Demokratik rejimlerde, askerlerin sivil yönetime itaat etmesi zorunlu bir gerekliliktir. Siyaset Biliminin bir alt dalı olan sivil-asker ilişkileri çalışmaları bu amacı başarmak ve sürdürmek amacındadır. Yine de ‘askeri profesyonellik nedir?’ sorunun evrensel bazda kabul edilmiş bir tanımı yoktur. Samuel Huntington son derece ses getiren Asker ve Devlet kitabını 1957’de yazdıktan hemen sonra sivil-asker araştırmacıları bütün alan çaılşmalarında uygulanması mümkün kapsayıcı bir profesyonellik tanımı getiremeye çalıştılar. Ne var ki bu çalışmaların hiçbiri çok başarılı olmuştur denilemez. Ünlü yaklaşımında Huntington, askeri profesyonelliği subayları siyasal meselelerin içine girmekten koruyacak ve onları sivil otoritelere itaate zorlayacak bir ahlaki koddan bahsetmiştir. Bu yaklaşım özellikle İkinci Dünya Savaşından sonra Batı bloğundaki devletlerin ulaşmak istediği nihai bir hedef olarak görünmekteydi. Fakat bazı örneklerle artan profesyonelleşme orduları askeri müdahalelerden uzak tutamamıştır. Bu noktada bu makalenin amacı da öncelikle sivil-asker ilişkileri bağlamında profesyonelliğin kapsamlı bir tanımını yapmaktır. İkinci olarak makale bazı sorulara cevap arayacaktır. Mevzu bahis sorular: Askeri kültür ile askeri profesyonellik arasındaki fark nedir? Askeri profesyonelliğin normatif ve teknik boyutları nelerdir ve nasıl birbirinden ayırt edilebilir? Eğer bir ordu bu iki profesyonellik türüne de sahip olmazsa ne olur

Abstract: In democratic regimes, military subordination to civilian rule is a vital requirement. The civil-military relations (CMR) field of political science has been created to achieve and maintain that purpose. Yet the question of what military professionalism is still does not have a universally accepted answer. After Samuel Huntington published his highly inspirational landmark work The Soldier and the State (Huntington, 1957), CMR scholars started heated debates to create a certain and comprehensive theory of professionalism that would be eligible for all case studies, but none of these attempts has been completely successful. In his influential theory, Huntington (1957) defined military professionalism as a moral code which would prevent officers from pursuing political interests and oblige them to obey civilian rule (p. 158). That approach has been a criterion and a so-called goal for the Western militaries to reach since the Cold War. Having said that, in several cases, professionalism could not deter militaries from praetorian acts (Huntington, 1957, pp. 60–61). Hence, this paper will make a general analysis of military professionalism in the CMR literature. While doing this analysis, the paper will look for the answers to certain questions. What is the relationship between military culture and military professionalism? What are the normative and technical dimensions of military professionalism? Technical Professionalism, Normative Professionalism, Military Culture, Civil–Military Relations