Amaç/Yöntem: Çalışmamızın birinci aşamasında, farklı tedavi kurumlarında uygulanan tedavi metodlarının başarısını analiz etmek amacıyla, 31 tırnak batması olgusunda uygulanan tedavi ve elde edilen başarı analiz edildi. Çalışmamızın ikinci aşamasında, hekimlerimizin tırnak batması konusundaki bilgi ve tutumlarını öğrenmek amacıyla, dört farklı ilde yer alan 63 pratisyen hekim arasında bir anket yapıldı. Bulgular: Başarı oranının;konservatif tedaviyle düşük (%43), cerrahi tedaviyle yüksek (%82) olduğu saptandı. Pratisyen hekimlerin, olguların önemli kısmını sevk ettikleri, tedavide ilk olarak konservatif yöntemleri tercih ettikleri, ancak cerrahi yöntemleri nadiren uyguladıkları görüldü. Hekimlerin çoğu (%60) tedaviyi zorlaştıran en önemli etkenin kendi bilgi ve deneyim eksikliği olduğunu belirtmişlerdir. Sonuç: Konservatif tedavinin başarısı için tüm tedavi seçeneklerinin kullanılması gerekli olduğu gibi, hasta uyumu ve izleminin iyi yapılması şarttır. Tedaviye dirençli ve nüks olgularında ise cerrahi tedavi uygulamaktan çekinmemelidir. Ayrıca, tıp fakültesi eğitimi sırasında ve mezuniyet sonrası eğitim kursları içerisinde tırnak batmasının özellikle cerrahi tedavisi ile ilgili bilgiye yer verilmelidir.

Aim/Method: In the first stage of this study, 31 cases with ingrowing toenails were investigated in order to analyze the success of treatment modalities used in different treatment facilities. In the second stage, a questionnaire was applied in four different provinces to 63 general practitioners to analyze their knowledge and attitude on this topic. Results: The success rate was low (43%) with conservative and high (82%) with surgical treatment. It was seen that practitioners referred a significant number of their patients to other clinics, preferred conservative treatment as the first step and rarely used surgical methods. Most physicians (60%) stated that the lack of their own knowledge and experience was the most important factor which made the treatment more difficult. Conclusions: For the success of conservative treatment, as it is obligatory that all treatment options are applied, patient compliance and followup is also a must. Surgery should not be avoided if the patient shows resistance to treatment or if there are recurrences. Furthermore, information especially about the surgical treatment of ingrown toenails should be included in the curriculums of medical schools and post-graduate education programs.