımından değerlendirilmiştir. Çalışma sonunda yıllık yayılışı gözlenen türün kimyasal içeriğinin mevsimlere ve istasyonlara göre değişiklik gösterdiği saptanmıştır. Bu sonuçlara göre protein miktarı en yüksek ilkbahar Gelibolu'da (%17,42±0,92), en düşük ilkbahar Eceabat'ta (%6,77±0,42) saptanmıştır. Yağ miktarları incelendiğinde en yüksek miktar kış mevsiminde Havuzlar'da (%5,05±0,23), en düşük miktar yine Havuzlar'da ilkbahar mevsiminde kaydedilmiştir (%0,79±0,54). Kül miktarlarına bakıldığında en yüksek miktar Havuzlar mevkiinde sonbaharda (%38,3±0,52), en düşük miktar yaz mevsiminde Gelibolu'da (%15,43±0,77) saptanmıştır

Seasonal variation in the chemical composition of Cystoseira barbata (Stackhouse) C. Agardh distributed in the Strait of Çanakkale

Studies on the chemistry of algae began in 1900s and today continue to increase. In these studies algae have been investigated as a food source and were found to contain significant amounts of nutrients (Lee et al, 1977; John et al, 1980).In this study, Cystoseira barbata (Stackhouse) C. Agardh taxa taken from four different points of the Dardanelles for the changes due to seasonal chemical composition of the samples were examined before. In the samples depending on the seasons and the different stations reached different results for the best nutrients for raw materials.At the end of this study, different results were obtained of the annual distribution of C. barbata for different seasons and different locations. According to the results, the highest protein amount (%17,42±0,92) was obtained in spring, the minimum protein (%6,77±0,42) amount was obtained in spring but for different location.The highest lipid amount was determined in Havuzlar (%5,05±0,23)in winter, the minimum lipid amount (%0,79±0,54) was determined in Havuzlar in spring. The minimum ash amount (%15,43±0,77) was obtained in Gelibolu in summer and the highest amount of ash (%38,3±0,52) was determined in Havuzlar in autumn

PDF

___

AOAC, 2000. Official Methods of Analysis. 17 th Edition Vol II. Assoc. Off. Anal. Chem., Wash. D. C., USA.
Atay D., 1968 . Cystoseira barbata Deniz Yosununda Alginik Asidin Mevsimlere ve Bölgelere Göre Gösterdiği Değişmeler. Ankara Ü. Ziraat Fak. Yıllığı, 2: 165-171.
Çetingül V., 1996. Cystoseira barbata (Good et Woodw.) C. Agardh’nın Aminoasit İçeriklerinin Saptanması. Ege J Fish Aqua Sci, 13 (1-2): 119
Darcy-Vrillon B., 2003. Nutritional Aspects of the Developing Use of Marine Macroalgae for the Human Food Industry. Int. J. Food Sci. Nutr. 44; 23- 35.
Folch J., M, Lees G. H. S. Sloane-Stanley., 1957. A simple Method for the Isolation and Purification of Total Lipids from Animal Tissues. J. Biol. Chem. 226: 497-509.
Fonseca P. C., Marinho E., Carneiro M. A., Moreira W. S., 2005. Seasonal variation in the chemical composition of two tropical seaweeds. Bioresour Technol. 2006 Dec;97(18):2402-6. Epub 2005 Nov 28. doi: 10.1016/j.biortech.2005.10.014
Güner H., 1977. Alglerin Canlı Yaşamındaki Önemleri ve Günümüze Kadar Bu Konuda Yapılan Çalışmalar. Ege Üniversitesi Fen Fak. Bitki Dergisi, IV: 520-529.
Güner H. ve Aysel V., 1999. Tohumsuz Bitkiler Sistematiği. Ege Üniversitesi Fen Fakültesi Kitaplar Serisi No: 108.
Güven K. C. ve Kızıl Z., 1986. Halopitys incurvus (Huds.) Batters (Rhodophyceae) Üzerinde Kimyasal Çalışmalar. Acta Pharmceutica Turcica, (28): 11-15.
Haug A., 1964. Composition and properties of alginates. Norwegian Institute of Seaweed Research, Report No.30: 1-123.
Jeon Y. H., 1980. Studies on the extraction of seaweeds proteins. Extraction of water soluble proteins in unexpolited seaweeds. J. Kor. Soc. Food. & Nut. 9 (1): 15-22.
Kiran E., 1980. Studies on Seaweeds for Paper Production. Botanica Marina (23): 205-208.
Lee K. O., 1977. Extraction of NaCl and Alcohol Soluble Proteins. Bull. Kor. Fish. Soc. 10 (4) : 189-197.
Levring T., Hoppe A. H. ve Schmid J. O., 1969. Marine Algae a Survey of Research and Utilization. Cram. De G. Hamburg, 128-143.
McDermid K. J. ve Stuercke B., 2003. Nutritional Composition of Edible Hawaiian Seaweeds. Journal of Applied Phycology, 1: 513-524. doi: 10.1023/B:JAPH.0000004345.31686.7f
Mchugh D. J., 2003. A Guide to Seaweed Industry, FAO Fisheries Technical paper, No: 441. Rome, FAO, 105p.
Ribera T., 1992. Checklist of Mediterranean Seaweeds, I. Fucophyceae, Botanica Marina (35): 109-130.
Ruperez P. ve Saura-Calixto F., 2001. Dietary Fibre and phyPsicochemical Properties of Edible Spanish Seaweeds. European Food Research Technology, 212: 349-354. doi: 10.1007/s002170000264
Santelices B. ve Doty M., 1989. A review of Gracilaria Farming. Aquaculture 78: 68-133. doi: 10.1016/0044-8486(89)90026-4
Southgate D. A. T., 1990. Dietary Fiber and Health. The Royal Society of Chemistry In Cambridge, 23-25.
Torono J. G., 1999. Diversity of Seaweed Flora of a Philippines and its Utilization. Hyrobiologia 398/399: 1-6. doi: 10.1023/A:1017097226330