Farklı koşu bandı protokollerinde yüklenme ve kalp atım hızı cevabı ilişkisi

Araştırmanın amacını farklı protokollere katılan sporcuların yüklenme düzeyleriyle, kalp atım hızı (KAH) cevaplarının ilişkilendirilmesi oluşturmaktadır. 13 erkek sporcu (yaş: 22,59±4,25 yıl, antrenman yaşı 13,25±3,2 yıl, boy uzunluğu 175,55±7,10 cm, vücut ağırlığı 74,56±9,98 kg ve vücut yağ yüzdesi %10,26±3,68) devamlı, aralı ve artırmalı olmak üzere 3 farklı koşu bandı protokolünde birer gün arayla koşu testine katılmışlardır. Devamlı ve aralı koşu protokolleri öncesi 9km/s hızda, artırmalı koşu protokolünde ise 7km/s hızda 5 dakikalık ısınma koşusu yaptırılmıştır. Ardından devamlı koşu protokolünde 5 dakika boyunca hız her dakika 1km/s, 5. dakikadan sonra her dakika 0.5km/s artırılmıştır. Aralı koşu protokolünde hız dakikada 1km/s artırılmış ve her hız artırımı öncesinde 30sn pasif dinlenme verilmiştir. Artırmalı koşu protokolünde 8.05km/s sabit hız kullanılmış, ilk 3 dakikada eğim %0, 3 dakikadan sonra %2.5’a çıkartılmıştır. Sonrasında her 2 dakikada %2.5 artırılmıştır. Tüm koşu protokollerinde test bitiminde hız 4km/s’e indirilmiş ve sporcu 5 dakikalık soğuma koşusu yapmıştır. KAH değerlerindeki artış ve azalışa ait ilişki değerleri ve katsayıları için regresyon analizi uygulanmıştır. Sonuç olarak devamlı koşu protokolünde, KAHmaksdeğerine en kısa sürede ulaşıldığı, yüklenme aralığı yüzdeleri bakımından devamlı ve aralı koşu protokollerinde eşik üstü geçirilen süre arttırmalı koşudan daha fazla olmasıyla bu iki protokolün daha yüksek şiddette yüklenme oluşturduğu sonucuna varılmaktadır

Anahtar Kelimeler:

Yüklenme, Koşu bandı protokolleri, Kalp atım hızı

INTENSITY AND HEART RATE RESPONSE RELATIONSHIP IN DIFFERENT TREADMILL PROTOCOLS

The aim of this study was to define the correlation between the levels of exercise intensity of athletes using different protocols and the heart rate responses (HRR). 13 male athletes (age: 22,59±4,25 years, training age: 13,25±3,2 years, height: 175,55±7,10 cm, weight: 74,56±9,98 kg, body composition: 10,26±3,68 participated in running tests every other day on different treadmill protocols which are continous, interval and incremental. A 5 minute warm-up run was applied at 9km/h before continous and interval protocols and at 7km/h before incremental protocol. After that, the speed of treadmill was increased by 1km/h at at every minute during 5 minutes and then by 0.5km/h every minute in continuous protocol. In interval protocol, however, the speed was increased by 1km/h per minute and before each increase, a 30-second passive rest was given. In incremental protocol, the treadmill speed was set at 8.05km/h with the gradient starting at 0% for the first 3 minutes and then it was raised to 2.5%. Afterwards, it was increased by 2.5% every 2 minutes. At the end of all running protocols, the speed was decreased to 4 km/h and the athletes had a 5-minute cool-down run. A regression analysis was used to find the correlation coefficient on the increase and decrease of heart rate values. In conclusion, it was observed that maximum heart rate value was reached fastest in continuous protocol, regarding the percentage of intensity intervals, as the duration of the threshold time is longer in continuous and interval running protocols than that of the incremental running, it can be concluded that these two running protocols produce higher exercise intensity

Keywords:

Intensity, Treadmill protocols, Heart rate response,

PDF

___

Benzı, G. et al. “Mitochondrial Enzymatic Adaptation of Skeletal Muscle to Endurance Training”. J. Appl. Physiol., Vol: 38 (4) pp:565-569, 1975.
Ekblom, B., Astrand, P., Saltın, B., Stenberg, J., Wallstrom, B. “Effect of Training on Circulatory Response to Exercise”, J. Appl. Physiol, 24 (4) pp:518-528, 1968. 3. Muratlı, S., “Çocuk ve Spor, Kültür Matbaası”, 1 s: 94-129, Ankara, (1997). 4. Günay M., “Egzersiz Fizyolojisi”, 2. Baskı, Bağırgan Yayınevi, Ankara, s:35-174, 1998.
Günay, M., Cicioğlu, İ; “Spor Fizyolojisi”, 1. Baskı, s:195-218 Gazi Kitapevi, Ankara, 2001.
Guyton, A.C., Hall, J.E;”Tıbbi Fizyoloji”, 10. Baskı, Nobel Tıp Kitapevleri, İstanbul, 2001
Friel, J.: “Total Heart Rate Training”, s: 21-35, Ulysses Pres, Kanada, 2006
Fox, E.L., Bowers, R.W., Foss, M.L The Physiological Basis of Physical Education and Athletics. Philadelphia: saunders College Publishing, 1988
Fox, E.L., Bowers, R.W., Foss, M.L. : Beden Egitimi ve Sporun Fizyolojik Temelleri. Bagırgan Yayınevi s:227-237, Ankara, 1996.
American College of Sports Medicine. Guidelines for Exercise Testing and Prescription, 4th Ed, Lippincott Williams and Wilkins, USA, 2001.
Fleck, S. J., Kraemer, W. J. : Designing Resistance Training Programs, 3. Baskı, Human Kinetics, USA, 2004.
Edis, A.Ş., Hazır, T., Şahin, Z., Hazır, S., Aşçı, A., Açıkada, C., “Genç Futbol Oyuncularında Saha ve Labaratuvar Koşullarında
Submaksimal ve Maksimal Egzersiz Şiddetlerine Verilen Fizyolojik Cevaplar”, Spor Bilimleri Dergisi. 18 (2):57-67, 2007
Midgley, A.W., Naughton, L.R., Carroll, S., “Time At VO2max During Intermittent Treadmill Running “Test Protocol Dependent or
Methodological Artefact?” Int. J Sports Med 28:934-939, 2007.
Mackenzie, B. 101 Performance Evaluation Test. Electric World plc. London. pp:3, 2005.
Greig, M.P., Mc Naughton, L.R., Lovell, R.J. “Physiological and Mechanical Response to Succer Specific Intermittent Activity and Steady
State Activity” , Research in Sports Medicine: An International Journal 14(1) pp:29-52.